BhG 9.13

analiza syntaktyczna

he pārtha (Prythowicu!)
daivīṃ prakṛtim (w niebiańskiej naturze) āśritāḥ tu (ale schronieni) ananya-manasaḥ (nie mający umysłu [skierowanego] na nic innego) mahātmānaḥ (wielcy duchem)
mām (mnie) bhūtādim (będącego początkiem bytów) avyayam (niezmiennego) jñātvā (poznawszy) bhajanti (wielbią).

analiza gramatyczna

mahātmānaḥ	–	mahā-ātman 1i.3 m. ; BV : yeṣām ātmā mahān asti te – ci, których jaźń jest wielka (od: √ mah – powiększać, mahant – wielki; ātman – jaźń);
tu	–	av. – ale, wtedy, z drugiej strony, i;
mām	–	asmat sn. 2i.1 – mnie;
pārtha	–	pārtha 8i.1 m. – o synu Prythy (od: √ pṛth – rozszerzać, pṛthā – Kunti, matka Pandowiców);
daivīm	–	daivī 2i.1 f. – boską, związaną z bogami (od: √ div – jaśnieć, bawić się, deva – bóg, niebianin);
prakṛtim	–	prakṛti 2i.1 f. – naturę, podstawę, praprzyczynę, przejawiony świat (od: pra- √ kṛ – stwarzać);
āśritāḥ	–	āśrita (ā- √ śri – przylegać, spoczywać na, wspierać się na, polegać na) PP 1i.3 m. – wsparci, schronieni; przybyli (do kogo? – łączy się z accusativusem);
bhajanti	–	√ bhaj (dzielić, czcić, kochać, radować się) Praes. P 1c.3 – wielbią;
ananya-manasaḥ	–	an-anya-manas 1i.3 m. ; BV : yeṣāṃ mano ‘nyasmin nāsti te – ci, których umysł nie jest w [niczym] innym (od: anya – inny, ananya – nie inny, wyłączny, jedyny, nie mający innego, nie oddany niczemu innemu; √ man – myśleć, manas – umysł);
jñātvā	–	√ jñā (wiedzieć, rozumieć) absol. – zrozumiawszy;
bhūtādim	–	bhūtādi 2i.1 m. ; BV : yasya bhūtānām ādir asti tam – tego, który jest początkiem bytów (od: √ bhū – być, PP bhūta – będący, prawdziwy, świat);
avyayam	–	a-vyaya 2i.1 m. – niezmiennego (od: vi- √ i – odchodzić, znikać, vyaya – odejście, rozchód, zniszczenie);

warianty tekstu

mahātmānas → mahātmanas (wielcy duchem);
māṃ → me (moją);
āśritāḥ → āsthitā / āśritaṃ (znajdujący się w / wspartą);
bhajanti → bhajaṃte (wielbią);
jñātvā → bhūtvā (stawszy się);

Śāṃkara

ye punaḥ śraddadhānā bhagavad-bhakti-lakṣaṇe mokṣa-mārge pravṛttāḥ—

mahātamānas tv akṣudra-cittāḥ mām īśvaraṃ pārtha daivīṃ devānāṃ prakṛtiṃ śama-dama-dayā-śraddhādi-lakṣaṇām āśritāḥ santo bhajanti sevante’nanya-manaso’nanya-cittā jñātvā bhūtādiṃ bhūtānāṃ viyad-ādīnāṃ prāṇināṃ cādiṃ kāraṇam avyayam

Rāmānuja

ye tu svakṛtaiḥ puṇyasañcayaiḥ māṃ śaraṇam upagamya vidhvastasamastapāpabandhā daivīṃ prakṛtim āśritā mahātmānaḥ, te, bhūtādim avyayam vāṅmanasāgocaranāmakarmasvarūpaṃ paramakāruṇikatayā sādhuparitrāṇāya manuṣyatvenāvatīrṇaṃ māṃ jñātvā+ananyamanaso māṃ bhajante; matpriyatvātirekeṇa madbhajanena vinā manasaś cātmanaś ca bāhyakaraṇānāṃ ca dhāraṇam alabhamānā madbhajanaikaprayojanā bhajante

Śrīdhara

ke tarhi tvām ārādhayantīti | ata āha – mahātmāna iti | mahātmānaḥ kāmādy-anabhibhūta-cittāḥ | ataeva madh-vyatirekena nāsty anyasmin mano yeṣām | te tu bhūtādiṃ jagat-kāraṇam avyayaṃ ca māṃ jñātvā bhajanti

Madhusūdana

bhagavad-vimukhānāṃ phala-kāmanāyās tat-prayuktasya nitya-naimittika-kāmya-karmānuṣṭhānasya tat-prayuktasya śāstrīya-jñānasya ca vaiyarthyāt pāralaukika-phala-tat-sādhana-śūnyās te | nāpy aihalaukikaṃ kiṃcit phalam asti teṣāṃ viveka-vijñāna-śūnyatayā vicetaso hi te | ataḥ sarva-puruṣārtha-bāhyāḥ śocyā eva sarveṣāṃ te varākā ity uktam | adhunā ke sarva-puruṣārtha-bhājo 'śocyā ye bhagavad-eka-śaraṇā ityucyate mahātmāna iti |

mahān aneka-janma-kṛta-sukṛtaiḥ saṃskṛtaḥ kṣudra-kāmādy-anabhibhūta ātmāntaḥkaraṇaṃ yeṣāṃ te 'ataeva abhayaṃ sattva-saṃśuddhiḥ ity ādi-vakṣyamāṇāṃ daivīṃ sāttvikīṃ prakṛtim āśritāḥ | ataevānyasmin mad-vyatirikte nāsti mano yeṣāṃ te bhūtādiṃ sarva-jagat-kāraṇam avyayam avināśinaṃ ca mām īśvaraṃ jñātvā bhajanti sevante

Viśvanātha

tasmād ye mahātmāno yādṛcchika-mad-bhakta-kṛpayā mahātmatvaṃ prāptās te tu mānuṣā api daivīṃ prakṛtiṃ devānāṃ svabhāvaṃ prāptāḥ satto māṃ mānuṣākāram eva bhajante | na vidyate 'nyatra jñāna-karmāṇy akāmanādau mano yeṣāṃ te | māṃ bhūtādiṃ mayā tatam idaṃ sarvaṃ ity ādi mad-aiśvarya-jñānena bhūtānāṃ brahmādi-stamba-paryantānāṃ kāraṇam | avyayaṃ saccidānanda-vigrahatvād anaśvaraṃ jñātveti mamāvyayatve mad-bhaktair etāvan-mātraṃ maj-jñānam apekṣitavyam | iyam eva tvaṃ padārtha-jñāna-karmādy-anapekṣā bhaktir ananyā sarva-śreṣṭhā rāja-vidyā rāja-guhyam iti draṣṭavyam

Baladeva

tarhi ke tvām ādiryante ? tatrāha mahātmāna iti | ye narākṛti-para-brahma-mat-tattvavit sat-prasaṅgena tādṛśa-man-niṣṭhayā vistīrṇāgādha-manaso madīye 'pi sahasra-śīrṣādy-ākāre 'rucayas te manuṣyā api daivīṃ prakṛtim āśritāḥ santo narākṛtiṃ māṃ madhya-bhūtādi-vidhi-rudrādi-sarva-kāraṇam avyayaṃ nityaṃ ca jñātvā niścitya bhajanti sevante | ananya-manaso narākāra eva mayi nikhāta-cittāḥ

Michalski

Ale ludzie o wielkiej duszy, Ardżuno, ci lgną do mej boskiej natury i czczą mnie sercem niemylnym, gdyż rozpoznali, że jestem nieprzemijającym źródłem wszelkiego stworzenia.

Olszewski

A mędrcy wielkiego ducha są pod moją boską potęgą i wielbią mię, myśląc tylko o mnie, wiedząc, że ja jestem niewzruszonym początkiem istnień.

Dynowska

Lecz wielcy duchem. O Parto, którzy w mej boskiej uczestniczą naturze, uznają Mnie jako wszechistnień niezniszczalne źródło i wielbią Mnie w myśli skupieniu głębokim;

Sachse

Natomiast ludzie wielkiego serca, o synu Prithy,
obdarzeni boską naturą,
mnie tylko kochają i nikt inny nie zaprząta ich uwagi,
ponieważ wiedzą,
że jestem niezmiennym początkiem stworzeń.

Kudelska

Lecz ludzie wielkiego ducha, którzy w mojej naturze schronienie znaleźli,
Poznając, iż jam początkiem niezmiennym każdej istoty, wielbią mnie nieporuszonym, skupionym umysłem.

Rucińska

Lecz wielkie dusze mnie, Partho, z boską złączone naturą,
Czczą myślą wyłączną, wiedząc, żem istot wiecznym początkiem.

Szuwalska

Wzniosłe dusze Mej boskiej istocie oddane
Wielbią Mnie w swych umysłach, czczą Mnie nieprzerwanie
Jako źródło istnienia niewyczerpywalne.

Babkiewicz

Lecz, o Partho, wielcy duchem
chronią się w Naturze boskiej,
wielbią mnie wyłączną myślą,
wiedząc, żem niewyczerpanym
jest początkiem wszego bytu.