BhG 10.1

analiza syntaktyczna

śrī-bhagavān (chwalebny Pan) uvāca (powiedział):
he mahā-bāho (o potężnoramienny!),
bhūya eva (zaiste ponownie) me (moje) paramam vacaḥ (najlepsze słowo) śṛṇu (słuchaj).
yat (które) te prīyamāṇāya (tobie miłującemu) aham (ja) hita-kāmyayā (mając na względzie dobro) vakṣyāmi (powiem).

analiza gramatyczna

śrī-bhagavān	–	śrī-bhagavant 1i.1 m. ; TP : śriyā yukto bhagavān iti – Pan połączony z majestatem (od: śrī – blask, majestat, fortuna; √ bhaj – dzielić, dostarczać, radować się, oddawać cześć, bhaga – dział, udział, pomyślność, majątek; -mant / -vant – sufiks oznaczający posiadacza, bhagavant – posiadacz fortuny);
uvāca	–	√ vac (mówić) Perf. P 1c.1 – powiedział;
bhūyaḥ	–	av. – bardziej, ponownie, ponadto;
eva	–	av. – z pewnością, właśnie, dokładnie, jedynie;
mahābāho	–	mahā-bāhu 8i.1 m. ; BV : yasya bāhū mahāntau staḥ saḥ – o ty, którego ramiona są potężne (od: √ mah – powiększać, mahant – wielki; √ baṃh – zwiększać, bāhu – ramię, przedramię);
śṛṇu	–	√ śru (słuchać) Imperat. P 2c.1 – słuchaj;
me	–	asmat sn. 6i.1 – mojego (skrócona forma od: mama);
paramam	–	parama 2i.1 n. – najdoskonalsze, najlepsze (stopień najwyższy od: para – daleki, odległy, poza, wcześniejszy, późniejszy, starożytny, ostateczny);
vacaḥ	–	vacas 2i.1 n. – słowo, wypowiedź (od: √ vac – mówić);
yat	–	yat sn. 2i.1 n. – które;
te	–	yuṣmat sn. 4i.1 – tobie (skrócona forma od: tubhyam);
aham	–	asmat sn. 1i.1 – ja;
prīyamāṇāya	–	prīyamāṇa ( √ prī – sprawić radość) PPr 4i.1 m. – miłującemu, radującemu się;
vakṣyāmi	–	√ vac (oznajmiać) Fut. P 3c.1 – oznajmię;
hita-kāmyayā	–	hita-kāmyā 3i.1 f. ; TP : hitasya kāmyayeti – mając na względzie dobro (od: √ dhā – umieszczać, PP hita – umieszczony, odpowiedni, dobry, pożyteczny, przyjacielski; √ kam –pragnąć, kochać, tęsknić, kāma – pragnienie, miłość, przyjemność, kāmyā – pragnienie, intencja, na końcu złożeń w instrumentalisie: mając na względzie);

warianty tekstu

yat te → tat te (to tobie);
prīyamāṇāya → prayamāṇāya / preyamāṇāya / priyamāṇāya;

Druga pada BhG 10.1 jest taka sama jak druga pada BhG 18.64;

Śāṃkara

bhūya eva bhūyaḥ punar he mahābāho sṛṇu me madīyaṃ paramaṃ prakṛṣṭaṃ niratiśaya-vastunaḥ prakāśakaṃ vaco vākyaṃ yat paramaṃ te tubhyaṃ prīyamāṇāya—mad-vacanāt prīyase tvam atīvāmṛtam iva piban, tataḥ—vakṣyāmi hita-kāmyayā hitecchayā

Rāmānuja

mama māhātmyaṃ śrutvā prīyamāṇāya te madbhaktyutpattivivṛddhirūpahitakāmanayā bhūyo manmāhātmyaprapañcaviṣayam eva paramaṃ vaco yad vakṣyāmi; tad avahitamanāś śṛṇu

Śrīdhara

evaṃ tāvat saptamādibhir adhyāyair bhajanīyaṃ parameśvara-tattvaṃ nirūpitam | tad-vibhūtayaś ca saptame raso 'ham apsu kaunteya [Gītā 7.8] ity ādinā saṅkṣepato darśitāḥ | aṣṭame ca adhiyajño 'ham evātra [Gītā 8.4] ity ādinā | navame ca ahaṃ kratur ahaṃ yajña [Gītā 9.16] ity ādinā | idānīṃ tā eva vibhūtīḥ prapañcayiṣyan sva-bhakteś cāvaśya-karaṇīyatvaṃ varṇayiṣyan bhagavān uvāca bhūya eveti | mahāntau yuddhādi-svadharmānuṣṭhāne mahat-paricaryāyāṃ vā kuśalau bāhū yasya tathā he mahābāho ! bhūya eva punar api me vacaḥ śṛṇu | kathambhūtam ? paramaṃ paramātma-niṣṭham | mad-vacanāmṛtenaiva prītiṃ prāpunvate te tubhyaṃ hita-kāmyayā hitecchayā yad ahaṃ vakṣyāmi

Madhusūdana

evaṃ saptamāṣṭama-navamais tat-padārthasya bhagavatas tattvaṃ sopādhikaṃ nirupādhikaṃ ca darśitam | tasya ca vibhūtayaḥ sopādhikasya dhyāne nirupādhikasya jñāne copāya-bhūtā raso 'ham apsu kaunteya [Gītā 7.8] ity ādinā saptame, ahaṃ kratur ahaṃ yajña [Gītā 9.16] ity ādinā navame ca saṅkṣepeṇoktāḥ | athedānīṃ tāsāṃ vistaro vaktavyo bhagavato dhyānāya tattvam api durvijṇiyatvāt punas tasya vaktavyaṃ jñānāyeti daśamo 'dhyāya ārabhyate | tatra prathamam arjunaṃ protsāhayitum bhūya eveti | bhūya eva punar api he mahābāho śṛṇu me mama paramaṃ prakṛṣṭaṃ vacaḥ | yat te tubhyaṃ prīyamāṇāya mad-vacanād amṛta-pānād iva prītam anubhavate vakṣyāmy ahaṃ paramāptas tava hita-kāmyayeṣṭa-prāptīcchayā

Viśvanātha

ārādhyatva-jñāna-kāraṇam aiśvaryaṃ yad eva pūrvatra saptamādiṣūktam | tad eva sa-viśeṣaṃ bhakti-matām ānandārthaṃ prapañcayiṣyan parokṣa-vādā ṛṣayaḥ parokṣaṃ ca mama priyam [BhP 11.21.35] iti nyāyena kiñcid durbodhatayaivāha bhūya iti | punar api rāja-vidyā-rāja-guhyam idam ucyate ity arthaḥ | he mahābāho ! iti yathā bāhu-balaḥ sarvādhikyena tvayā prakāśitaṃ, tathaivaitad buddhyā buddhi-balam api savārdhikyena prakāśayitavyam iti bhāvaḥ | śṛṇv iti śṛṇvantam api taṃ vakṣyamāṇe 'rthe samyag avadhāraṇārtham | paramaṃ pūrvoktād apy utkṛṣṭam | te tvām ativismitīkartuṃ kriyārthopapadasya ca [Pāṇ 2.3.14] iti caturthī | yataḥ prīyamāṇāya premavate

Baladeva

pūrva-pūrvatra svaiśvarya-nirūpaṇa-saṃbhinnā saparikarā sva-bhaktir upadiṣṭā | idānīṃ tasyā utpattaye vivṛddhaye ca svāsādharaṇīḥ prāk saṃkṣipyoktāḥ sva-vibhūti-vistareṇa varṇayiṣyan bhagavān uvāca bhūya iti | he mahābāho ! bhūya eva punar api me paramaṃ vacaḥ śṛṇu | śṛṇvantaṃ prati śṛṇv ity uktir upadeśye 'rthe samavadhānāya | paramaṃ śrīmat mad-divya-vibhūti-viṣayakaṃ yad vacas te tubhyam ahaṃ hita-kāmyayā vakṣyāmi | kriyārthopapada ity ādi sūtrāc caturthī | vijñam api tvāṃ vismitaṃ kartum ity arthaḥ | hita-kāmyayā mad-bhakty-utpatti-tad-vṛddhi-rūpa-tvat-kalyāṇa-vāñchā | te kīdṛśāyety āha prīyamāṇāyeti pīyūṣa-pānād iva mad-vākyāt prītiṃ vindate

Michalski

Wzniosły rzekł:
Posłuchaj dalej, o silnoramienny, mojej podniosłej mowy, którą ja łaskawy dla ciebie, tobie miłemu wygłoszę.

Olszewski

Błogosławiony.
Wysłuchaj jeszcze, bohaterze, który mię kochasz, słów wielkiej wagi, które ci powiem gwoli zbawieniu twemu.

Dynowska

Pan rzecze:
Posłuchaj jeszcze, o potężnie zbrojny, Mego najwyższego Słowa, który całym sercem radość we Mnie znajdujesz.

Sachse

Czcigodny rzekł:
Słuchaj dalej, o Waleczny, mego doskonałego słowa.
Powiem ci je ku twej radości,
ponieważ pragnę twego szczęścia.

Kudelska

Czcigodny pan rzecze:
Nadal słuchaj, o Potężnoramienny, mych najwyższych słów,
Wyjawiam je tobie dla twojego dobra, gdyż jesteś mi miły.

Rucińska

Rzekł Pan:
Posłuchaj dalej słów moich najdonioślejszych, Barczysty,
Które do ciebie, chętnego, dla dobra twego wypowiem!

Szuwalska

Posłuchaj dalej – mówił Władca Wszystkich Bogactw –
Teraz największą wyznam tobie tajemnicę.
Jesteś Mi bardzo drogi, zrobię to dla ciebie.

Babkiewicz

Chwalebny Pan rzekł:
Więc ponownie, o Barczysty,
słuchaj mej najwyższej mowy,
pragnąc dobra ją wysłowię
tobie, który mnie miłujesz.