BhG 7.22

analiza syntaktyczna

saḥ [bhaktaḥ] (ów wielbiciel) tayā śraddhayā (w tę wiarę) yuktaḥ (zaprzężony) tasyāḥ [tanvāḥ] (tych postaci) rādhanam (przebłaganie) īhate (stara się osiągnąć).
tataḥ ca (i wskutek tego) mayā eva vihitān (zaiste przeze mnie przyznane) tān hi kāmān (zaiste te przyjemności) labhate (osiąga).

analiza gramatyczna

saḥ	–	tat sn. 1i.1 m. – on;
tayā	–	tat sn. 3i.1 f. – w tę;
śraddhayā	–	śraddhā 3i.1 f. – w wiarę (od: śrat  – w złożeniach: wiara; √ dhā – pokładać [wiarę]; śraddhā – wiara, przekonanie);
yuktaḥ	–	yukta ( √ yuj – zaprzęgać, łączyć) PP 1i.1 m. – połączony, zaprzęgnięty, zajęty, właściwy, odpowiedni;
tasyāḥ	–	tat sn. 6i.1 f. – tej;
rādhanam	–	rādhana 2i.1 n. – przebłaganie, zadowolenie, osiągnięcie (od: √ rādh – osiągać, przebłagiwać);
īhate	–	√ īh (czynić wysiłek, pragnąć) Praes. Ā 1c.1 – stara się osiągnąć;
labhate	–	√ labh (zabierać, zdobywać) Praes. Ā 1c.1 – osiąga, zdobywa;
ca	–	av. – i;
tataḥ	–	av. – wówczas, po tym, od tego, wskutek tego (od: tat – ablativus nieodmienny zakończony na -tas);
kāmān	–	kāma 2i.3 m. – pragnienia, żądze, miłości, przyjemności (od: √ kam – pragnąć, kochać, tęsknić);
mayā	–	asmat sn. 3i.1 – przeze mnie;
eva	–	av. – z pewnością, właśnie, dokładnie, jedynie;
vihitān	–	vihita (vi- √ dhā – rozdzielać, przyznawać) PP 2i.3 m. – przyznane;
hi	–	av. – ponieważ, albowiem, właśnie, zaiste, z pewnością;
tān	–	tat sn. 2i.3 m. – te;

warianty tekstu

mayaiva → mayeva (jakby przeze mnie);
hi tān → hitān (wysłane);

Śāṃkara

yayaiva pūrvaṃ pravṛttaḥ svabhāvato yo yāṃ devatā-tanuṃ śraddhayārcitum icchati—

sa tayā mad-vihitayā śraddhayā yuktaḥ san tasyā devatā-tanvā rādhanam ārādhanam īhate ceṣṭate | labhate ca tatas tasyā ārādhitāyā devatā-tanvāḥ kāmān īpsitān mayaiva parameśvareṇa sarvajñena karma-phala-vibhāga-jñatayā vihitān nirmitān tān, hi yasmāt te bhagavatā vihitāḥ kāmās tasmāt tān avaśyaṃ labhate ity arthaḥ | hitān iti pada-cchede hitatvaṃ kāmānām upacaritaṃ kalpyam | na hi kāmā hitāḥ kasyacit

Rāmānuja

sa tayā nirvighnayā śraddhayā yuktas tasya indrāder ārādhanaṃ pratīhate / tataḥ mattanubhūtendrādidevatārādhanāt tān eva hi svābhilaṣitān kāmān mayaiva vihitān labhate / yady apy ārādhanakāle, „ārādhyendrādayo madīyās tanavaḥ, tata eva tadarcanaṃ ca madārādhanam” iti na jānāti tathāpi tasya vastuno madārādhanatvād ārādhakābhilaṣitam aham eva vidadhāmi

Śrīdhara

tataś ca tayeti | sa bhaktas tayā dṛḍhayā śraddhayā tasyās tano rādhanm ārādhanam īhate karoti | tataś ca ye saṅkalpitāḥ kāmās tān kāmāṃs tato devatā-viśeṣāl labhate | kintu mayaiva tat-tad-devatāntaryāminā vihitān nirmitān hi | sphuṭam etat tat-tad-devatānām api mad-adhīnatvān man-mūrtitvāc cety arthaḥ

Madhusūdana

sa kāmī tayā mad-vihitayā sthirayā śraddhayā yuktas tasyā devatā-tanvā rādhanam ārādhanaṃ pūrajam īhate nirvartayati | upasarga-rahito 'pi rādhayatiḥ pūjārthaḥ | sopasargatve hy ākāraḥ śrūyate | labhate ca tatas tasyā devatā-tanvāḥ sakāśāt kāmānīpsitāṃs tān pūrva-saṅkalpitān hi prasiddham | mayaiva sarvajñena sarva-karma-phala-dāyinā tat-tad-devatāntaryāmiṇā vihitāṃs tat-tat-phala-vipāka-samaye nirmitān | hitān manaḥ-priyānityaika-padyaṃ vā | ahitatve 'pi hitatayā pratīyamānānityārthaḥ

Viśvanātha

īhate karoti | sa tat-tad-devatārādhanāt kāmānārādhana-phalāni labhate | na ca te te kāmā api tais tair devaiḥ pūrṇāḥ kartuṃ śakyanta ity āha mayaiva vihitān pūrṇīkṛtān

Baladeva

sa tayeti | īhate karoti | tato mat-tanu-bhūta-tat-tad-devatārādhanāt | kāmān phalāni tatra tatroktāni | mayaiveti vihitān racitān | yadyapi tasya tasyārādhakasya tathā jñānaṃ nāsti tathāpi mat-tanu-viṣayeyaṃ śraddhety anusandhāyāhaṃ phalāny arpayāmīti bhāvaḥ

Michalski

Obdarzony tą wiarą będzie żądał, by bóstwo było mu łaskawe, ale jeśli otrzyma żądaną łaskę, otrzyma ją właściwie odemnie.

Olszewski

Pełen wiary człowiek sili się służyć swemu bogu i otrzymuje od niego łaski, których żąda, a których ja jestem rozdawcą.

Dynowska

silny swą wiarą, Ją wielbi, do niej modły zanosi i otrzymuje próśb swoich spełnienie; lecz dawcą jestem zawsze Ja Sam.

Sachse

Pełen tej wiary
stara się zjednać przychylność owego [bóstwa],
i uzyskuje od niego to, czego pragnie,
co jednak [w rzeczywistości] pochodzi ode mnie.

Kudelska

A on, umocniony w wierze, w jej duchu ofiary błagalne składa i dzięki nim spełnienie swych pragnień otrzymuje,
Ale one są rozdzielane przeze mnie.

Rucińska

On, wiarą tą napełniony, stara się zjednać go sobie
I tylko dzięki mnie odeń dostaje to, czego pragnie.

Szuwalska

Posiadając ją, człowiek czyni wiele starań,
By zjednać sobie łaskę wielbionego boga.
Wszelkie jego wysiłki będą nagrodzone
Tylko dzięki Mojemu na to przyzwoleniu.

Babkiewicz

Obdarzony taką wiarą
dąży do zjednania bóstwa
i osiąga, czego pragnie –
wiedz, że ja mu to przyznaję.