etan me saṃśayaṃ kṛṣṇa chettum arhasy aśeṣataḥ
tvad-anyaḥ saṃśayasyāsya chettā na hy upapadyate
Update RequiredTo play the media you will need to either update your browser to a recent version or update your Flash plugin.
he kṛṣṇa (Kryszno!),
[tvam] (ty) me (moją) etat saṃśayam (tę wątpliwość) aśeṣataḥ (całkowicie) chettum (przeciąć) arhasi (powinieneś).
tvad-anyaḥ (od ciebie inny) asya saṃśayasya (tej wątpliwości) chettā (przecinający) na hi upapadyate (zaiste nie istnieje).
etat |
– |
etat sn. 2i.1 n. – ten (z wyrazem saṃśaya m. możliwe jest użycie formy n. od etat – ārṣa-prayoga = użycie archaiczne); |
me |
– |
asmat sn. 6i.1 – mój (skrócona forma od: mama); |
saṃśayam |
– |
saṃśaya 2i.1 m. – wątpliwość, wahanie (od: sam- √ śī – chwiać się); |
kṛṣṇa |
– |
kṛṣṇa 8i.1 m. – o czarny; |
chettum |
– |
√ chid (ciąć) inf. – przeciąć, zniszczyć; |
arhasi |
– |
√ arh (być godnym, móc) Praes. P 2c.1 – powinieneś, godzi ci się; |
aśeṣataḥ |
– |
av. – całkowicie, bez reszty, kompletnie (od: √ śiṣ – pozostawiać, śeṣa – pozostałość, resztka, koniec; nieodmienny ablativus zakończony na –tas); |
tvad-anyaḥ |
– |
tvad-anya 1i.1 m. ; TP : tvattaḥ kenāpy anya iti – [kogokolwiek] inny od ciebie (od: tvat – forma drugiej osoby l. pojedynczej używana głównie na początku złożeń; anya – inny); |
saṃśayasya |
– |
saṃśaya 6i.1 m. – wątpliwości, wahania (od: sam- √ śī – chwiać się); |
asya |
– |
idam sn. 6i.1 n. – tego; |
chettā |
– |
chettṛ 1i.1 m. – przecinacz, tnący (od: √ chid – ciąć); |
na |
– |
av. – nie; |
hi |
– |
av. – ponieważ, albowiem, właśnie, zaiste, z pewnością; |
upapadyate |
– |
upa- √ pad (iść ku, zbliżać się, stawać się, być właściwym) Praes. Ā 1c.1 – osiągnie, jest możliwy, istnieje; |
etan me → etaṃ me / enaṃ me (tego mojego);
etan me mama saṃśayaṃ kṛṣṇaś chettum apanetum arhasy aśeṣataḥ | tvad-anyas tvatto’nyaḥ ṛṣir devo vā cchettā nāśayitā saṃśayasyāsya na hi yasmād upapadyate na saṃbhavati | atas tvam eva cchettum arhasīty arthaḥ
śraddhayā yoge pravṛtto dṛḍhatarābhyāsarūpayatanavaikalyena yogasaṃsiddhim aprāpya yogāc calitamānasaḥ kāṃ gatiṃ gacchati; ubhayavibhraṣṭo 'yaṃ cchinnābhram iva kaccin na naśyati? yathā meghaśakalaḥ pūrvasmād bṛhato meghāc chinnaḥ paraṃ bṛhantaṃ megham aprāpya madhye vinaṣṭo bhavati, tathaiva kaccin na naśyati / katham ubhayavibhraṣṭatā? apratiṣṭhaḥ, vimūḍho brahmaṇaḥ pathīti / yathāvasthitaṃ svargādisādhanabhūtaṃ karma phalābhisandhirahitasyāsya puruṣasya svaphalasādhanatvena pratiṣṭhā na bhavatīty apratiṣṭhaḥ / prakrānte brahmaṇaḥ pathi vimūḍhaḥ tasmāt pathaḥ pracyutaḥ / ataḥ ubhayavibhraṣṭatayā kim ayaṃ naśyaty eva, uta na naśyati? tam enaṃ saṃśayam aśeṣataś chettum arhasi / svataḥ pratyakṣeṇa yugapat sarvaṃ sadā paśyatas tvatto 'nyaḥ saṃśayasyāsya chettā na hy upapadyate
tvayaiva sarvajñenāyaṃ mama sandeho nirasanīyaḥ | tvatto 'nyas tv etat sandeha-nivartako nāsti ity āha etad iti etad enam | chettvā nivartakaḥ spaṣṭam anyat
yathopadarśita-saṃśayāpākaraṇāya bhagavantam antaryāmiṇam arthayate pārthaḥ etan ma iti | etad evaṃ pūrvopadarśitaṃ me mama saṃśayaṃ he kṛṣṇa cchettum apanetum arhasy aśeṣataḥ saṃśaya-mūlādharmādy-ucchedena | mad-anyaḥ kaścid ṛṣir vā devo vā tvadīyam imaṃ saṃśayam ucchetsyatīty āśaṅkyāha tvad-anya iti | tvat parameśvarāt sarvajñāc chāstra-kṛtaḥ parama-guroḥ kāruṇikād anyo 'nīśvaratvena asarvajñaḥ kaścid ṛṣir vā devo vāsya yoga-bhraṣṭa-para-loka-gati-viṣayasya saṃśayasya cchettā samyag-uttara-dānena nāśayitā hi yasmā̆n nopapadyate na sambhavati tasmāt tvam eva pratyakṣa-darśī sarvasya parama-guruḥ saṃśayam etaṃ mama cchettum arhasīty arthaḥ
etad iti klībtvam ārṣam | tvad iti sarveśvarāt sarvajñatvatto 'nyo 'nīśvaro 'lpajñaḥ kaścid ṛṣiḥ
To moje zwątpienie zechciej całkiem rozproszyć, o Kriszno! Niema bowiem nikogo prócz ciebie, coby mógł to zwątpienie zniweczyć.
Zechciej całkowicie rozproszyć tę moją wątpliwość, bowiem nikt prócz ciebie, o Kriszno, tej wątpliwości nie zdoła zniweczyć.
Zechciej, Kriszno, położyć kres memu zwątpieniu!
Oprócz ciebie nikt bowiem nie jest zdolny
rozwiać mych wątpliwości.
Tę moją wątpliwość, Kriszno, zechciej rozstrzygnąć ostatecznie,
Któż inny prócz ciebie jest w stanie rozproszyć tę niepewność.
Tę oto moją wątpliwość racz rozwiać, Kryszno, bez reszty –
Nikt bowiem inny prócz Ciebie rozstrzygnąć jej nie jest w stanie.
Proszę, rozprosz wątpliwość. Oprócz Ciebie, Kryszno,
Nikt nie zdoła pokonać niepewności mojej.«
Moją tę wątpliwość, Kryszno,
racz rozproszyć ostatecznie.
Poza tobą nikt nie zdolnym
niepewności tej usunąć.