BhG 1.15-16

analiza syntaktyczna

hṛṣīkeśaḥ (Hryszikeśa) pāñca-janyam (w Pańćadźanję) [dadhmau] (zadął),
dhanaṃ-jayaḥ (Dhanandźaja) deva-dattaṃ (w Dewadattę) [dadhmau] (zadął),
bhīma-karmā (ten, którego czyny są straszne) vṛkodaraḥ (Wrykodara) mahā-śaṅkhaṃ (w wielką konchę) pauṇḍram (w Paundrę) dadhmau (zadął).
kuntī-putraḥ (syn Kunti) rājā (król) yudhiṣṭhiraḥ (Judhiszthira) ananta-vijayaṃ (w Anantawidźaję) [dadhmau] (zadął),
nakulaḥ (Nakula) sahadevaś ca (i Sahadewa) sughoṣa-maṇipuṣpakau (w Sughoszę i Manipuszpakę) [śaṅkhau dadhmatuḥ] (w konchy dwaj zadęli).

analiza gramatyczna

pāñca-janyam	–	pāñca-janya 2i.1 m. – Pańćadźanowa – zdobyta od demona Pańćadźany (od: pañca-jana – pięć gatunków istot: deva, mānuṣa, gandharva, naga, pitṛ);
hṛṣīkeśaḥ	–	hṛṣīkeśa 1i.1 m. – wzniesione włosy (od: √hṛṣ – być podekscytowanym; hṛṣī – wzniesiony; keśa – włos) lub TP: hṛṣīkāṇām / indriyāṇām īśa iti – Pan zmysłów (od: hṛṣīka – zmysł; √īś – posiadać, władać, īśa – pan, władca);
deva-dattam	–	deva-datta 1i.1 m.; TP: devair dattaṃ iti – w daną przez bogów (od: √div – jaśnieć, deva – bóg, niebianin; √dā – dawać, PP datta – dana);
dhanaṃjayaḥ	–	dhanaṃ-jaya 1i.1 m.; yo dhanaṃ jayati sa – ten, który zdobywa bogactwa (od: dhana – podbój, łupy, bogactwo; √ji – zwyciężać, jaya – zwycięstwo);
pauṇḍram	–	pauṇḍra 2i.1 m. – w Pundrową (od: puṇḍra – Bengal, znak na czole);
dadhmau	–	√dhmā (dąć) Perf. P 1c.1 – zadął;
mahā-śaṅkham	–	mahā-śaṅkha 2i.1 m. – w wielką konchę (KD: śaṅkhaś cāsau mahān ca – i jest muszlą i ona jest wielka; od: √mah – powiększać, mahant – wielki; śaṅkha – koncha);
bhīma-karmā	–	bhīma-karman 1i.1 m.; BV: yasya karmāṇi bhīmāni santi sa – ten, którego czyny są przerażające (od: √bhī – straszyć, bhīma – straszny, przerażający; √kṛ – robić, karman – czyn, działanie i jego skutki);
vṛkodaraḥ	–	vṛka-udara 1i.1 m.; BV: yasya vṛkasyevodaram asti sa – ten, którego brzuch jest jak u wilka (od: vṛka – wilk; udara – brzuch);

******

ananta-vijayam	–	ananta-vijaya 2i.1 m.; BV: yasya vijayam anantam asti tam – w tę, której zwycięstwo nie ma końca (od: anta – koniec, limit, granica, śmierć, an-anta – nie mający końca, nieskończony; vi-√ji – zwyciężać, vijaya – zwycięstwo);
rājā	–	rājan 1i.1 m. – król (od: √raj – władać);
kuntī-putraḥ	–	kuntī-putra 1i.1 m.; TP: kuntyāḥ putra iti – syn Kunti (od: kunti – lud Kuntiów, kuntī – Kunti, matka Pandawowiców; √puṣ – rozkwitać, putra – dziecko, potomek, tradycyjnie: pu-tra – ratujący od piekła);
yudhiṣṭhiraḥ	–	yudhi-sthira 1i.1 m. – stały w walce (od: √yudh – walczyć, yudh – bitwa, locativus: yudhi – w walce; √sthā – stać, sthira – twardy, solidny, stały);
nakulaḥ	–	nakula 1i.1 m. – mangusta;
sahadevaḥ	–	saha-deva 1i.1 m. – będący z bogami (od: saha – razem z, w towarzystwie; √div – jaśnieć, diva – niebiosa, dzień, deva – bóg, niebianin);
ca	–	av. – i;
sughoṣa-maṇi-puṣpakau	–	su-ghoṣa-maṇi-puṣpaka 2i.2 m.; DV: su-ghoṣam maṇi-puṣpakaṃ ceti – we Wspaniały dźwięk i Kwiat z klejnotu (od: su – prefiks: dobry, wspaniały, piękny, szlachetny; √ghuṣ – rozbrzmiewać, ghoṣa – muzyka, tumult, dźwięk; maṇi – klejnot; √puṣ – kwitnąć, puṣpa – kwiat);

warianty tekstu

sughoṣa-maṇipuṣpakau → saghoṣa-maṇipuṣpakau (w Głośną i Kwiat z klejnotu);

Śāṃkara

brak komentarza aż do wersu BhG 2.10

Rāmānuja

brak komentarza aż do wersu BhG 1.19

Madhva

brak komentarza aż do wersu BhG 2.11

Śrīdhara

komentarz wspólny przy wersecie BhG 1.18

Viśvanātha

komentarz wspólny przy wersecie BhG 1.18

Baladeva

komentarz wspólny przy wersecie BhG 1.18

Michalski

Pan-swoich-zmysłów zadął w „Lud zwo¬łującą”, łupów zdobywca w „Od Boga daną”, a Wilczy-brzuch, o czynach straszliwych, w wielką muszlę „Poszum trzcinowy”. Syn Kunti, król Judhiszthira, zadął w muszlę „Zwycięstwo bez końca”, Nakula i Sahadewa w „Srebrnogłosą” i „Klejnotami rozkwitłą”.

Olszewski

Wojownik o najeżonych włosach zatrąbił w Ol¬brzymią; bohaterski zwycięzca bogactw w Boską; Bhima Wilczy Brzuch, mąż czynów straszliwych, zatrąbił w wielką
konchę Trzcinową. Syn Kunti, Yudhisztira, dzierżył Tryumfującą; Nakula i Sahadeva nieśli Słodkodźwięczną i Trąbę z drogich kamieni i kwiatów.

Dynowska

Kriszna w Panczadżanię swą zadął, Ardżuna w Dewa-dattę, a Bhima, o czynach straszliwych, w swą Paundrę potężną, król Judisztira, syn Kunti, w swoja zatrąbił, zwaną – „Zwycięstwo niezmierne”, zaś Nakula i Sahadewa w „Słodko-brzmiacą” i „Klejnoto-kwietną”.

Sachse

Pan Zmysłów w Pańczadżanję,
Zdobywca Skarbu w Dewadatte
a sprawca czynów straszliwych,
bohater o wilczym żołądku
zadął w wielką muszlę Paundrę.
Syn Kunti, król Judhiszthira
w Anantawidżaję,
Nakula i Sahadewa
w Sughoszę i Manipuszpeikę,

Kudelska

Kriszna zadął w Pańczdżanję, w Dewadattę zaś Ardżuna,
A straszliwy Bhima, o wilczym apetycie, w wielką konchę zwaną Paundra.
Król Judhiszthira, syn Kunti, zadął w swoją konchę Anantawidżaję,
A Nakula i Sahadewa w swoje konchy – Sughoszę i Manipuszpakę.

Rucińska

Pan Zmysłów w swą Pańczadżanję, Zwycięzca Dóbr w Dewadattę,
A w konchę potężną Paundrę – Brzuch Wilczy, straszliwych czynów…
Syn Kunti, król Judhiszthira, w Anantawidżaję zadął,
Nakula i Sahadewa – w Sughoszę, Manipuszpakę,

Szuwalska

Najpierw Władca Zmysłów
Zadął w swą Panczadżanję, a jego przyjaciel,
Zdobywca Wielkich Bogactw, zadął w Dewadattę,
A w Paundrę nadzwyczajną – Bhima, wielki żarłok,
Który czynów nadludzkich wiele już dokonał.
Król Judhiszthira zadął w Anantawidżaję.
Nakula z Sahadewą, niezwykłe bliźnięta,
Wzięli w dłonie Sughoszę i Manipuszpakę.

Byrski

Kryszna zadął w „Pięciorodną”, a w „Dar bogów” dął Ardźuna,
W „Lotosową” wielką konchę – Wilczybrzuch straszliwych czynów.
Judhiszthira, król, syn Kunti dął w „Zwycięstwo nieskończone”,
Sahadewa i Nakula – w „Dźwięczną” oraz w „Klejnot kwietny”,

Babkiewicz

Władca Zmysłów w „Pięciorodną”,
Dóbr Zdobywca dął w „Dar Bogów”,
a w „Pundrową” wielką konchę
dął Wilczybrzuch przeraźliwy.
Król, syn Kunti, Judhiszthira
dął w „Zwycięstwo Nieskończone”,
Sahadewa i Nakula
w „Pięknie Brzmiącą” i „Kwiat Perły”.