BhG 6.8

analiza syntaktyczna

jñāna-vijñāna-tṛptātmā (którego jaźń syta jest wiedzą i mądrością) kūṭa-sthaḥ (stojący na szczycie) vijitendriyaḥ (który pokonał zmysły) sama-loṣṭāśma-kāñcanaḥ (ten, dla którego ziemia, kamień i złoto są takie same)
[sa] (taki) yogī (jogin) yuktaḥ iti (zaprzężonym) ucyate (jest nazwany).

analiza gramatyczna

jñāna-vijñāna-tṛptātmā	–	jñāna-vijñāna-tṛpta-ātman 1i.1 m. ; BV : yasyātmā jñānena vijñānena ca tṛpto ‘sti saḥ – ten, którego jaźń zadowolona jest z wiedzy i mądrości (od: √ jñā – wiedzieć, rozumieć, jñāna – wiedza, mądrość, inteligencja; vi-jñāna – mądrość, zrozumienie, pojęcie, rozpoznanie; √ tṛp – być zadowolonym, PP tṛpta – zadowolony, usatysfakcjonowany; ātman – jaźń);
kūṭa-sthaḥ	–	kūṭa-stha 1i.1 m. ; yaḥ kūṭe tiṣṭhati saḥ – ten, który znajduje się na szczycie (od: kūṭa – szczyt, najwyższy punkt, sterta, stałość; √ sthā – stać, stha – na końcu złożeń: znajdujący się w);
vijitendriyaḥ	–	vijita-indriya 1i.1 m. ; BV : yenendriyāṇi vijitāni santi saḥ – ten, przez kogo zmysły są pokonane (od: vi- √ ji – zwyciężać, PP vi-jita – zwyciężony; √ ind – posiadać moc; indriya – zmysły);
yuktaḥ	–	yukta ( √ yuj – zaprzęgać, łączyć) PP 1i.1 m. – połączony, zaprzęgnięty, zajęty, właściwy, odpowiedni;
iti	–	av. – tak (zaznacza koniec wypowiedzi);
ucyate	–	√ vac (mówić) Praes. pass. 1c.1 – mówi się o, jest nazywane;
yogī	–	yogin 1i.1 m. – jogin, połączony ( √ yuj – zaprzęgać, łączyć, yoga  – przyłączanie, zysk, zaprzęgnięcie, zastosowanie, metoda, środki, jedna ze szkół filozofii indyjskiej);
sama-loṣṭāśma-kāñcanaḥ	–	sama-loṣṭa-aśma-kāñcana 1i.1 m. ; DV / BV : yasya loṣṭaṃ ca aśmaṃ ca kāñcanaṃ ca samāni santi saḥ – ten, dla którego ziemia, kamień i złoto są takie same (od: sama – równość, płaskość, jednakowość; √ lū – ciąć, zbierać, loṣṭa – grudka ziemi; aśma – kamień; kāñcana – złoto, bogactwo);

warianty tekstu

Czwarta pada wersetu: BhG 6.8 jest taka sama jak druga pada wersetu: BhG 14.24

Śāṃkara

jñāna-vijñāna-tṛptātmā jñānaṃ śāstrokta-padārthānāṃ parijñānam, vijñānaṃ tu śāstrato jñātānāṃ tathaiva svānubhava-karaṇam, tābhyāṃ jñāna-vijñānābhyāṃ tṛptaḥ saṃjātālaṃ-pratyayaḥ ātmāntaḥ-karaṇaṃ yasya sa jñāna-vijñāna-tṛptātmā, kūṭāstho’prakampyaḥ, bhavatīty arthaḥ | vijitendriyaś ca | ya īdṛśaḥ, yuktaḥ samāhita iti sa ucyate kathyate | sa yogī sama-loṣṭāśma-kāñcanaḥ loṣṭāśma-kāñcanāni samāni yasya saḥ sama-loṣṭāśma-kāñcanaḥ

Rāmānuja

jñānavijñānatṛptātmā ātmasvarūpaviṣayeṇa jñānena, tasya ca prakṛtivisajātīyākāraviṣayeṇa jñānena ca tṛptamanāḥ kūṭasthaḥ devādyavasthāsv anuvartamānasarvasādhāraṇajñānaikākārātmani sthitaḥ, tata eva vijitendriyaḥ, samaloṣṭāśmakāñcanaḥ prakṛtiviviktasvarūpaniṣṭhatayā prākṛtavastuviśeṣeṣu bhogyatvābhāvāl loṣṭāśmakāñcaneṣu samaprayojanaḥ yaḥ karmayogī, sa yukta ity ucyate ātmāvalokanarūpayogābhyāsārha ity ucyate

Śrīdhara

yogārūḍhasya lakṣaṇaṃ śraiṣṭhyaṃ coktam upapādya upasaṃharati jñāneti | jñānam aupadeśikaṃ vijñānam aparokṣānubhavaḥ tābhyāṃ tṛpto nirākāṅkṣa ātmā cittaṃ yasya | ataḥ kūṭastho nirvikāraḥ | ataeva vijitānīndriyāṇi yena | ataeva samāni loṣṭādīni yasya | mṛt-piṇḍa-pāṣāṇa-suvarṇeṣu heyopādeya-buddhi-śūnyaḥ | sa yukto yogārūḍha ity ucyate

Madhusūdana

kiṃ ca jñāneti | jñānaṃ śāstroktānāṃ padārthānām aupadeśikaṃ jñānaṃ vijñānaṃ tad-aprāmāṇya-śaṅkā-nirākaraṇa-phalena vicāreṇa tathaiva teṣāṃ svānubhavenāparokṣīkaraṇaṃ tābhyāḥ tṛptaḥ saṃjātālaṃ-pratyaya ātmā cittaṃ yasya sa tathā | kūṭāstho viṣaya-saṃnidhāv api vikāra-śūnyaḥ | ataeva vijitāni rāga-dveṣa-pūrvakād viṣaya-grahaṇādvayāvartitānīndriyāṇi yena saḥ | ataeva heyopādeya-buddhi-śūnyatvena samāni mṛt-piṇḍa-pāṣāṇa-kāñcanāni yasya saḥ | yogī paramahaṃsa-parivrājakaḥ para-vairāgya-yukto yogārūḍha ity ucyate

Viśvanātha

jñānam aupadeśikaṃ vijñānam aparokṣānubhavas tābhyāṃ tṛpto nirākāṅkṣa ātmā cittaṃ yasya saḥ | kūṭastha ekenaiva svabhāvena sarva-kālaṃ vyāpya sthitaḥ sarva-vastuṣv anāsaktatvāt | samāni loṣṭādīni yasya saḥ | loṣṭaṃ mṛt-piṇḍaḥ

Baladeva

jñāneti | jñānam śāstrajaṃ vijñānam viviktātmānubhavas tābhyāṃ tṛptātmā pūrṇa-manāḥ | kūṭastha eka-svabhāvatayā sarva-kālaṃ sthitaḥ | ato vijitendriyaḥ prakṛti-viviktātma-mātra-niṣṭhatvāt | prākṛteṣu loṣṭrādiṣu | loṣṭaṃ mṛt-piṇḍaḥ | īdṛśo yogī niṣkāma-karmī yukta ātma-darśana-rūpa-yogābhyāsa-yogya ucyate

Michalski

Czyj duch znajduje zadowolenie w poznaniu i wiedzy, kto stoi samotny na wyży, kto zmysły ujarzmił, ten jest oddanym, ten jest joginem,– dla niego gruda ziemi, kamień i złoto ma jednakową cenę.

Olszewski

Człowiek, który się lubuje w wiedzy i w nauce, w górę wzniósłszy serce, zwyciężywszy zmysły, jednako ceniąc kamień, grudę ziemi i złoto, nosi imię Yogina, albowiem jest zjednoczony duchowo.

Dynowska

Człowiek, który całkowicie opanował zmysły, a swe zadowolenie w mądrości i wiedzy znajduje, który niewzruszony jest jak opoka, a na ziemi grudkę, kamień i złoto tym samym patrzy okiem, jest zwany doskonałym w Jodze.

Sachse

O tym, kogo syci poznanie i doświadczenie prawdy,
i kto, nieporuszony, powściągnął swoje zmysły,
mówi się, że osiągnął jogę,
i zwie się go joginem,
dla którego grudka ziemi, kamień i złoto
przedstawiają jednakową wartość.

Kudelska

Ten, który w pełni siebie opanował, który w mądrości i wiedzy zadowolenie znajduje, który zmysły swe przezwyciężył niezmiennym pozostając,
Któremu glina, kamień czy złoto jednakimi się zdają, ten jest nazywany joginem.

Rucińska

Kto wiedzy syt i oglądu, stały, pan zmysłów, za jedno
Ma błoto, kamień i złoto, ten jogin zwie się skupionym.

Szuwalska

Dla kogo poznanie
I wiedza są radością, kto zmysły zwyciężył,
Joginem jest prawdziwym, dla którego ziemia
Jest tym samym co kamień czy też czyste złoto.

Babkiewicz

Syty wiedzą i mądrością,
niewzruszony, zwalczył zmysły,
zaprzężony – jest joginem,
ma za jedno kamień, złoto.