BhG 11.40

analiza syntaktyczna

he sarva (o będący wszystkim!) he ananta-vīrya (o posiadający bezkresne męstwo!),
te (tobie) purastāt (z przodu) namaḥ [astu] (niech będzie pokłon),
atha pṛṣṭhataḥ (co więcej z tyłu) namaḥ astu (niech będzie pokłon),
[te](tobie) sarvataḥ eva (zaiste zewsząd) [namaḥ astu] (niech będzie pokłon).
tvam amita-vikramaḥ (ty, którego heroizm nie zna granic) sarvam (wszystko) samāpnoṣi (osiągasz),
tataḥ (dlatego) [tvaṃ] (ty) sarvaḥ asi (jesteś wszystkim).

analiza gramatyczna

namaḥ	–	namaḥ 1i.1 n. – pokłon, cześć (od: √ nam – zginać się, kłaniać);
purastāt	–	av. – z przodu (od: av. puras – na przedzie, przed);
atha	–	av. – wówczas, a oto, co więcej, lecz, z pewnością, raczej;
pṛṣṭhataḥ	–	av. – z tyłu (od: pṛṣṭha – plecy, tył, grzbiet; nieodmienny ablativus zakończony na: –tas);
te	–	yuṣmat sn. 4i.1 – tobie (skrócona forma od: tubhyam);
namaḥ	–	namaḥ 1i.1 n. – pokłon, cześć (od: √ nam – zginać się, kłaniać);
astu	–	√ as (być) Imperat. P 1c.1 – niech będzie;
te	–	yuṣmat sn. 4i.1 – tobie (skrócona forma od: tubhyam);
sarvataḥ	–	av. – zewsząd, całkowicie, wszędzie, ze wszystkich stron (od: sarva – wszystko; ablativus nieodmienny zakończony na -tas);
eva	–	av. – z pewnością, właśnie, dokładnie, jedynie;
sarva	–	sarva sn. 8i.1 m. – o będący wszystkim!;
ananta-vīrya	–	ananta-vīrya 8i.1 m. ; BV :  yasya vīryasyāntaḥ nāsti tvam / yasya vīryam ananam asti tvam – o mający nieskończone męstwo (od: anta – koniec, limit, granica, śmierć, an-anta – nie mający końca, nieskończony; vīrya – męstwo, moc, siła, nasienie);
amita-vikramaḥ	–	amita-vikrama 1i.1 m. ; BV :  yasya vikramo ‘mitaḥ asti saḥ / yasya vīryam ananam asti tam – ten, którego heroizm jest bez granic (od: vi- √ kram – wykraczać, iść, pokonywać, vi-krama – poruszanie się, odwaga, dzielność, heroizm; √ mā – odmierzać, PP mita – odmierzony, ograniczony, a-mita – nie mający granic, bezkresny);
tvam	–	yuṣmat sn. 1i.1 – ty;
sarvam	–	sarva sn. 2i.1 n. – wszystko, całość (sarvam idam – najczęściej w znaczeniu „ten cały świat”);
samāpnoṣi	–	sam- √ āp (osiągać, zdobywać) Praes. P 2c.1 – osiągasz, przenikasz;
tataḥ	–	av. – wówczas, po tym, od tego, wskutek tego (od: tat – ablativus nieodmienny zakończony na -tas);
asi	–	√ as (być) Praes. P 2c.1 – jesteś;
sarvaḥ	–	sarva sn. 1i.1 m. – który jest wszystkim;

warianty tekstu

pṛṣṭhatas te → pṛṣṭhatas ca (i z tyłu);
sarva → sarve / sarvaḥ (wszyscy / będący wszystkim);
ananta-vīryāmita-vikramas → ananta-vīryo ‘mita-vikramas / ananta-vīryāmṛta-vikramas  (ty, którego męstwo jest nieskończone, mający bezkresny heroizm / o ty, którego męstwo jest nieskończone! Ty, którego heroizm jest nieśmiertelny);
sarvaṃ samāpnoṣi → vyāpnoṣi sarvaṃ ca (i wszystko przenikasz);
sarvaḥ → sarva (o będący wszystkim!);

… → po drugiej padzie wersu BhG 11.40 następują dwie pady wersu spoza wydania krytycznego:
na hi tvad anyaḥ kaś cid apīha deva lokatraye dṛśyate ‘cintyakarmā
O boże, zaiste nie widać nikogo tutaj, a nawet w trzech światach,
kto by był różny od Ciebie. [Ty] dokonujący niepojętych czynów…

Śāṃkara

tathā—
namaḥ purastāt pūrvasyāṃ diśi tubhyam, atha pṛṣṭhatas te pṛṣṭhato’pi ca te namo’stu te sarvata eva sarvāsu dikṣu sarvatra sthitāya | he sarva ! ananta-vīryāmita-vikramo’nantaṃ vīryam asya, amito vikramo’sya | vīryaṃ sāmarthyaṃ vikramaḥ parākramaḥ | vīryavān api kaścit śatru-vadhādi-viṣaye na parākramate, manda-parākramo vā | tvaṃ tv ananta-vīryo’mita-vikramaś cety ananta-vīryāmita-vikramaḥ | sarvaṃ samastaṃ jagat samāpnoṣi samyag ekenātmanā vyāpnoṣi yataḥ, tatas tasmād asi bhavasi sarvas tvam | tvayā vinābhūtaṃ na kiṃcid astīty abhiprāyaḥ

Rāmānuja

atyadbhutākāraṃ bhagavantaṃ dṛṣṭvā harṣotphullanayano 'tyantasādhvasāvanataḥ sarvato namaskaroti
amitavīrya, aparimitaparākramas tvaṃ sarvātmatayā samāpnoṣi; tataḥ sarvo 'si / yatas tvaṃ sarvaṃ cidacidvastujātam ātmatayā samāpnoṣi, ataḥ sarvasya cidacidvastujātasya tvaccharīratayā tvatprakāratvāt sarvaprakāras tvam eva sarvaśabdavācyo 'sītyarthaḥ / „tvam akṣaraṃ sad asat”, „vāyur yamo 'gniḥ” ityādisarvasāmānādhikaraṇyanirdeśasyātmatayā vyāptir eva hetur iti suvyaktam uktam, „tvayā tataṃ viśvam anantarūpa”, „sarvaṃ samāpnoṣi tato 'si sarvaḥ” iti ca

Śrīdhara

bhakti-śraddhābhayātiśayena namaskāreṣu tṛptim anadhigacchan punar api bahuśaḥ praṇamati nama iti | he sarva sarvātman sarvāsu dikṣu tubhyaṃ namo 'stu | sarvātmakam upapādayann āha anantaṃ vīryaṃ sāmarthyaṃ yasya tathā | amito vikramaḥ parākramo yasya saḥ | evaṃ bhūtas tvaṃ sarvaṃ viśvaṃ samyag antar bahiś ca samāpnoṣi vyāpnoṣi | suvarṇam iva kaṭaka-kuṇḍalādi sva-kāryaṃ vyāpya vartase tataḥ sarva-svarūpo 'si

Madhusūdana

tubhyaṃ purastād agra-bhāge namo 'stu tubhyaṃ puro namaḥ syād iti vā | atha-śabdaḥ samuccaye | pṛṣṭhato 'pi tubhyaṃ namaḥ syāt | namo 'stu te tubhyaṃ sarvata eva sarvāsu dikṣu sthitāya he sarva ! vīryaṃ śarīra-balaṃ vikramaḥ śikṣā śastra-prayoga-kauśalam | ekaṃ vīryādhikaṃ manya uttaikaṃ śikṣayādhikam ity ukter bhīma-duryodhanayor anyeṣu caikaikaṃ vyavasthitam | tvaṃ tu ananta-vīryaś cāmita-vikramaś ceti samastam ekaṃ padam | ananta-vīryeti sambodhanaṃ vā | sarvaṃ samastaṃ jagat samāpnoṣi samyag ekenaa sad-rūpeṇāpnoṣi sarvātmanā vyāpnoṣi tatas tasmāt sarvo 'si tvad-atiriktaṃ kim api nāstīty arthaḥ

Viśvanātha

sarvaṃ sva-kāryaṃ jagad āpnoṣi vyāpnoṣi svarṇam iva kaṭaka-kuṇḍalādikam atas tvam eva sarvaḥ

Baladeva

bhakty-atiśayena namaskāreṣv alaṃ bhāvam avidan bahukṛtvaḥ praṇamati namaḥ purastād iti | he sarva ! purastāt pṛṣṭhataḥ sarvataś ca sthitāya te namo namo 'stu | ananteti karma-dhārayaḥ | vīryaṃ deha-balaṃ vikramas tu dhī-balaṃ śastra-prayogādi-prāvīṇya-rūpam | ekaṃ vīryādhikaṃ manyataikaṃ śikṣayādhikam iti bhīma-duryodhanāv uddiśyokteḥ | sarva-rūpatvehe tum āha sarvaṃ samāpnoṣīti | evam evoktaṃ śrī-vaiṣṇave –
yo 'yaṃ tavāgato deva samīpaṃ devatā-gaṇaḥ |
sa tvam eva jagat-sraṣṭā yataḥ sarva-gato bhavān || iti

Michalski

Cześć ci od wschodu i zachodu, – cześć ci niech będzie ze wszystkich stron, – tobie, który jesteś wszystkim. Posiadasz nieskończoną siłę i nieskończoną moc, – wszystko przenikasz, więc jesteś wszystkim!

Olszewski

Chwała w twej obecności i poza tobą, we wszem miejscu, o Powszechny. Mocny siłą nieskończoną, potęgą nieskończoną, obejmujesz Wszechświat, ty jesteś Powszechny.

Dynowska

Wszystko we czci w proch przed Tobą upada, wszystko z wszech stron wielbi Ciebie zbożnie; granic nie ma Twa moc, ni miary Twa potęga, wszechstwór ogarnia, boś Ty wszystkością Sam.

Sachse

Cześć ci od wschodu i zachodu,
cześć ze stron wszystkich —
tobie, który jesteś wszystkim!
Bezkresne jest twoje męstwo,
niezmierzona twoja potęga!
Wszystkiego sięgasz, a więc — jesteś wszystkim.

Kudelska

Pokłon ci ze wszech stron, z przodu i z tyłu, gdyż Tyś jest wszystkim, Nieograniczona Twa moc i waleczność, Ty wszystko osiągasz, dlatego jesteś tym wszystkim.

Rucińska

Pokłon od przodu i pokłon od tyłu –
pokłon ze wszystkich stron Tobie, o Wszystek!
Bezkresna moc Twa, bezgraniczne męstwo,
wszystkiego sięgasz, zatem jesteś wszystkim!

Szuwalska

Pokłony składam z przodu, z tyłu, z każdej strony.
Jesteś wszystkim, w swej mocy nieograniczony.
Niezmierzoną potęgą przenikasz wymiary
Wszystkie, dlatego jesteś wszystkim.

Jurewicz

Chwała Tobie z przodu, chwała Tobie z tylu,
niechaj chwała Tobie ze stron wszystkich będzie!
Twa moc nieskończona, nieskończona potęga!
Wszystkiego sięgasz, przeto jesteś wszystkim!

Babkiewicz

Pokłon i z przodu
oraz pokłon z tyłu,
z wszystkich stron pokłon
tobie, któryś wszystkim.
Krok twój bez granic,
ty wszystkiego sięgasz,
zatem tyś wszystkim,
nasienie bez kresu.