BhG 9.24

analiza syntaktyczna

aham hi (zaiste ja) sarva-yajñānām (wszystkich ofiar) bhoktā ca (i radujący się) prabhuḥ eva ca (i zaiste pan).
[te tu] (ale oni) tattvena (prawdziwie) mām (mnie) na abhijānanti (nie rozpoznają),
ataḥ [te](z tego powodu oni) cyavanti (upadają).

analiza gramatyczna

aham	–	asmat sn. 1i.1 – ja;
hi	–	av. – ponieważ, albowiem, właśnie, zaiste, z pewnością;
sarva-yajñānām	–	sarva-yajña 6i.3 m. ; sarvāṇāṃ yajñānām iti – wszystkich ofiar (od: sarva – wszystko; √ yaj – poświęcać, składać w ofierze, czcić, yajña – ofiara, czczenie, imię Wisznu);
bhoktā	–	bhoktṛ 1i.1 m. – jedzący, cieszący się (od: √ bhuj – jeść, cieszyć się);
ca	–	av. – i;
prabhuḥ	–	pra-bhu 1i.1 m. – doskonały, potężny, bogaty, Pan, Władca (od: pra- – prefiks: na przedzie, bardzo; √ bhū – być);
eva	–	av. – z pewnością, właśnie, dokładnie, jedynie;
ca	–	av. – i;
na	–	av. – nie;
tu	–	av. – ale, wtedy, z drugiej strony, i;
mām	–	asmat sn. 2i.1 – mnie;
abhijānanti	–	abhi- √ jñā (rozpoznawać) Praes. P 1c.3 – rozpoznają, rozumieją;
tattvena	–	av. – prawdziwie, zgodnie z prawdą (od: tat – to, abst. tat-tva – tość, prawda, realność);
ataḥ	–	av. – stąd, odtąd (ablativus nieodmienny zakończony na -tas);
cyavanti	–	√ cyu (odpadać, odchodzić) Praes. P 1c.3 – upadają, zbaczają;
te	–	tat sn. 1i.3 m. – oni;

warianty tekstu

sarva-yajñānāṃ → sarva-bhūtānāṃ (wszystkich bytów);
cyavanti → calaṃti / vyacaṃti / cavaṃti / calaṃte (drżą / zginają się / drżą);

Śāṃkara

kasmāt te’vidhi-pūrvakaṃ yajanta ity ucyate | yasmāt—

ahaṃ hi sarva-yajñānāṃ śrautānāṃ smārtānāṃ ca sarveṣāṃ yajñānāṃ devatātmatvena bhoktā ca prabhur eva ca | mat-svāmiko hi yajñaḥ, adhiyajño’ham evātra [gītā 8.4] iti hy uktam | tathā na tu mām abhijānanti tattvena yathāvat | ataś cāvidhi-pūrvakam iṣṭvā yāga-phalāc cyavanti pracyavante te

Rāmānuja

atas traividyā indrādiśarīrasya paramapuruṣasyārādhanāny etāni karmāṇi; ārādhyaś ca sa eveti na jānanti, te ca parimitaphalabhāginaś cyavanasvabhāvāś ca bhavanti; tad āha

prabhur eva ca tatra tatra phalapradātā cāham eva ityarthaḥ

Śrīdhara

etad eva vivṛṇoti aham iti | sarveṣāṃ yajñānāṃ tat-tad-devatā-rūpeṇāham eva bhoktā | prabhuś ca svāmī | phala-dātā cāpy aham evety arthaḥ | evambhūtaṃ māṃ te tattvena yathāvan nābhijānanti | ataś cyavanti pracyavante punar āvartante | ye tu sarva-devatāsu mām evātaryāminaṃ paśyanto yajanti te tu nāvartante

Madhusūdana

avidhi-pūrvakatvaṃ vivṛṇvan phala-pracyutim amīṣām āha aham hīti | ahaṃ bhagavān vāsudeva eva sarveṣāṃ yajñānāṃ śrautānāṃ smārtānāṃ ca tat-tad-devatā-rūpeṇa bhoktā ca svenāntaryāmi-rūpeṇādhiyajñatvāt prabhuś ca phala-dātā ceti prasiddham etat | devatāntara-yājinas tu mām īdṛśaṃ tattvena bhoktṛtvena prabhutvena ca bhagavān vāsudeva eva vastv-ādi-rūpeṇa yajñānāṃ bhoktā svena rūpeṇa ca phala-dātā na tad-anyo 'sti kaścid ārādhya ity evaṃ-rūpeṇa na jānanti | ato mat-svarūpāparijñānān mahatāyāseneṣṭvāpi mayy anarpita-karmāṇas tat-tad-deva-lokaṃ dhūmādi-mārgeṇa gatvā tad-bhogānte cyavanti pracyavante tad-bhoga-janaka-karma-kṣayāt tad-dehādi-viyuktāḥ punar deha-grahaṇāya manuṣya-lokaṃ pratyāvartante | ye tu tat-tad-devatāsu bhagavantam eva sarvāntaryāmiṇaṃ paśyanto yajante te bhagavad-arpita-karmāṇas tad-vidyā-sahita-karma-vaśād arcir-ādi-mārgeṇa brahma-lokaṃ gatvā tatrotpanna-samyag-darśanās tad-bhogānte mucyanta iti vivekaḥ

Viśvanātha

avidhi-pūrvakatvaṃ evāha aham iti | devatāntara-rūpeṇāham eva bhoktā prabhuḥ svāmī phala-dātā cāham evati | māṃ tu tattvena na jānanti | yathā sūryasyāham upāsakaḥ | sūrya eva mayi prasīdatu | sūrya eva mad-abhīṣṭaṃ phalaṃ dadātu | sūrya eva parameśvara iti teṣāṃ buddhiḥ | na tu parameśvaro nārāyaṇa eva sūryaḥ | sa eva tādṛśa-śraddhotpādakaḥ | sa eva mahyaṃ sūryopāsanā-phala-pradaḥ | iti buddhi-ratas tattvato mad-abhijñānābhāvāt te cyavante | bhagavān nārāyaṇa eva sūryādi-rūpeṇārādhyate iti bhāvanayā viśvato-mukhaṃ mām upāsīnās tu mucyanta eva | tasmān mad-vibhūtiṣu sūryādiṣu pūjā mad-vibhūti-jñāna-pūrvikaiva kartavyā | na tv anyathā iti dyotitam

Baladeva

avidhi-pūrvakatāṃ darśayati ahaṃ hīti | aham evendrādi-rūpeṇa sarveṣāṃ yajñānāṃ bhoktā prabhuḥ svāmī pālakaḥ phaladaś cety evaṃ tattvena māṃ nābhijānanti | atas te cyavanti saṃsaranti

Michalski

Ja bowiem odbieram wszystkie ofiary i jestem ich panem, lecz ci nie poznali mej prawdziwej istoty, i dlatego wrócą na ziemię.

Olszewski

Albowiem ja pobieram i przewodniczę wszystkim Ofiarom; lecz oni mię nie znają w mej treści i przez to na nowo upadają.

Dynowska

Bowiem jam jest Pan ofiar wszystkich, każdą upodobałem ofiarę, a oni błądzą, Mej istotnej, najgłębszej nie znając natury.

Sachse

Albowiem to ja jestem odbiorcą wszystkich ofiar
i ich panem.
Oni zaś nie znają prawdy o mnie
i dlatego oddalają się [ode mnie].

Kudelska

Bowiem Ja spożywam wszystkie ofiary i Ja jestem panem ich wszystkich,
Ci, którzy nie rozpoznają mojej prawdziwej natury, przepadają.

Rucińska

Ja bowiem wszystkie ofiary spożywam i jam ich panem –
Lecz mnie nie znają prawdziwie, dlatego wciąż upadają.

Szuwalska

Gdyż to Ja jestem Panem ofiar i radości
Podmiotem. Nieświadomi, kim jestem, upadną.

Babkiewicz

Ja kosztuję każdej z ofiar
i zaiste jam ich panem,
lecz nie znają mnie prawdziwie
i dlatego upadają.