BhG 7.2

analiza syntaktyczna

aham (ja) te (tobie) idam jñānam (tę wiedzę) sa-vijñānam (z mądrością) aśeṣataḥ (bez reszty) vakṣyāmi (powiem),
yat [jñānam] (tę wiedzę) jñātvā (poznawszy) iha (tutaj) bhūyaḥ (dalej) anyat (inne) jñātavyam (do poznania) na avaśiṣyate (nie pozostanie).

analiza gramatyczna

jñānam	–	jñāna 2i.1 n. – wiedzę, mądrość, inteligencję (od: √ jñā – wiedzieć, rozumieć);
te	–	yuṣmat sn. 4i.1 – tobie (skrócona forma od: tubhyam);
aham	–	asmat sn. 1i.1 – ja;
sa-vijñānam	–	sa-vijñāna 2i.1 n. ; BV : yad vijñānena saha vartate tat – to, co jest razem z mądrością (od: sa – razem z, wespół; krótka forma od: saha lub sama; występuje głównie w złożeniach, wymaga instrumentalisu;   √ jñā – wiedzieć, rozumieć, jñāna – wiedza, mądrość, inteligencja; vi-jñāna – mądrość, zrozumienie, pojęcie, rozpoznanie);
idam	–	idam 2i.1 n. – to;
vakṣyāmi	–	√ vac (mówić) Fut. P 3c.1 – powiem;
aśeṣataḥ	–	av. – całkowicie, bez reszty, kompletnie (od: √ śiṣ – pozostawiać, śeṣa – pozostałość, resztka, koniec; nieodmienny ablativus zakończony na –tas);
yat	–	yat sn. 2i.1 n. – co;
jñātvā	–	√ jñā (wiedzieć, rozumieć) absol. – zrozumiawszy;
na	–	av. – nie;
iha	–	av. – tutaj (często w znaczeniu: w tym świecie);
bhūyaḥ	–	av. – bardziej, ponownie, ponadto;
anyat	–	anya sn. 1i.1 n. – inne;
jñātavyam	–	jñātavya ( √ jñā – wiedzieć, rozumieć) PF 1i.1 n. – do poznania, do zrozumienia;
avaśiṣyate	–	ava- √ śiṣ (pozostawiać) Preas. pass 1c.1 – zostaje;

warianty tekstu

te ‘haṃ → dehaṃ (postać);
aśeṣataḥ → śeṣataḥ (inaczej);
neha bhūyo → na punaḥ kiṃcij / na punaś cānyaj (ponownie cokolwiek nie [pozostanie] / i ponownie inne nie [pozostanie]);
avaśiṣyate → iha śiṣyate (tutaj zostaje);
ciṃtanīyaṃ yad utkṛṣṭaṃ sattvaṃ tad upadiśyate (która to podniesiona prawda, będąca [tematem] refleksji ta zostanie przedstawiona);

Śāṃkara

tac ca mad-viṣayaṃ—

jñānaṃ te tubhyam ahaṃ sa-vijñānaṃ vijñāna-sahitaṃ svānubhava-yuktam idaṃ vakṣyāmi kathayiṣyāmy aśeṣataḥ kārtsnyena | taj jñānaṃ vivakṣitaṃ stauti śrotuḥ abhimukhīkaraṇāya—yaj jñātvā yaj jñānaṃ jñātvā neha bhūyaḥ punar anyat jñātavyaṃ puruṣārtha-sādhanam avaśiṣyate nāvaśiṣṭaṃ bhavati | iti mat-tattva-jño yaḥ, sa sarvajño bhavatīty arthaḥ | ato viśiṣṭa-phalatvāt durlabhaṃ jñānam

Rāmānuja

ahaṃ te madviṣayam idaṃ jñānaṃ vijñānena sahāśeṣato vakṣayāmi / vijñānan viviktākāraviṣayaṃ jñānam / yathāhaṃ madvyatiriktāt samastacidacidvastujātān nikhilaheyapratyanīkatayā nānāvidhānavadhikātiśayāsaṃkhyeyakalyāṇaguṇagaṇānantamahāvibhūtitayā ca viviktaḥ, tena viviktaviṣayajñānena saha matsvarūpaviṣayajñānaṃ vakṣyāmi / kiṃ bahunā; yad jñānaṃ jñātvā
mayi punar anyaj jñātavyaṃ nāvaśiṣyate

Śrīdhara

vakṣyamāṇaṃ jñānaṃ stauti jñānam iti | jñānaṃ śāstrīyaṃ vijñānam anubhavaḥ | tat-sahitam idaṃ mad-viṣayam aśeṣataḥ sākalyena vakṣyāmi | yaj jñātveha śreyo-mārge vartamānasya punar anyaj jñātavyam avaśiṣṭaṃ na bhavati | tenaiva kṛtārtho bhavatīty arthaḥ

Madhusūdana

jñāsyasīty ukte parokṣam eva taj jñānaṃ syād iti śaṅkāṃ vyāvartayan stauti śrotur ābhimukhyāya jñānam iti | idaṃ mad-viṣayaṃ svato 'parokṣa-jñānam | asambhāvanādi-pratibandhena phalam ajanayat parokṣam ity upacaryate asambhāvanādi-nirāse tu vicāra-paripākānte tenaiva pramāṇena janitaṃ jñānaṃ pratibandhābhāvāt phalaṃ janayad-aparokṣam ity ucyate | vicāra-paripāka-niṣpannatvāc ca tad eva vijñānaṃ, tena vijñānena sahitam idam aparokṣam eva jñānaṃ śāstra-janyaṃ te tubhyam ahaṃ param āpto vakṣyāmy aśeṣataḥ sādhana-phalādi-sahitatvena niravaśeṣaṃ kathayiṣyāmi | śrautīm eka-vijñānena sarva-vijñāna-pratijñām anusarann āha yaj-jñānaṃ nitya-caitanya-rūpaṃ jñātvā vedānta-janya-mano-vṛtti-viṣayīkṛtyeha vyavahāra-bhūmau bhūyaḥ punar api anyat kiṃcid api jñātavyaṃ nāvaśiṣyate | sarvādhiṣṭhāna-san-mātra-jñānena kalpitānāṃ sarveṣāṃ bādhe san-mātra-pariśeṣāt tan-mātra-jñānenaiva tvaṃ kṛtārtho bhaviṣyasīty abhiprāyaḥ

Viśvanātha

tatra mad-bhakter āsakti-bhūmikātaḥ pūrvam api me jñānam aiśvarya-mayaṃ bhavet | tad-uttaraṃ vijñānaṃ mādhuryānubhava-mayaṃ bhavet | tad-ubhayam api tvaṃ śṛṇv ity āha jñānam iti | anyaj jñātavyaṃ nāviśiṣyate iti man-nirviśeṣa-brahma-jñāna-vijñāne 'py etad-antarbhūta evety arthaḥ

Baladeva

vakṣyamāṇaṃ jñānaṃ stauti jñānam iti | idaṃ cid-acic-chaktimat-svarūpa-viṣayakaṃ jñānaṃ | tac ca sa-vijñānam vakṣyāmi | tac-chakti-dvaya-vivikta-svarūpa-viṣayakaṃ jñānaṃ vijñānaṃ tena sahitaṃ te tubhyaṃ prapannāyāśeṣataḥ sāmagryeṇopadekṣyāmīty arthaḥ | yat svarūpaṃ sarva-kāraṇaṃ yac ca dhyeyaṃ tad ubhaya-viṣayakaṃ jñānam atra vaktuṃ pratijñātaṃ yaj jñānaṃ jñātveha śreyo-vartmani niviṣṭasya jijñāsos tavānyaj jñātavyaṃ nāvaśiṣyate | sarvasya tad-antarbhāvāt

Michalski

Wyjawię ci w zupełności to poznanie i wiedzę, – gdy je poznasz, nie będziesz miał więcej już nic do poznania.

Olszewski

Wyłożę ci w całości ze wszystkimi podziałami tę naukę, ponad którą na tym śwjecie niemasz nic do poznania.

Dynowska

Objawię ci pełnię mądrości i wiedzy, które poznawszy, nic więcej nie zostanie ci tu do poznania.

Sachse

Przekażę ci całą tę wiedzę i mądrość.
Kiedy ją poznasz, nie pozostanie tu już nic innego,
godnego poznania.

Kudelska

Objaśnię ci teraz w pełni całą wiedzę i mądrość,
A gdy to poznasz, nic już więcej do poznania nie zostanie.

Rucińska

Tę wiedzę tobie przekażę bez reszty, razem z oglądem –
Gdy ją zdobędziesz, nic więcej nie będziesz miał do poznania!

Szuwalska

Posłuchaj, za chwilę
Wyjaśnię ci poznania i mądrości wiedzę.
Zgłębiwszy ją, nie znajdziesz rzeczy, której nie znasz.

Babkiewicz

Ową wiedzę wraz z mądrością
całkowicie ci przekażę,
gdy ją zgłębisz, nic tu więcej
nie zostanie do poznania.