BhG 7.21

analiza syntaktyczna

yaḥ yaḥ bhaktaḥ (każdy wielbiciel) yām yām tanum (jakąkolwiek postać) śraddhayā (z wiarą) arcitum (adorować) icchati (pragnie),
aham (ja) tasya tasya [bhaktasya] (każdemu wielbicielowi) tām eva (właśnie tę) acalām śraddhām (niezachwianą wiarę) vidadhāmi (przyznaję).

analiza gramatyczna

yaḥ yaḥ	–	yat sn. 1i.1 m. – kto i kto, każdy (użycie dystrybutywne);
yām yām	–	yat sn. 2i.1 f. – którą i którą, każdą następną (znaczenie dystrybutywne);
tanum	–	tanu 2i.1 f. – cienkie, małe; ciało, kształt (od: √ tan – rozciągać);
bhaktaḥ	–	bhakta ( √ bhaj – dzielić, czcić, kochać) PP 1i.1 m. – rozdany, rozdzielony, kochany; czciciel, wielbiciel, miłośnik, kochający, oddany;
śraddhayā	–	śraddhā 3i.1 f. – z wiarą (od: śrat  – w złożeniach: wiara; √ dhā – pokładać [wiarę]; śraddhā – wiara, przekonanie);
arcitum	–	√ arc (czcić) inf. – uczcić, wielbić, sławić, adorować;
icchati	–	√ iṣ (pragnąć) Praes. P 1c.1 – pragnie;
tasya tasya	–	tat sn. 6i.1 m. – jego i jego, każdego następnego (użycie dystrybutywne);
acalām	–	a-cala 2i.1 f. – nieporuszoną (od: √ cal – ruszać, trząść, cala – brak stabilności, poruszanie);
śraddhām	–	śraddhā 2i.1 f. – wiarę (od: śrat  – w złożeniach: wiara; √ dhā – pokładać [wiarę]; śraddhā – wiara, przekonanie);
tām	–	tat sn. 2i.1 f. – tę;
eva	–	av. – z pewnością, właśnie, dokładnie, jedynie;
vidadhāmi	–	vi- √ dhā (rozdzielać, przyznawać) Praes. P 3c.1 – przyznaję;
aham	–	asmat sn. 1i.1 – ja;

warianty tekstu

bhaktaḥ  → bhaktyā (z uwielbieniem);
icchati → acchati;
vidadhāmi → vyadadhāmi;
tām eva vidadhāmy aham → tasyāṃ tasyāṃ dadāmy ahaṃ (tę i tę ja daję);

Śāṃkara

teṣāṃ ca kāmināṃ—

yo yaḥ kāmī yāṃ yāṃ devatā-tanuṃ śraddhayā saṃyukto bhaktaś ca sann arcituṃ pūjayitum icchati, tasya tasya kāmino’calāṃ sthirāṃ śraddhāṃ tām eva vidadhāmi sthirīkaromi

Rāmānuja

tā api devatā madīyās tanavaḥ, „ya āditye tiṣṭhan … yam ādityo na veda yasyādityaś śarīram” ityādiśrutibhiḥ pratipāditāḥ / madīyās tanava ity ajānann api yo yo yāṃ yāṃ madīyām ādityādikāṃ tanuṃ bhaktaḥ śraddhayārcitum icchati; tasya tasyājānato 'pi mattanuviṣayaiṣā śraddhety anusandhāya tām evācalāṃ nirvighnāṃ vidadhāmy aham

Śrīdhara

devatā-viśeṣaṃ ye bhajanti teṣāṃ madhye yo ya iti | yo yo bhakto yāṃ yāṃ tanuṃ devatā-rūpāṃ madīyām eva mūrtiṃ śraddhayārcitum icchati pravartate tasya tasya bhaktasya tat-tan-mūrti-viṣayāṃ tām eva śraddhām acalāṃ dṛḍhām aham antaryāmī vidadhāmi karomi

Madhusūdana

tat tad devatā-prasādāt teṣām api sarveśvare bhagavati vāsudeve bhaktir bhaviṣyatīti na śaṅkanīyaṃ, yato yo ya iti | teṣāṃ madhye yo yaḥ kāmī yāṃ yāṃ tanuṃ devatā-mūrtiṃ śraddhayā janmāntara-vāsanābala-prādurbhūtayā bhaktyā saṃyuktaḥ sann arcitum arcayitum icchati pravartate | caurādikasyārcayater ṇij-abhāva-pakṣe rūpam idam | tasya tasya kāminas tām eva devatā-tanuṃ prati śraddhāṃ pūrva-vāsanāvaśāt prāptāṃ bhaktim acalāṃ sthirāṃ viddadhāmi karomy aham antaryāmī, na tu mad-viṣayāṃ śraddhāṃ tasya tasya karomīty arthaḥ | tām eva śraddhām iti vyākhyāne yac-chabdānanvayaḥ spaṣṭas tasmāt pratiśabdam adhyāhṛtya vyākhyātam

Viśvanātha

te te devāḥ pūjāṃ prāpya prasannās teṣāṃ sva-sva-pūjakānāṃ hitārthaṃ tvad-bhaktau śraddhām utpādayiṣyantīti mā vādīḥ | yatas te devāḥ sva-bhaktāv api śraddhām utpādayitum aśaktāḥ | kiṃ punar mad-bhaktāv ity āha yo ya iti | yāṃ yāṃ tanuṃ sūryādi-deva-rūpāṃ madīyāṃ mūrtiṃ vibhūtim arcitum pūjayituṃ tām eva tat-tad-devatā-viṣayām eva, na tu sva-viṣayāṃ śraddhām aham antaryāmy eva vidadhāmi, na tu sā devatā

Baladeva

sarvāntaryāmī mahā-vibhūtiḥ sarva-hitecchur aham eva tat-tad-devatāsu śraddhām utpādya tāḥ pūjayitvā tat-tad-anurūpāṇi phalāni prayacchāmi, na tu tāsāṃ tatra tatra śaktir astīty āśayavān āha ya iti dvābhyām | yo ya ārtādi-bhakto yāṃ yām ādiyādi-rūpāṃ mat-tanuṃ śraddhayārcituṃ vāñchati | tasya tasya tām eva tat-tad-devatā-viṣayām eva, na tu mad-viṣayām | acalāṃ sthirām | vidadhāmy utpādayāmy aham eva, na tu sā sā devatā | śrutiś ca tat-tad-devatānāṃ mat-tanutvam āha ya āditye tiṣṭhaty ādityād antaro yamādityo na veda yasyādityaḥ śarīram [BAU 3.7.9] ity ādyā

Michalski

Jeżeli czciciel jakiegokolwiek boga chce przez swą wiarę okazać mu cześć, ja jestem tym, co mu tej wiary niewzruszonej użyczy.

Olszewski

Jakąkolwiek jest osoba boska, której człowiek cześć oddaje, ja umacniam, jego wiarę w tego boga.

Dynowska

Lecz jakąkolwiek postać boga człowiek z wiarą czcić pragnie, Ja wiarę jego umacniam i wspieram.

Sachse

Jeśli jakikolwiek wyznawca
wiernie pragnie oddawać cześć
jakiemukolwiek drobnemu bóstwu,
to ja zapewniam mu jego niezachwianą wiarę.

Kudelska

W jakiejkolwiek formie on boga chciałby wielbić,
Jeśli jest to miłość wiary pełna, Ja wówczas tę jego wiarę umacniam.

Rucińska

Ktokolwiek z czcicieli pragnie z wiarą czcić cielca jakiegoś,
Wtedy ja jemu tej właśnie wiary użyczam niezłomnej.

Szuwalska

Ktokolwiek czyjąkolwiek wielbić pragnie postać,
Umacniany jest w wierze, którą Ja obdarzam.

Babkiewicz

Kto z czcicieli wiernie pragnie
wielbić którąkolwiek postać,
tego ja obdarowuję
niewzruszoną mocną wiarą.