BhG 9.22

analiza syntaktyczna

ye janāḥ (którzy ludzie) ananyāḥ (nie oddani niczemu innemu) mām (o mnie) cintayantaḥ (rozmyślający) [mām](mnie) paryupāsate (oddają cześć),
aham (ja) teṣām nityābhiyuktānām (tych zawsze zaprzężonych) yoga-kṣemam (zysk i utrzymanie) vahāmi (niosę).

analiza gramatyczna

ananyāḥ	–	an-anya 1i.3 m. – nieoddani niczemu innemu (od: anya – inny);
cintayantaḥ	–	cintayant ( √ cint – myśleć, rozważać) PPr 1i.3 m. – rozmyślający;
mām	–	asmat sn. 2i.1 – o mnie;
ye	–	yat sn. 1i.3 m. – którzy;
janāḥ	–	jana 1i.3 m. – ludzie, rasy, rody (od: √ jan – rodzić, stwarzać);
paryupāsate	–	pari-upa- √ ās (oddawać cześć, wielbić) Praes. Ā 1c.3 – oddają cześć, uczestniczą;
teṣām	–	tat sn. 6i.3 m. – tych;
nityābhiyuktānām	–	nitya-abhi-yukta 6i.3 m. nityam abhiyuktā iti – zawsze zaprzężonych (od: av. nityam – zawsze; abhi- √ yuj – przyłączyć, PP abhi-yukta –zaprzężony);
yoga-kṣemam	–	yoga-kṣema 2i.1 n. ; DV : yogaṃ ca kṣemaṃ ceti – zysk i utrzymanie (od: √ yuj – zaprzęgać, łączyć, yoga – przyłączanie, zysk, zaprzęgnięcie, zastosowanie, metoda, środki, jedna ze szkół filozofii indyjskiej; kṣema – spokój, bezpieczeństwo, dobrobyt, zachowanie);
vahāmi	–	√ vah (nieść) Praes. P 3c.1 – niosę, dostarczam;
aham	–	asmat sn. 1i.1 – ja;

warianty tekstu

ananyāś cintayanto māṃ → ananyāś ca viraktā māṃ (i nieoddani niczemu innemu, obojętni, mnie…);
vahāmy → dadāmy (daję);

Śāṃkara

ye punar niṣkāmāḥ samyag-darśinaḥ—

ananyā apṛthag-bhūtāḥ paraṃ devaṃ nārāyaṇam ātmatvena gatāḥ santaś cintayanto māṃ ye janāḥ saṃnyāsinaḥ paryupāsate, teṣāṃ paramārtha-darśināṃ nityābhiyuktānāṃ satatābhiyogināṃ yoga-kṣemaṃ yogo’prāptasya prāpaṇaṃ kṣemas tad-rakṣaṇaṃ tad-ubhayaṃ vahāmi prāpayāmy aham | jñānī tv ātmaiva me mataṃ [gītā 7.18] sa ca mama priyaḥ [gītā 7.17] yasmād tasmāt te mamātma-bhūtāḥ priyāś ceti |

nanv anyeṣām api bhaktānāṃ yoga-kṣemaṃ vahaty eva bhagavān | satyaṃ vahaty eva | kiṃtv ayaṃ viśeṣaḥ—anye ye bhaktās te ātmārthaṃ svayam api yoga-kṣemam īhante | ananya-darśinas tu nātmārthaṃ yoga-kṣemam īhante | na hi te jīvite maraṇe vātmano gṛddhiṃ kurvanti | kevalam eva bhagavac-charaṇās te | ato bhagavān eva teṣāṃ yoga-kṣemaṃ vahatīti

Rāmānuja

mahātmanas tu niratiśayapriyarūpamaccintanaṃ kṛtvā mām anavadhikātiśayānandaṃ prāpyana punar āvartanta iti teṣāṃ viśeṣaṃ darśayati

ananyāḥ ananyaprayojanāḥ, maccintanena vinā+ātmadhāraṇālābhān maccintanaikaprayojanāḥ māṃ cintayanto ye mahātmāno janāḥ paryupāsate sarvakalyānṇaguṇānvitaṃ sarvavibhūtiyuktaṃ māṃ parita upāsate, anyūnam upāsate, teṣāṃ nityābhiyuktānām mayi nityābhiyogaṃ kāṅkṣamāṇānām, aham matprāptilakṣaṇaṃ yogam, apunarāvṛttirūpaṃ kṣemam ca vahāmi

Śrīdhara

mad-bhaktās tu mat-prasādena kṛtārthā bhavantīty āha ananyāḥ iti | ananyā nāsti mad-vyatirekeṇānyat kāmayaṃ yeṣāṃ te | tathābhūtā ye janā māṃ cintayantaḥ sevante teṣāṃ nityābhiyuktānāṃ sarvadā mad-eka-niṣṭhānāṃ yogaṃ dhanādi-lābhaṃ kṣemaṃ ca tat-pālanaṃ mokṣaṃ vā | tair aprārthitam apy aham eva vahāmi prāpayāmi

Madhusūdana

niṣkāmāḥ samyag-darśinas tu ananyā iti | anyo bheda-dṛṣṭi-viṣayo na vidyate yaṣāṃ te 'nanyāḥ sarvādvaita-darśinaḥ sarva-bhoga-niḥspṛhāḥ | aham eva bhagavān vāsudevaḥ sarvātmā na mad-vyatiriktaṃ kiṃcid astīti jñātvā tam eva pratyañcaṃ sadā cintayanto māṃ nārāyaṇam ātatvena ye janāḥ sādhana-catuṣṭaya-sampannāḥ saṃnyāsinaḥ pari sarvato 'navacchinnatayā paśyanti te mad-ananyatayā kṛtakṛtyā eveti śeṣaḥ |

advaita-darśana-niṣṭhānām atyanta-niṣkāmānāṃ teṣāṃ svayam aprayatamānāṃ kathaṃ yoga-kṣemau syātām ity ata āha teṣāṃ nityābhiyuktānāṃ nityam anavaratam ādareṇa dhyāne vyāpṛtānāṃ deha-yātrā-mātrārtham apy aprayatamānānāṃ yogaṃ ca kṣemaṃ ca | alabdhasya lābhaṃ labdhasya parirakṣaṇaṃ ca śarīra-sthity-arthaṃ yoga-kṣemam akāmayamānānām api vahāmi prāpayāmy ahaṃ sarveśvaraḥ |

teṣāṃ jñānī nitya-yukta eka-bhaktir viśiṣyate |
priyo hi jñānino 'tyartham ahaṃ sa ca mama priyaḥ || [Gītā 7.17] iti hy uktam |

yadyapi sarveṣām api yoga-kṣemaṃ vahati bhāgavāṃs tathāpy anyeṣāṃ prayatnam utpādya tad-dvārā vahati jñānināṃ tu tad-arthaṃ prayatnam utpādya vahatīti viśeṣaḥ

Viśvanātha

mad-ananya-bhaktānāṃ sukhaṃ tu na karma-prāpyaṃ kintu mad-dattam evety āha ananyā iti | nityam eva sadaivābhiyuktānāṃ paṇḍitānām iti tad anye nityam apaṇḍitā iti bhāvaḥ | yad vā nitya-saṃyoga-spṛhāvatāṃ yogo dhanādi-lābhaḥ kṣemaṃ tat-pālanaṃ ca tair tair anapekṣitam apy aham eva vahāmy atra karomīty aprayujya vahāmīti prayogāt teṣāṃ śarīra-poṣaṇa-bhāro mayaivohyate yathā svakalatra-putrādi-poṣaṇa-bhāro gṛhastheneti bhāvaḥ | na ca anyeṣām iva teṣām api yoga-kṣemaṃ karma-prāpyam evety ata ātmārāmasya sarvetodāsīnasya parameśvarasya tava kiṃ tad-vahaneneti vācyam | bhaktir asya bhajanaṃ tad ihāmutropādhi-nairāsyenāmuṣmin manaḥ-kalpanam etad eva naiṣkarmyam | iti śruter mad-anya-bhaktānāṃ niṣkāmatvena naiṣkarmyāt teṣu dṛṣṭaṃ sukhaṃ mad-dattam eva | tatra mama sarvatrodāsīnasyāpi sva-bhakta-vātsalyam eva hetur jñeyaḥ | na caivaṃ tvayi sveṣṭa-deve sva-nirvāha-bhāraṃ dadānās te bhaktāḥ prema-śūnyā iti vācyam | tair mayi sva-bhārasya sarvathaivānarpaṇāt mayaiva svecchayā grahaṇāt | na ca saṅkalpa-mātreṇa viśva-sṛṣṭy-ādi kartuṃ mamāyaṃ bhāro jñeyaḥ | yad vā bhakta-janāsaktasya mama sva-bhogya-kāntābhāra-vahanam iva tadīya-yoga-kṣema-vahanam atisukha-pradam iti

Baladeva

atha sva-bhaktānāṃ viśeṣaa nirūpayati ananyā iti | ye janā ananyā mad-eka-prayojanā māṃ cintayanto dhyāyantaḥ paritaḥ kalyāṇa-guṇa-ratnāśrayatayā vicitrādbhuta-līlā-pīyūṣāśrayatayā divya-vihbūty-āśrayatayā copāsate bhajanti teṣāṃ nityaṃ sarvadaiva mayy abhiyuktānāṃ vismṛta-deha-yātrāṇām aham eva yoga-kṣemam annādy-āharaṇaṃ tat-saṃrakṣaṇaṃ ca vahāmi | atra karomīty anuktvā vahāmīty uktis tu tat-poṣaṇa-bhāro mayaiva voḍhavyo gṛhasthasyeva kuṭumba-poṣaṇa-bhāra iti vyanakti | evam āha sūtrakāraḥ svāminaḥ phala-śruter ity ātreyaḥ [Vs 3.4.44] iti | atrāhuḥ teṣāṃ nityaṃ mayā sārdham abhiyogaṃ vāñchatāṃ yogaṃ mat-prāpti-lakṣaṇaṃ kṣemaṃ ca matto 'punar-āvṛtti-lakṣaṇam aham eva vahāmi | teṣāṃ mat-prāpaṇa-bhāro mamaiva | na tv arcir-āder deva-gaṇasyeti | evam evābhidhāsyati dvādaśe – ye tu sarvāṇi karmāṇi ity ādi-dvayena | sūtrakāro 'py evam āha viśeṣaṃ ca darśayati [Vs 4.3.16] iti

Michalski

Tym jednak, którzy czczą mnie, o niczym pozamną nie myśląc, – tym, bezpowrotnie mi oddanym, ja zabezpieczę wszystko, co zdobyli.

Olszewski

Ludzie, którzy mnie służą, nie myśląc o żadnej innej rzeczy i pozostając w ciągłem zjednoczeniu ze mną, otrzymują odemnie szczęśliwość Jedności.

Dynowska

Lecz tych, którzy Mnie jednemu przynoszą swą cześć, w nic innego nie kierując myśli, tych zharmonizowanych ze Mną i w Jodze zjednoczonych, Ja Sam obdarzam i chronię.

Sachse

Natomiast ludziom, którzy myślą jedynie o mnie
i mnie jednemu oddają cześć,
im, bezustannie zatopionym w jodze,
ja sam zapewniam bezpieczną egzystencję.

Kudelska

Ludziom, którzy cześć mi składają o mnie myśląc jedynie, myśli tej całkowicie oddani,
Ja sam dostarczam tego, czego potrzebują, i chronię to, co posiadają.

Rucińska

Tym, co o innym nie myśląc, mnie wielbią, w Tym zatopieni,
Tym ludziom ja sam zapewniam zdobycie i utrzymanie”.

Szuwalska

Tych, co myśli swe na Mnie skupiają jedynie,
Wiernie dążąc do prawdy, otaczam opieką.

Babkiewicz

Ludziom, którzy niepodzielnie
o mnie myślą i mnie wielbią,
którzy stale siebie przęgną,
daję zysk i utrzymanie.