BhG 6.27

analiza syntaktyczna

uttamam (najwyższe) sukham (szczęście) enam (do tego) śānta-rajasam (którego radźas wyciszył się) praśānta-manasam (którego umysł jest spokojny) akalmaṣam (do bezgrzesznego) brahma-bhūtam (do będącego brahmanem) yoginam hi (zaiste do jogina) upaiti (przychodzi).

analiza gramatyczna

 

praśānta-manasam	–	praśānta-manas 1i.1 m. ; BV : yasya manaḥ praśāntam asti tam – tego, którego umysł jest wyciszony (od: pra-√śam – wyciszać, kończyć, niszczyć, PP praśānta – wyciszony, spokojny; √man – myśleć, manas – umysł);
hi	–	av. – ponieważ, albowiem, właśnie, zaiste, z pewnością;
enam	–	etat sn. 2i.1 m. – go;
yoginam	–	yogin 2i.1 m. – jogina, połączonego (od: √yuj – zaprzęgać, łączyć, yoga – przyłączanie, zysk, zaprzęgnięcie, zastosowanie, metoda, środki, jedna ze szkół filozofii indyjskiej);
sukham	–	sukha 1i.1 n. – szczęście, radość, komfort (od: su – prefiks: dobry, wspaniały, piękny, szlachetny; kha – zagłębienie, otwór, piasta; su-kha – radość, szczęście, dosłownie: dobre zagłębienie [przez które przechodzi oś rydwanu] stąd poruszanie się gładko; lub od: su-√sthā; przeciwieństwo do: duḥkha  – cierpienie, niedola);
uttamam	–	uttama 1i.1 n. – najlepsze, najbardziej wyniesione, najwyższe (stopień najwyższy od: ud – do góry, ponad);
upaiti	–	upa-√i (podchodzić, osiągać) Praes. P 1c.1 – przychodzi;
śānta-rajasam	–	śānta-rajas 2i.1 m. ; BV : yasya rajaḥ śāntam asti tam – tego, kogo radźas wyciszył się (od: √xśam – wyciszać, kończyć, niszczyć, PPx śānta – spokojny, wyciszony; √rañj – być pokolorowanym, podnieconym, zachwyconym, rajas – pokolorowany, kurz, namiętność);
brahma-bhūtam	–	brahma-bhūta 2i.1 m. ; TP : brahmaṇi bhūtam iti – będącego w brahmanie / będącego brahmanem (od: √bṛh – zwiększać, brahman – duch, Weda; √xbhū – być, PP bhūta – będący, prawdziwy, istota, byt);
akalmaṣam	–	a-kalmaṣa 2i.1 m. – nie brudnego, bezgrzesznego (od: karma+so – niszczący dobre czyny);

warianty tekstu

yoginaṃ sukham uttamam → yoginaṃ sukham uttaram / yasmād yoginam uttamaṃ (wyższe szczęście do jogina / z którego do jogina najwyższe);
upaiti → abhyeti (przychodzi);
śānta-rajasaṃ → śāṃti-rajasaṃ / śāṃta-manasam (mającego uspokojony radźas / mającego spokojny umysł);

Śāṃkara

praśāntamanasaṃ prakarṣeṇa śāntaṃ mano yasya saḥ praśāntamanās taṃ praśāntamanasaṃ hi enaṃ yoginaṃ sukham uttamaṃ nitiśayam upaiti upagacchati śānta-rajasaṃ prakṣīṇa-mohādi-kleśa-rajasam ity arthaḥ, brahma-bhūtaṃ jīvanmuktaṃ brahmaiva sarvam ity evaṃ niścayavantaṃ brahma-bhūtam akalmaṣaṃ dharmādharmādi-varjitam

Rāmānuja

praśāntamanasam ātmani niścalamanasam, ātmanyastamanasaṃ tad eva hetor dagdhāśeṣakalmaṣam, tata eva śāntarajasaṃ vinaṣṭarajoguṇam, tata eva brahmabhūtaṃ svasvarūpeṇāvasthitam enaṃ yoginam ātmasvarūpānubhavarūpam uttamaṃ sukham upaiti / hīti hetau; uttamasukharūpatvād ātmasvarūpasyetyarthaḥ

Śrīdhara

evaṃ pratyāhārādibhiḥ punaḥ punar mano vaśīkurvan rajo-guṇa-kṣaye sati yoga-sukhaṃ prāpnotīty āha praśānteti | evam ukta-prakāreṇa śāntaṃ rajo yasya tam | ataeva praśāntaṃ mano yasya tam enaṃ niṣkalmaṣam brahmatvaṃ prāptaṃ yoginaṃ uttamam sukhaṃ samādhi-sukhaṃ svayam evopaiti prāpnoti

Madhusūdana

evaṃ yogābhyāsa-balād ātmany eva yoginaḥ praśāmyati manaḥ | tataś ca praśānteti | prakarṣeṇa śāntaṃ nirvṛttikatayā niruddhaṃ saṃskāra-mātra-śeṣaṃ mano yasya taṃ praśānta-manasaṃ vṛtti-śūnyatayā nirmanaskam | nirmanaskatve hetu-garbhaṃ viśeṣaṇa-dvayaṃ śānta-rajasaṃ akalmaṣam iti | śāntaṃ vikṣepakaṃ rajo yasya taṃ vikṣepa-śūnyam | tathā na vidyate kalmaṣam laya-hetus tamo yasya tam akalmaṣam laya-śūnyam | śānta-rajasam ity anenaiva tamo-guṇopalakṣaṇe ’ kalmaṣam saṃsāra-hetu-dharmādharmādi-varjitam iti vā | brahma-bhūtaṃ brahmaiva sarvam iti niścayena samaṃ brahma prāptaṃ jīvan-muktam enaṃ yoginam | evam uktena prakāreṇeti śrīdharaḥ | uttamaṃ niratiśayaṃ sukham upaity upagacchati | manas tad-vṛttyor abhāve suṣuptau svarūpa-sukhāvirbhāva-prasiddhiṃ dyotayati hi-śabdaḥ | tathā ca prāg-vyākhyātaṃ sukham ātyantikaṃ yat tad ity atra

Viśvanātha

tataś ca pūrvavad eva tasya samādhisukhaṃ syād ity āha praśānteti | sukhaṃ kartṛ yoginam upaiti prāpnoti

Baladeva

evaṃ prayatamānasya pūrvavad eva samādhi-sukhaṃ syād ity āha praśānteti | praśāntam ātmany acalaṃ mano yasya tam | ataevākalmaṣaṃ dagdha-prāktana-sūkṣma-doṣam | ataeva śānta-rajasam | brahma-bhūtaṃ sākṣāt-kṛta-viviktāvirbhāvitāṣṭa-guṇakātma-svarūpaṃ yoginaṃ praty uttamam ātmānubhava-rūpaṃ mahat sukhaṃ kartā svayam evopaiti

Michalski

Szczęście najwyższe wstępuje w jogina, którego duch spokojny, w którym radżas zamarł i który, skaz wyzbyty, stał się Brahmanem.

Olszewski

Szczęśliwość najwyższa przenika dusze Yogina; namiętności jego są uspokojone, jestestwem swojem stał się on samym Bogiem; jest bez plamy.

Dynowska

Zaprawdę najwyższe szczęście staje się udziałem Joga, gdy wolny od grzechu, o niewzruszonej myśli, a namiętnościach na zawsze ucichłych, z Brahmanem się jednoczy.

Sachse

Albowiem do jogina,
którego umysł i namiętności ucichły,
i który — nieskazitelny — stał się brahmanem,
przychodzi najwyższe szczęście.

Kudelska

Najwyższe szczęście jest udziałem tego jogina, którego umysł jest pełen spokoju, od namiętności wolny i nieskażony;
Taki właśnie jogin jednoczy się z brahmanem.

Rucińska

Bo tego jogina, który umysł uciszył i radżas,
I jest Brahmanem bez skazy, spotyka szczęście najwyższe!

Szuwalska

by tak wyciszony
Największy rodzaj szczęścia pozwolił osiągnąć,
Pokonać siłę żądzy i wznieść się wysoko
Ku jedności z Najwyższym, w wolności od grzechu.

Babkiewicz

Gdy wyciszył jogin umysł,
stał bez skazy się brahmanem,
aktywności cechę stłumił –
zyskuje bez końca szczęście.