BhG 10.9

analiza syntaktyczna

[te] (oni) mac-cittāḥ (których umysły są we mnie) mad-gata-prāṇāḥ (których życia do mnie odeszły) nityam (zawsze) parasparam (między sobą) mām (mnie) bodhayantaḥ (oświecający się) kathayantaḥ ca (i opowiadający),
tuṣyanti ca (cieszą się) ramanti ca (i radują).

analiza gramatyczna

mac-cittāḥ	–	mac-citta 1i.3 m. ; yeṣāṃ cittaṃ mayy asti te – ci, których umysł jest we mnie (od: mat – forma podstawowa zaimka osobowego ’ja’ w l.poj. używana głównie na początku złożeń; √ cit – myśleć, poznawać, PP citta – pomyślany; myśl, umysł, serce, świadomość);
mad-gata-prāṇāḥ	–	mad-gata-prāṇa 1i.3 m. – yeṣāṃ prāṇo māṃ gato ‘sti te – ci, których życie poszło do mnie (od: mat – forma podstawowa zaimka osobowego ’ja’ w l.poj. używana głównie na początku złożeń; √ gam – iść, PP gata – poszły; pra- √ an – oddychać w górę → √ prāṇ – oddychać, żyć, prāṇa – powietrze, życie);
bodhayantaḥ	–	bodhayant  ( √ budh – budzić, rozumieć, percepować) caus. PPr 1i.3 – sprawiający zrozumienie, oświecający;
paras-param	–	av. – wzajemnie, jeden drugiego (od: para – drugi, inny, obcy, paras-para – wzajemny, jeden po drugim);
kathayantaḥ	–	kathayant  ( √ kath – mówić, opowiadać) PPr 1i.3 – opowiadający;
ca	–	av. – i;
mām	–	asmat sn. 2i.1 – o mnie;
nityam	–	av. – stale, regularnie (od: nitya – wieczny, stały);
tuṣyanti	–	√ tuṣ (cichnąć, być zadowolonym) Praes. P 1c.3 – są zadowoleni;
ca	–	av. – i;
ramanti	–	√ ram (radować) Praes. P 1c.3 – radują się;
ca	–	av. – i;

warianty tekstu

nityaṃ tuṣyanti → nityas toṣyāṃti / nityaṃ puṣyaṃti (zawsze wzrastają);
ca ramanti → ramayaṃti (sprawiają radość);

Śāṃkara

kiṃ ca—

mac-cittāḥ, mayi cittaṃ yeṣāṃ te mac-cittāḥ | mad-gata-prāṇāḥ māṃ gatāḥ prāptāś cakṣur-ādayaḥ prāṇā yeṣāṃ te mad-gata-prāṇāḥ | mayy upasaṃhṛta-karaṇāḥ ity arthaḥ | athavā, mad-gata-prāṇāḥ mad-gata-jīvanā ity etat | bodhayanto’vagamayantaḥ parasparam anyonyam, kathayantaś ca jñāna-bala-vīryādi-dharmair viśiṣṭaṃ mām | tuṣyanti ca paritoṣam upayānti ca ramanti ca ratiṃ ca prāpnuvanti priya-saṃgatyeva

Rāmānuja

katham?

maccittāḥ mayi niviṣṭamanasaḥ, madgataprāṇāḥ madgatajīvitāḥ, mayā vinātmadhāraṇam alabhamānā ityarthaḥ; svaiḥ svair anubhūtān madīyān guṇān parasparaṃ bodhayantaḥ, madīyāni divyāni ramaṇīyāni karmāṇi ca kathayantaḥ tuṣyanti ca ramanti ca vaktāras tadvacanenānanyaprayojanena tuṣyanti; śrotāraś ca tacchravaṇenānavadhikātiśayapriyeṇa ramante

Śrīdhara

prīti-pūrvakaṃ bhajanam āha mac-cittā iti | mayy eva cittaṃ yeṣāṃ te mac-cittāḥ | mām eva gatāḥ prāptāḥ prāṇā indriyāṇi yeṣāṃ te mad-gata-prāṇāḥ | mad-arpita-jīvanā iti vā | evaṃbhūtās te budhā anyonyaṃ māṃ nyāyopetaiḥ śruty-ādi-pramāṇair bodhayanto buddhyā ca māṃ kathayantaḥ saṅkīrtayantaḥ santas te nityaṃ tuṣyanty anumodanena tuṣṭiṃ yānti | ramanti ca nirvṛtiṃ yānti

Madhusūdana

prema-pūrvakaṃ bhajanam eva vivṛṇoti mac-cittā iti | mayi bhagavati cittaṃ yeṣāṃ te mac-cittāḥ | tathā mad-gatā māṃ prāptāḥ prāṇāś cakṣur-ādayo yeṣāṃ te mad-gata-prāṇāḥ mad-bhajana-nimitta-cakṣur-ādi-vyāpārā mayy upasaṃhṛta-sarva-karaṇā vā | athavā mad-gata-prāṇā mad-bhajanārtha-jīvanā mad-bhajanātirikta-prayojana-śūnya-jīvanā iti yāvat | vidvad-goṣṭhīṣu parasparam anyonyaṃ śrutibhir yuktibhiś ca mām eva bodhayantas tattva-bubhutsu-kathayā jñāpayantaḥ | tathā sva-śiṣyebhyaś ca mām eva kathayanta upadiśantaś ca | mayi cittārpaṇaṃ tathā bāhya-karaṇārpaṇaṃ tathā jīvanārpaṇam evaṃ samānām anyonyaṃ mad-bodhanaṃ sva-nyūnebhyaś ca mad-upadeśanam ity evaṃ rūpaṃ yan mad-bhajanaṃ tenaiva tuṣyanti ca | etāvataiva labdha-sarvāthā vayam alam anyena labdhavyenety evaṃ-pratyaya-rūpaṃ santoṣaṃ prāpnuvanti ca | tena santoṣeṇa ramanti ca raante ca priya-saṃgamenevottamaṃ sukham anubhavanti ca | tad uktaṃ patañjalinā santoṣād anuttamaḥ sukha-lābhaḥ [Ys 2.42] iti | uktaṃ ca purāṇe –

yac ca kāma-sukhaṃ loke yac ca divyaṃ mahat sukham |
tṛṣṇā-kṣaya-sukhāyaite nārhataḥ ṣoḍaśīṃ kalām || iti ||

tṛṣṇā-kṣayaḥ santoṣaḥ

Viśvanātha

etādṛśā ananya-bhaktā eva mat-prasādāl labdha-buddhi-yogaḥ pūrvokta-lakṣaṇaṃ durbodham api mat-tattva-jñānaṃ prāpnuvantīty āha mac-cittā mad-rūpa-nāma-guṇa-līlā-mādhuryāsvādeṣv eva lubdha-manaso, mad-gata-prāṇā māṃ vinā prāṇān dhartum asamarthā anna-gata-prāṇā narā itivat | bodhayantaḥ bhakti-svarūpa-prakārādikaṃ sauhārdena jñāpayantaḥ | māṃ mahā-madhura-rūpa-guṇa-līlā-mahodadhiṃ kathayanto mad-rūpādi-vyākhyānenot-kīrtanādikaṃ kurvanta ity evaṃ sarva-bhaktiṣv atiśraiṣṭhyāt smaraṇa-śravaṇa-kīrtanāny uktāni | tuṣyanti ca ramanti ceti bhaktyaiva santoṣaś ca ramaṇaṃ ceti rahasyam | yad vā sādhana-daśāyām api bhāgya-vaśāt bhajane nirvighne sampadyamāne sati tuṣyanti | tadaiva bhāvi-svīya-sādhya-daśām anusmṛtya ramanti ca manasā sva-prabhuṇā saha ramanti ceti rāgānugā bhaktir dyotitā

Baladeva

bhaktiḥ prakāram āha mac-cittā iti | mac-cittā mat-smṛti-parā mad-gata-prāṇā māṃ vinā prāṇān dhartum akṣamā mīnā vināmbhaḥ | parasparaṃ mad-rūpa-guṇa-lāvaṇyādi bodhayantas tathā māṃ sva-bhakta-vātsalya-nīradhim ativicitra-caritaṃ kathayantaś cety evaṃ smaraṇa-śravaṇa-kīrtana-lakṣaṇair bhajanaiḥ sudhāpānair iva tuṣyanti | tathaiva teṣv eva ramante ca yuvati-smita-kaṭākṣāny uktāni | tuṣyanti ca ramanti ceti bhaktyaiva santoṣaś ca ramaṇaṃ ceti rahasyam | yad vā sādhana-daśāyām api bhāgya-vaśāt bhajane nirvighne sampadyamāne sati tuṣyanti | tadaiva bhāvi-svīya-sādhya-daśām anusmṛtya ramanti ca manasā sva-prabhuṇā saha ramanti ceti rāgānugā bhaktir dyotitā

Michalski

Myśląc o mnie, mnie swoje życie oddając, nauczając się wzajemnie, o mnie ciągłe prowadząc rozmowy, są zadowoleni i szczęśliwi,

Olszewski

Myśląc o mnie, tęskniąc do mnie, nauczając się wzajemnie, do mnie się ciągle zwracając, radują się, są szczęśliwi.

Dynowska

Myślą i duszą ku Mnie zwróceni, całą świadomością pogrążeni we Mnie, szczęśliwi, radośni, o Mnie wciąż mówią, światłem swym dzieląc się wzajem.

Sachse

Skupiwszy na mnie całą swą uwagę,
mnie poświęcając swoje życie,
pouczając się wzajemnie i wciąż o mnie mówiąc
pogodni są i weseli.

Kudelska

Mnie każdą swą myśl i całe życie poświęcają, o mnie jest ich każda rozmowa,
W każdej chwili o mnie mówią, mną się cieszą i radują.

Rucińska

O mnie myślący, swe życie mnie poświęciwszy, wzajemnie
Uczą się mnie, mówią o mnie, wciąż cieszą się i radują!

Szuwalska

Myśląc o Mnie i życie dla Mnie poświęcając,
Rozmawiając w swym gronie o Mnie nieustannie,
Radośni są i wiecznym upojeni szczęściem.

Babkiewicz

We mnie myśl ich, we mnie tchnienia,
oświecają się nawzajem,
rozmawiają stale o mnie,
cieszą się i rozkoszują.