BhG 11.1

analiza syntaktyczna

arjuna uvāca (Ardźuna rzekł):
mad-anugrahāya (z życzliwości dla mnie) tvayā (przez ciebie) yat paramam guhyam (które najbardziej tajemne) adhyātma-saṃjñitam vacaḥ (słowo zwane rządcą jaźni) uktam [asti] (jest powiedziane),
tena (dzięki temu) mama (moje) ayam mohaḥ (to omroczenie) vigataḥ [asti] (jest zniszczone).

analiza gramatyczna

arjunaḥ	–	arjuna 1i.1 m. – biały, jasny;
uvāca	–	√ vac (mówić) Perf. P 1c.1 – powiedział;
mad-anugrahāya	–	mad-anugraha 4i.1 m. – z życzliwości dla mnie (od: mat – forma podstawowa zaimka osobowego ’ja’ w l.poj. używana głównie na początku złożeń; anu- √ grah – otrzymywać, traktować uprzejmie, łaskawie, anugraha – uprzejmość, przychylność, życzliwość, łaskawość);
paramam	–	parama 1i.1 n. – najdoskonalsze, najlepsze (stopień najwyższy od: para – daleki, odległy, poza, wcześniejszy, późniejszy, starożytny, ostateczny);
guhyam	–	guhya ( √ guh – przykrywać, chować) PF 1i.1 n. – do schowania, sekretne, tajemnicze;
adhyātma-saṃjñitam	–	adhy-ātma-saṃjñita 1i.1 n. – zwane rządcą jaźni (od: adhi – ponad; ātman – jaźń; adhy-ātma – własny, Najwyższy Duch, Nadjaźń; : sam- √ jñā – być jednej opinii, rozumieć, caus. PP saṃjñita – ogłoszone, nazywane);
yat	–	yat sn. 1i.1 n. – które;
tvayā	–	yuṣmat sn. 3i.1 – przez ciebie;
uktam	–	ukta ( √ vac – mówić) PP 1i.1 n. – nazwane, powiedziane;
vacaḥ	–	vacas 1i.1 n. – słowo, wypowiedź (od: √ vac – mówić);
tena	–	tat sn. 3i.1 m. – przez to, tym;
mohaḥ	–	moha 1i.1 m. – ogłupienie, omroczenie, oszołomienie, zamęt (od: √ muh – mylić się, być skonfundowanym, omroczonym, ogłupiałym);
ayam	–	idam sn. 1i.1 m. – ten;
vigataḥ	–	vigata (vi- √ gam – odchodzić) PP 1i.1 m. – odeszły, usunięty;
mama	–	asmat sn. 6i.1 – mój;

warianty tekstu

adhyātma-saṃjñitam → adhyātma-saṃjñikam (nazywane rządcą jaźni);
yat tvayoktaṃ → yas tvayoktaṃ (który, przez ciebie powiedziane);

Śāṃkara

mad-anugrahāya mamānugrahārthaṃ paramaṃ niratiśayaṃ guhyaṃ gopyam adhyātma-saṃjñitam ātmānātma-viveka-viṣayaṃ yat tvayoktaṃ vaco vākyaṃ tena te vacasā moho’yaṃ vigato mama | aviveka-buddhir apagatety arthaḥ

Rāmānuja

dehātmābhimānarūpamohena mohitasya mamānugrahaikaprayojanāya paramaṃ guhyam paramaṃ rahasyam adhyātmasaṃjñitam ātmani vaktavyaṃ vacaḥ, „na tv evāhaṃ jātu nāsam” ityādi, „tasmād yogī bhavārjuna” ity etadantaṃ yat tvayoktam, tenāyam mamātmaviṣayo mohaḥ sarvo vigataḥ dūrato nirastaḥ

Śrīdhara

pūrvādhyāyānte viṣṭabhyāham idaṃ kṛtsnam ekāṃśena sthito jagat iti viśvātmakaṃ pārameśvaraṃ rūpam utkṣiptam | tad-didṛkṣuḥ pūrvoktam abhinandann arjuna uvāca mad-anugrahāyeti caturbhiḥ | mad-anugrahāya śoka-nivṛttaye | paramaṃ paramātma-niṣṭhaṃ guhyaṃ gopyam api adhyātma-saṃjñitam ātmānātma-viveka-viṣayam | yat tvayoktaṃ vacaḥ aśocyān anvaśocas tvam ity ādi ṣaṣṭhādhyāya-paryantaṃ yad vākyam | tena mamāyaṃ mohaḥ – ahaṃ hantā ete hanyante ity ādi lakṣaṇo bhramaḥ | vigato vinaṣṭaḥ | ātmanaḥ kartṛtvādy-abhāvokteḥ

Madhusūdana

pūrvādhyāye nānā-vibhūtīr uktvā viṣṭabhyāham idaṃ kṛtsnam ekāṃśena sthito jagat iti viśvātmakaṃ pārameśvaraṃ rūpaṃ bhagavatābhihitaṃ śrutvā paramotkaṇṭhitas tat-sākṣātkartum icchan pūrvoktam abhinandan mad iti | mad-anugrahāya śoka-nivṛtty-upakārāya paramaṃ niratiśaya-puruṣārtha-paryavasāyi guhyaṃ gopyaṃ yasmai kasmaicid vaktum anarham api | adhyātma-saṃjñitam adhyātmam iti śabditam ātmānātma-viveka-viṣayam aśocyān anvaśocas tvam ity ādi-ṣaṣṭhādhyāya-paryantaṃ tv apadārtha-pradhānaṃ yat tvayā parama-kāruṇikena sarvajñenoktaṃ vaco vākyaṃ tena vākyenāham eṣāṃ hantā mayaite hanyanta ity ādivividha-viparyāsa-lakṣaṇo moho 'yam anubhava-sākṣiko vigato vinaṣṭo mama | tatrāsakṛd ātmanaḥ sarva-vikriyā-śūnyatvokteḥ

Viśvanātha

pūrvādhyāyānte viṣṭabhyāham idaṃ kṛtsnam ekāṃśena sthito jagat iti sarva-vibhūty-āśrayam ādi-puruṣaṃ sva-priya-sakhasyāṃśaṃ śrutvā paramānanda-nimagnas tad-rūpaṃ didṛkṣamāṇo bhagavad-uktam abhinandati mad-anugrahāyeti tribhiḥ | adhyātmaṃ iti saptamy-arthe avyayībhāvād ātmanīty arthaḥ | ātmani yā yā saṃjñā vibhūti-lakṣaṇā sā saṃjātā yasya tad-vacaḥ | mohas tad-aiśvaryājñānam

Baladeva

pūrvatra aham ātmā guḍākeśa sarva-bhūtāśaya-sthitaḥ iti vibhūti-kathanopakrame viṣṭabhyāham idaṃ kṛtsnam iti tad-upasaṃhāre ca nikhila-vibhūty-āśrayo mahat-sraṣṭā puruṣaḥ svasya kṛṣṇasyāvatāraḥ, sa tu mahat-sraṣṭādi-sarvāvatārīti tan-mukhāt pratītya sakhyānanda-sindhu-nimagno 'rjunas tat-puruṣa-rūpaṃ didṛkṣuḥ kṛṣṇoktam anuvadati mad iti | mad-anugrahāyādhyātma-saṃjñitam vibhūti-viṣayakaṃ yad vacas tvayoktaṃ tena mama mohaḥ kathaṃ vidyām ity-ādy-ukto vigato naṣṭaḥ | adhyātmam ātmani paramātmani tvayi yā vibhūti-lakṣaṇā saṃjñā sā jātā | yasya tad-vacaḥ vibhakty-arthe 'vyayībhāvaḥ | paramaṃ guhyam atirahasyaṃ tvad-anyāgamyam ity arthaḥ

Michalski

Ardżuna rzekł:
Wobec tych słów, wyrzeczonych przez ciebie dla mego zbawienia, – wzniosłych, tajemnych, o najwyższym Atmanie, – rozwiała się całkiem moja niepewność.

Olszewski

Ardźuna.
Wzniosła tajemnica Duszy najwyższej, którąś mi oznajmił gwoli zbawieniu memu. oddaliła błąd odemnie.

Dynowska

Ardżuna rzecze:
Otoś objawił, miłością dla mnie wiedziony, to Słowo najtajniejszej tajemnicy o Najwyższym Duchu i rozwiała się moja niewiedza;

Sachse

Ardżuna rzekł:
Wypowiedziałeś — by dodać mi otuchy —
słowo doskonałe i tajemne o atmanie.
I oto dzięki niemu pierzchło me zaślepienie.

Kudelska

Ardżuna powiada:
O, wzniosła to tajemnica, Twe słowa o najwyższym duchu, które mi wyjawiłeś,
Okazując tym samym wielką łaskę, rozproszyły mą niewiedzę.

Rucińska

Rzekł Ardżuna:
Od stów, którymiś najgłębszą duchową tę tajemnicę
Ku niej pocieszę wyjawił, zniknęło me zaślepienie!

Szuwalska

Ardżuna odpowiedział: »Odkryłeś przede mną
Największą tajemnicę o pierwszej istocie.
Dotąd żyłem w złudzeniu.

Jurewicz

Ardźuna rzekł:
„Pouczenie – tajemnica najwyższa, najgłębszym Jestestwem zwana – które z łaskawości ku mnie mówiłeś, rozproszyło moje omroczenie.

Babkiewicz

Ardźuna rzekł:
Dla korzyści mej mówiłeś
o najwyższej tajemnicy,
która nadjaźń definiuje,
tym mą złudę rozproszyłeś.