tān samīkṣya sa kaunteyaḥ sarvān bandhūn avasthitān
kṛpayā parayāviṣṭo viṣīdann idam abravīt
Update RequiredTo play the media you will need to either update your browser to a recent version or update your Flash plugin.
saḥ (on) parayā (przez najwyższe) kṛpayā (przez współczucie) āviṣṭaḥ (ogarnięty),
viṣīdan (rozpaczający) kaunteyaḥ (Kuntjowic) tān (tych) sarvān (wszystkich) bandhūn (krewnych) avasthitān (stojących) samīkṣya (zobaczywszy),
idam (to) abravīt (powiedział).
| tān |
– |
tat sn. 2i.3 m. – ich; |
| samīkṣya |
– |
sam-√īkṣ (zobaczyć) absol. – zobaczywszy; |
| saḥ |
– |
tat sn. 1i.1 m. – on; |
| kaunteyaḥ |
– |
kaunteya 1i.1 m. – syn Kunti (od: kunti – lud Kuntiów, kuntī – Kunti, matka Pandawowiców); |
| sarvān |
– |
sarva sn. 2i.3 m. – wszystkich; |
| bandhūn |
– |
bandhu 2i.3 m. – krewnych (od: √bandh – wiązać); |
| avasthitān |
– |
avasthita (ava-√sthā – rozstawiać) PP 2i.3 m. – rozstawionych; |
******
| kṛpayā |
– |
kṛpā 3i.1 f. – przez litość (od: √kṛp – lamentować, żałować, pragnąć; kṛpā – żal, litość, współczucie, czułość); |
| parayā |
– |
parā 3i.1 f. – przez najwyższą; |
| āviṣṭaḥ |
– |
āviṣṭa (ā-√viś – wchodzić) PP 1i.1 m. – weszły, ogarnięty; |
| viṣīdan |
– |
viṣīdant (vi-√sad – rozpaczać) PPr act. 1i.1 m. – rozpaczający; |
| idam |
– |
idam sn. 2i.1 n. – to; |
| abravīt |
– |
√brū (mówić) Imperf. P 1c.1 – powiedział; |
samīkṣya sa → samīkṣya ca / samīkṣyātha (i zobaczywszy / wówczas zobaczywszy);
viṣīdann idam abravīt → sīdamāno ‘bravīd idaṃ (cierpiący to powiedział);
brak komentarza aż do wersu BhG 2.10
brak komentarza aż do wersu BhG 1.47
brak komentarza aż do wersu BhG 2.11
komentarz wspólny przy wersecie BhG 1.29
komentarz wspólny przy wersecie BhG 1.29
komentarz wspólny przy wersecie BhG 1.29
Tych wszystkich krewnych, gdy ujrzał stojących po obu stronach syn Kunti, zdjęty najwyższą litością, przemówił tak ze wzruszeniem,
Ujrzawszy tych wszystkich krewnych, gotowych walczyć z sobą, syn Kunti,
Przenikniony wielką żałością, wyrzekł boleśnie te słowa:
a widząc tych wszystkich bliskich i krewniaków, gotowych do boju, syn Kunti, tknięty litością, ozwał się w udręce głębokiej:
A zobaczywszy wszystkich
zebranych tam krewnych
zdjęty głębokim żalem
tak przemówił syn Kunti, pełen smutku,
Litość go zebrała najwyższa, wielce zasmucony tak oto powiedział:
Na teściów i towarzyszy wśród obu wojsk. A gdy ujrzał
Syn Kunti tych wszystkich krewnych stojących w bojowym szyku,
Zdjęty najwyższą litością z żalem przemówił w te słowa:
Na ten widok syn Kunti przepełnił się żalem.
Z sercem pełnym współczucia powiedział te słowa:
A syn Kunti ustawionych tych krewniaków zobaczywszy,
Najwyższą litością tknięty, zrozpaczony tak powiedział:
Gdy syn Kunti ich zobaczył,
wszystkich krewnych zgromadzonych,
przemożnym współczuciem zdjęty,
zrozpaczony tak powiedział:
