BhG 11.30

analiza syntaktyczna

he viṣṇo (Wisznu!),
[tvam] grasamānaḥ (ty jedzący) jvaladbhiḥ vadanaiḥ (płonącymi ustami) samagrān lokān (całe światy) samantāt (ze wszystkich stron) lelihyase (liżesz).
tava (twoje) ugrāḥ bhāsaḥ (straszne światła) samagram jagat (cały świat) tejobhiḥ (blaskiem) āpūrya (wypełniwszy) pratapanti (palą).

analiza gramatyczna

lelihyase	–	√ lih (lizać, smakować) Praes. Ā 2c.1 – liżesz;
grasamānaḥ	–	grasamāna ( √ gras – jeść) PPr 1i.1 m. – jedzący;
samantāt	–	av. ( 5i.1 ) – ze wszystkich stron, wokół, całkowicie (od: saṃ-anta – mający wszędzie końce, całkowity; mający razem końce, graniczący);
lokān	–	loka 2i.3 m. – światy;
samagrān	–	samagra 2i.3 m. – całe, kompletne;
vadanaiḥ	–	vadana 3i.3 n. – ustami, twarzami (od: √ vad – mówić);
jvaladbhiḥ	–	jvalant ( √ jval – palić, jaśnieć) PPr 3i.3 n. – płonącymi;
tejobhiḥ	–	tejas 3i.3 n. – ostrością, gorącem, blaskiem, mocą (od: √ tij – stawać się ostrym, znosić cierpliwie);
āpūrya	–	ā- √ pṝ (wypełniać) absol. – wypełniwszy;
jagat	–	jagat 2i.1 n. – świat, poruszające się, ludzkość (od: √ gam – iść);
samagram	–	samagra 2i.1 n. – całe, kompletne;
bhāsaḥ	–	bhās 1i.3 f. – blaski, światła, majestaty (od: √ bhās – jaśnieć, świecić);
tava	–	yuṣmat sn. 6i.1 – twój;
ugrāḥ	–	ugra 1i.3 f. – silna, straszna, okrutna
pratapanti	–	pra- √ tap (topić, palić) Praes. P 1c.3 – palą, topią;
viṣṇo	–	viṣṇu 8i.1 m. – o przenikający, o wysnuwający, Wisznu! (od: vi- √ snu – skrapiać, emitować lub vi- √ sru – płynąć, emitować; albo też od: √ viś – wchodzić lub vi- √ aś – osiągać, wypełniać, penetrować lub √ viṣ – działać; termin raczej nie utworzony dzięki sufiksowi -snu – jak to ma miejsce np. w jiṣṇu – gdyż vi w odróżnieniu od ji nie jest pierwiastkiem czasownikowym; oto kilka tradycyjnych definicji terminu: vyāptaṃ tvayaiva viśatā trailokyam sa-carācaram – to właśnie ty przeniknikasz trójświat z ruchomym i nieruchomym [stworzeniem] Matsya-purāṇa 248.41; viśeṣeṇa snauti prasravate gacchatīti viṣṇuḥ – Wisznu: szczególnie emituje, wypływa, idzie Mbh.5.70.13; viṣṇur viśater vā vyaśnoter vā – Wisznu [pochodzi od] viśati lub vyaśnoti [wchodzi, osiąga] Nirukti 12.18; atha yad viśito bhavati tad viṣnur – zatem to co jest uwolnione to Wisznu. viṣṇāter viśater vā syād veveṣṭer vyāpti karmaṇaḥ viṣṇur nirucyate sūryaḥ sarvaṃ sarvāntaraś ca yaḥ Wisznu może pochodzić od czynności viṣṇāti, viśati, veveṣṭi lub vyāpti [działa, wchodzi, jest aktywny, przenika]. Dlatego ten, który jest wszystkim i jest we wszystkim nazywany jest Słońcem Bṛhad-devatā 2.69;

warianty tekstu

samagrān → samastān (wszystkie);
pratapanti → prapataṃti (spadają, niszczeją);
viṣṇo → viṣṇoḥ (należące do Wisznu);

Śāṃkara

tvaṃ punaḥ—
lelihyase āsvādayasi grasamāno’ntaḥ praveśayan samantāt samantataḥ lokān samagrān samastān vadanair vaktrair jvaladbhir dīpyamānais tejobhir āpūrya saṃvyāpya jagat samagraṃ sahāgreṇa samastam ity etat | kiṃ ca, bhāso dīptayas tavogrāḥ krūrāḥ pratapanti pratāpaṃ kurvanti he viṣṇo vyāpana-śīla

Rāmānuja

rājalokān samagrān jvaladbhir vadanair grasamānaḥ kopavegena tadrudhirāvasiktamoṣṭhapuṭādikaṃ lelihyase punaḥ punar lehanaṃ karoṣi / tavātighorā bhāsaḥ raśmayaḥ tejobhiḥ svakīyaiḥ prakāśaiḥ jagat samagram āpūrya pratapanti

Śrīdhara

tataḥ samantāt kim ? ata āha lelihyasa iti | grasamāno gilam | samagrān lokān sarvān etān vīrān | samantāt sarvataḥ | lelihyase 'tiśayena bhakṣayasi | kaiḥ ? jvaladbhir vadanaiḥ | kiṃ ca he viṣṇo tava bhāso dīptayas tejobhir visphūraṇaiḥ samagraṃ jagad vyāpya tīvrāḥ satyaḥ pratapanti santāpayanti

Madhusūdana

yoddhu-kāmānāṃ rājñāṃ bhagavan-mukha-praveśa-prakāram uktvā tadā bhagavatas tad-bhāsāṃ ca pravṛtti-prakāram āha lelihyasa iti | evaṃ vegena praviśato lokān duryodhanādīn samagrān sarvān grasamāno 'ntaḥ praveśayaj jvaladbhir vadanaiḥ samantāt sarvatas tvaṃ lelihyasa āsvādayasi tejobhir bhābhir āpūrya jagat samagraṃ yasmāt tvaṃ bhābhir jagad āpūrayasi tasmāt tavogrās tīvrā bhāso dīptayaḥ prajvalato jvalanasyeva pratapanti santāpaṃ janayanti | viṣṇo vyāpana-śīla

Viśvanātha

brak komentarza do BhG 11.35

Baladeva

yoddhṝṇāṃ tan-mukha-praveśe prakāram uktvā tasya tad-bhāsāṃ ca tatra pravṛtti-prakāram āha lelihyasa iti | vegena praviśataḥ samagrān lokān duryodhanādīn jvaladbhir vadanair grasamāno gilan samantād roṣāveśena lelihasye tad-rudhirokṣitam oṣṭhādikaṃ muhur muhur lekṣi | tavogrā bhāso dīptayo 'sahyais tejobhiḥ samagraṃ jagad āpūrya pratapanti | he viṣṇo ! viśva-vyāpin ! tvattaḥ palāyanaṃ durghaṭam ity arthaḥ

Michalski

Oblizując się, pożerasz naokoło – wszystkich ludzi płomienistemi paszczami. – Twe olbrzymie płomienie, o Wisznu, – palą świat cały i napełniają go blaskiem.

Olszewski

Na wszystkie strony język twój zagarnia całe pokolenia, a twoje gardło płomieniste je połyka. Ty napełniasz świat cały światłością, o Wisznu, i ogrzewasz go swemi promieniami.

Dynowska

Z wszech stron wszystko pochłaniasz i spalasz; ogniowymi liżesz języki i rzecz wielką spopielasz do cna. Chwała Twa groźna wypełnia przestwory, i płonie wszechświat cały, o Panie, w ogniu Twych jarzących promieni.

Sachse

Pożerając niebo i ziemię
ogarniasz je językiem ognistym.
Twe gwałtowne płomienie palą świat cały
napełniwszy go blaskiem, o Wisznu!

Kudelska

Ustami palącymi wszystkie światy pochłaniasz, językami ognia je smakujesz,
Cały ten świat przepełniony jest twoim blaskiem, o Wisznu, twój straszliwy blask wszystko spala.

Rucińska

A Ty pochłaniasz zewsząd owych ludzi,
liżesz ich wszystkich płomiennymi usty,
Twój blask okrutny, swymi promieniami
świat napełniwszy, pali go, o Wisznu!

Szuwalska

Pochłaniasz językami ognia, w popiół spalasz,
Blaskiem wszechświat porażasz. Ginie ludzkość cała!

Jurewicz

Oblizujesz je całe, dookoła,
pożerając płonącymi usty.
Wszystek świat pożogą wypełniłeś
i pali się Twa groźna łuna, Wisznu!

Babkiewicz

A gdy pożerasz
ustami z płomieni,
to z każdej strony
liżesz wszystkie światy.
Calutki wszechświat
wypełniły blaskiem
groźne twe ognie
i palą go, Wisznu.