BhG 6.10

analiza syntaktyczna

yogī (jogin) rahasi (w odosobnieniu) sthitaḥ (pozostający) ekākī (samotny) yata-cittātmā (który okiełznał umysł i jaźń) nirāśīḥ (bez pragnień) aparigrahaḥ (nie posiadający własności) ātmānam (jaźń) satatam (stale) yuñjīta (niech zaprzęga).

analiza gramatyczna

yogī	–	yogin 1i.1 m. – jogin, połączony ( √ yuj – zaprzęgać, łączyć, yoga  – przyłączanie, zysk, zaprzęgnięcie, zastosowanie, metoda, środki, jedna ze szkół filozofii indyjskiej);
yuñjīta	–	√ yuj (zaprzęgać, łączyć) Pot. Ā 1c.1 – oby zaprzęgał;
satatam	–	av. – zawsze, stale (od: sa-tata – stały, niewyczerpany, nieprzerwany);
ātmānam	–	ātman 2i.1 m. – jaźń, siebie;
rahasi	–	rahas 7i.1 n. – w samotności, w tajemnicy (od: √ rah – oddzielać, zostawiać);
sthitaḥ	–	sthita ( √ sthā – stać) PP 1i.1 m. – stojący, ustalony, stały;
ekākī	–	ekākin 1i.1 m. – samotny (od: eka – jeden);
yata-cittātmā	–	yata-citta-ātman 1i.1 m. ; BV / DV : yasya cittam ātmā ca yatau staḥ saḥ – ten, którego umysł i jaźń są powściągnięte (od: √ yam – zatrzymywać, powściągać, PP yata – zatrzymany, powściągnięty; √ cit – myśleć, poznawać, PP citta – pomyślany; myśl, umysł, serce, świadomość; ātman – jaźń);
nirāśīḥ	–	nir-āśis 1i.1 m. – ten, który jest bez pragnień (od: niḥ – wolny od, bez; ā- √ śās – pragnąć, ā-śis – pragnienie, błogosławieństwo);
apari-grahaḥ	–	a-pari-graha 1i.1 m. ; BV : yasya parigrahaḥ nāsti saḥ – ten, który nie ma własności (od: pari- √ grah – chwytać dookoła, obejmować, parigraha – pochwycone, zdobyte; posiadłości, własności);

warianty tekstu

yogī → dhyāyī (kontemplujący);
ekākī → nirāśīr  (bez pragnień);
yata-cittātmā → jita-cittātmā (który zwyciężył umysł i jaźń);
nirāśīr apari-grahaḥ → caikākī niṣpari-grahaḥ / nirāśīr hy apari-grahaḥ (i jednaki, bez własności / bez pragnień zaiste, bez własności);

Śāṃkara

ata evam uttama-phala-prāptaye—

yogī dhyāyī yuñjīta samādadhyāt satataṃ sarvadātmānam antaḥ-karaṇaṃ rahasi ekānte giri-guhādau sthitaḥ san ekākī asahāyaḥ | rahasi sthitaḥ ekākī ceti viśeṣaṇāt saṃnyāsaṃ kṛtvā ity arthaḥ | yata-cittātmā cittam antaḥ-karaṇam ātmā dehaś ca saṃyatau yasya sa yata-cittātmā, nirāśīr vīta-tṛṣṇo’parigrahaḥ parigraha-rahitaś cety arthaḥ | saṃnyāsitve’pi tyakta-sarva-parigrahaḥ san yuñjīta ity arthaḥ

Rāmānuja

yogī uktaprakārakarmayoganiṣṭhaḥ, satatam aharaharyogakāle ātmānaṃ yuñjīta ātmānaṃ yuktaṃ kurvīta / svadarśananiṣṭhaṃ kurvītetyarthaḥ; rahasi janavarjite niśśabde deśe sthitaḥ, ekākī tatrāpi na sadvitīyaḥ, yatacittātmā yatacittamanaskaḥ, nirāśīḥ ātmavyatirikte kṛtsne vastuni nirapekṣaḥ aparigrahaḥ tadvyatirikte kasmiṃścid api mamatārahitaḥ

Śrīdhara

evaṃ yogārūḍhasya lakṣaṇam uktvedānīṃ tasya sāṅgaṃ yogaṃ vidhatte yogīty ādinā sa yogī paramo mata ity antena granthena yogīti | yogī yogārūḍhaḥ | ātmānaṃ manaḥ | yuñjīta samāhitaṃ kuryāt | satataṃ nirantaram | rahasy ekānte sthitaḥ san | ekākī saṅga-śūnyaḥ | yataṃ saṃyataṃ cittam ātmā dehaś ca yasya | nirāśīr nirākāṅkṣaḥ | aparigrahaḥ parigraha-śūnyaś ca

Madhusūdana

evaṃ yogārūḍhasya lakṣaṇaṃ phalaṃ coktvā tasya sāṅgaṃ yogaṃ vidhatte yogīty ādibhiḥ sa yogī paramo mata ity antais trayoviṃśatyā ślokaiḥ | tatraivam uttama-phala-prāptaye yogīti | yogī yogārūḍha ātmānaṃ cittaṃ satataṃ nirantaraṃ yuñjīta kṣiptam ūḍha-vikṣipta-bhūmi-parityāgenaikāgra-nirodha-bhūmibhyāṃ samāhitaṃ kuryāt | rahasi giri-guhādau yoga-pratibandhaka-durjanādi-varjite deśe sthita ekākī tyakta-sarva-gṛha-parijanaḥ saṃnyāsī | cittam antaḥ-karaṇam ātmā dehaś ca saṃyatau yoga-pratibandhaka-vyāpāra-śūnyau yasya sa yata-cittātmā | yato nirāśīr vairāgya-dārḍhyena vigata-tṛṣṇaḥ | ataeva cāparigrahaḥ śāstrābhyanujñātenāpi yoga-pratibandhakena parigraheṇa śūnyaḥ

Viśvanātha

atha sāṅgaṃ yogaṃ vidhatte yogīty ādinā sa yogī paramo mata ity atas tena | yogī yogārūḍha ātmānaṃ mano yuñjīta samādhi-yuktaṃ kuryāt

Baladeva

atha tasya sāṅgaṃ yogam upadiśati yogīty ādi trayoviṃśatyā | yogī niṣkāma-karmī | ātmānaṃ manaḥ satatam aharahar yuñjīta samādhi-yuktaṃ kuryāt | rahasi nirjane niḥśabde deśe sthitaḥ | tatrāpy ekākī dvitīya-śūnyas tatrāpi yata-cittātmā yatau yoga-pratikūla-vyāpāra-varjitau citta-dehau yasya saḥ | yato nirāśīr dṛḍha-vairāgyatayetaratra nispṛhaḥ | aparigraho nirāhāraḥ

Michalski

Jogin powinien się ćwiczyć nieustannie, przebywając w ustroni, samotny, powściągnąwszy myśli i ducha, wyrzekszy się nadziei i tego, co z życiem go wiąże.

Olszewski

Niech Yogin ćwiczy się w pobożności zawsze sam, w odosobnieniu, bez towarzyszów, panując nad swoją myślą, wyzbywszy się nadziei.

Dynowska

Niechże więc człowiek, który chce zdobyć doskonałość w Jodze, nieustannie ja praktykuje, przebywając w samotności, władnąc myślą i cała swą naturą, od pragnień wolny i nadziei;

Sachse

Jogin trwać winien stale w medytacji,
przebywając, samotny, w odosobnieniu,
panując nad swym ciałem i myślą,
wolny od pragnień i [chęci posiadania] majątku.

Kudelska

Niech więc jogin nieprzerwanie w jodze swój umysł ćwiczy, pozostając w odosobnieniu sam jeden,
Opanowawszy swa naturę, wolny od pożądań i nie posiadając niczego.

Rucińska

Jogin niech stale się skupia, żyjąc samotnie w ustroniu,
Kierując myślą i ciałem, ubogi, wolny od pragnień.

Szuwalska

Jogin powinien zawsze trwać na swojej ścieżce,
Żyjąc w osamotnieniu skupić się na sobie,
Zachowując ostrożność, porzucić nadzieję.

Babkiewicz

Niechaj jogin się zaprzęga,
mieszkając w ustroniu stale,
myśl powściąga, w samotności,
bez własności i bez pragnień.