BhG 3.19

analiza syntaktyczna

tasmāt (dlatego) asaktaḥ (nielgnący) [san] (będąc) satatam (zawsze) kāryam (do wypełnienia) karma (czyn) samācara (spełniaj).
asaktaḥ hi (zaiste nielgnący) karma (czyn) ācaran (spełniający) pūruṣaḥ (człowiek) param (najwyższe) āpnoti (osiąga).

analiza gramatyczna

tasmāt	–	av. – dlatego (od: tat sn. 5i.1 m. – z tego);
asaktaḥ	–	a-sakta ( √ sañj – polegać na, być przymocowanym do, obejmować) PP 1i.1 m. – nieprzywiązany, nielgnący;
satatam	–	av. – zawsze, stale (od: sa-tata – stały, niewyczerpany, nieprzerwany);
kāryam	–	kārya ( √ kṛ – robić) PF 2i.1 n. – do zrobienia, pracę, obowiązek szczególnie religijny;
karma	–	karman 1i.1 n. – czyn, działanie i jego skutki (od: √ kṛ – robić);
samācara	–	sam-ā- √ car (działać, wykonywać) Imperat. P 2c.1 – wykonuj, spełniaj;
asaktaḥ	–	a-sakta ( √ sañj – polegać na, być przymocowanym do, obejmować) PP 1i.1 m. – nieprzywiązany, nielgnący;
hi	–	av. – ponieważ, albowiem, właśnie, zaiste, z pewnością;
ācaran	–	ācarant (ā- √ car – czynić, działać) PPr 1i.1 m. – działający;
karma	–	karman 2i.1 n. – czyn, działanie i jego skutki (od: √ kṛ – robić);
param	–	para 2i.1 n. – dalekie, odległe, wcześniejsze, późniejsze, starożytne, ostateczne, najwyższe, najlepsze;
āpnoti	–	√ āp (osiągać) Praes. P 1c.1 – osiąga, zdobywa;
pūruṣaḥ	–	pūruṣa 1i.1 m. – człowiek (od: √ pur – poprzedzać, prowadzić lub √ pṝ – napełniać, odżywiać, puru – obfitość, pūru – ludzie, puruṣa – człowiek);

warianty tekstu

samācara → samācaraḥ / samācaret (spełniający / oby spełniał);
param āpnoti → paraṃ prāpnoti (najwyższe osiąga);
pūruṣaḥ → pūruṣam (Puruszę);

Śāṃkara

Legenda:
fragmenty komentowanego wersetu
cytaty z różnych pism
wprowadzenie polemiki

A zatem:		yataḥ evaṃ —
Dlatego nie lgnąc, zawsze spełniaj czyn, który należy czynić. Zaiste człowiek nielgnący, który spełnia czyn, osiąga najwyższe.		tasmād asaktaḥ satataṃ kāryaṃ karma samācara | asakto hy ācaran karma param āpnoti pūruṣaḥ ||3.19||
Dlatego nie lgnąc – wyzbywszy się relacji, zawsze, czyli nieustannie, spełniaj – wykonuj, czyn, który należy czynić – który na co dzień jest do wypełnienia.		tasmāt asaktaḥ saṅgavarjitaḥ satataṃ sarvadā kāryaṃ kartavyaṃ nityaṃ karma samācara nirvartaya |
Zaiste człowiek nielgnący, gdy spełnia czyn dla korzyści Boga, osiąga najwyższe, czyli wyzwolenie, dzięki oczyszczeniu egzystencji. Oto znaczenie.		asakto hi yasmāt samācaran īśvarārthaṃ karma kurvan paraṃ mokṣam āpnoti pūruṣaḥ sattva-śuddhi-dvāreṇa ity arthaḥ ||3.19||

Rāmānuja

yasmād asādhanāyattātmadarśanasyaiva sādhanāpravṛttiḥ, yasmāc ca sādhane pravṛttasyāpi suśakatvāc ca apramādatvād antargatātmayāthātmyānusandhānatvāc ca jñānayogino 'pi mātrayā karmānuvṛttyapekṣatvāc ca karmayoga evātmadarśananirvṛttau śreyān, tasmād asaṅgapūrvakaṃ kāryam ity eva satataṃ yāvadātmaprāpti karmaiva samācara / asaktaḥ, kāryam iti vakṣyamāṇākartṛtvānusandhānapūrvakaṃ ca karmācaran puruṣaḥ karmayogenaiva param āpnoti ātmānaṃ prāpnotītyarthaḥ

Śrīdhara

yasmād evambhūtasya jñānina eva karmānupayogo nānyasya tasmāt tvaṃ karma kurv ity āha tasmād iti | asaktaḥ phala-saṅga-rahitaḥ san kāryam avaśya-kartavyatayā vihitaṃ nityaṃ naimittikaṃ karma samyag ācara | hi yasmād asaktaḥ karmācaran puruṣaḥ paraṃ mokṣaṃ citta-śuddhi-jñāna-dvārā prāpnoti

Madhusūdana

yasmān na tvam evaṃbhūto jñānī kintu karmādhikṛta eva mumukṣuḥ | asaktaḥ phala-kāmanā-rahitaḥ satataṃ sarvadā na tu kadācit kāryam avaśya-kartavyaṃ yāvaj-jīvādi-śruti-coditaṃ tam etaṃ vedānuvacanena brāhmaṇā vividiṣanti yajñena dānena tapasānāśakena iti śrutyā jñāne viniyuktaṃ karma nitya-naimittika-lakṣaṇaṃ samyag ācara yathā-śāstraṃ nirvartaya | asakto hi yasmād ācarann īśvarārthaṃ karma kurvan sattva-śuddhi-jñāna-prāpti-dvāreṇa paraṃ mokṣam āpnoti pūruṣaḥ puruṣaḥ sa eva sat-puruṣo nānya ity abhiprāyaḥ

Viśvanātha

tasmāt tava jñāna-bhūmikārohaṇe nāsti yogyatā | kāmya-karmaṇi tu sad-vivekavatas tava naivādhikāraḥ | tasmāt niṣkāma-karmaiva kurv ity āha tasmād iti | kāryam avaśya-kartavyatvena vihitaṃ paraṃ mokṣam

Baladeva

yasmāl labdhātmāvalokanasyaiva karmānupayogas tasmād etādṛktvaṃ kāryaṃ kartavyatvena vihitaṃ karma samācara | asaktaḥ phalecchā-śūnyaḥ san | paraṃ dehādi-bhinnam ātmānam āpnoty avalokate yāthātmyena

Michalski

Dlatego, wolny od przywiązań, czyń, co powinno być spełnione, kto bowiem, nie przywiązany do niczego, spełnia swój czyn, osiąga najwyższą rzecz.

Olszewski

Przeto więc, nie łącząc się ze swoim czynem, dokonaj dzieła, któregoś dokonać powinien; albowiem spełniając je z samozaparciem się, osiągniesz cel najwyższy.

Dynowska

Więc działaj, Ardżuno, nieustannie a bezosobiście, pełniąc czyn, który spełniony być musi; przez działanie wolne od pragnienia plonów, człowiek Najwyższego dosięga.

Sachse

Spełniaj więc zawsze czyn należny,
bez przywiązania [do owocu swego trudu].
Albowiem spełniając czyn bez przywiązania
osiąga człowiek najwyższe [dobro].

Kudelska

Dlatego, gdyś się już na zawsze z wszelkich więzów uwolnił, wypełniaj czyn,
który jest twą powinnością;
Tylko ten człowiek to co najwyższe osiąga, który wyzwolonym będąc, z powinności się wywiązuje.

Rucińska

Dlatego bez przywiązania czyń to, coś czynić powinien –
Bez przywiązania działając, człowiek osiąga Najwyższe!

Szuwalska

Dlatego bez pragnienia czyń, co powinieneś.
Cel najwyższy osiągniesz, działając w ten sposób.

Byrski

Więc nie lgnący niechaj zawsze czyn konieczny podejmuje.
Człek co nie lgnąc czyn wypełnia, właśnie po Najwyższe sięga.

Babkiewicz

Będąc wolnym od przywiązań
czyn należny zawsze spełniaj.
Gdy człek nie lgnąc, czyn wypełnia,
to najwyższe uzyskuje.