BhG 11.50

analiza syntaktyczna

saṃjayaḥ (Sandźaja) uvāca (rzekł):
mahātmā (wielki duchem) vāsudevaḥ (Wasudewa) arjunam (do Ardźuny) iti uktvā (tak powiedziawszy)
bhūyaḥ (ponownie) saumya-vapuḥ (delikatnym kształtem) bhūtvā (stawszy się),
tathā (tak) svakam rūpam (własną postać) darśayāmāsa (ukazał),
punaḥ ca (i ponownie) enam bhītam (tego wystraszonego) āśvāsayāmāsa (sprawił wzięcie oddechu).

analiza gramatyczna

saṃjayaḥ	–	sam-jaya 1i.1 m. – podbój, całkowite zwycięstwo (od: sam- √ ji – zwyciężać całkowicie, jaya – zwycięstwo);
uvāca	–	√ vac (mówić) Perf. P 1c.1 – powiedział;
iti	–	av. – tak (zaznacza koniec wypowiedzi);
arjunam	–	arjuna 2i.1 m. – biały, jasny;
vāsudevaḥ	–	vāsudeva 1i.1 m. – syn Wasudewy (od: √ vas – mieszkać, vasu – bogactwo, jeden z ośmiu Wasu; deva – bóg, niebianin; vasudeva – ojciec Kryszny);
tathā	–	av. – tak, w ten sposób, podobnie;
uktvā	–	√ vac (mówić) absol. – powiedziawszy;
svakam	–	svaka 2i.1 n. – własne (od: sva – swój, własny);
rūpam	–	rūpa 2i.1 n. – postać, kształt, piękno (od: √ rūp – formować);
darśayāmāsa	–	√ dṛś (widzieć) Perf. (opisowe) caus. P 1c.1 – ukazał;
bhūyaḥ	–	av. – bardziej, ponownie, ponadto;
āśvāsayāmāsa	–	ā- √ śvas (oddychać) Perf. (opisowe) caus. P 1c.1 – sprawił odetchnięcie;
ca	–	av. – i;
bhītam	–	bhīta ( √ bhī – straszyć) PP 2i.1 m. – wystraszonego;
enam	–	etat sn. 2i.1 m. – go;
bhūtvā	–	√ bhū (być) absol. – stawszy się;
punaḥ	–	av. – ponownie, jeszcze raz, z powrotem
saumya-vapuḥ	–	saumya-vapus 1i.1 m. ; BV : yasya vapuḥ saumyam asti saḥ – ten, którego postać jest delikatna (od: vapus – postać, kształt, piękno; √ su – wyciskać, soma – sok, nektar, księżyc, soma saumya – związany z nektarem; delikatny, miły);
mahātmā	–	mahā-ātman 1i.1 m. ; BV : yasyātmā mahān asti saḥ – ten, którego jaźń jest wielka (od: √ mah – powiększać, mahant – wielki; ātman – jaźń);

warianty tekstu

saumya-vapur → kāmya-vapur (upragniona postać);

Śāṃkara

ity evam arjunaṃ vāsudevas tathā-bhūtaṃ vacanam uktvā, svakaṃ vasudevasya gṛhe jātaṃ rūpaṃ darśayāmāsa darśitavān bhūyaḥ punaḥ | āśvāsayāmāsa ca āśvāsitavān bhītam enam, bhūtvā punaḥ saumya-vapuḥ prasanna-deho mahātmā

Rāmānuja

evaṃ pāṇḍutanayaṃ bhagavān vasudevasūnur uktvā bhūyaḥ svakīyam eva caturbhujaṃ rūpaṃ darśayām āsa; aparicitarupadarśanena bhītam enaṃ punar api paricitasaumyavapur bhūtvā āśvāsayām āsa ca, mahātmā satyasaṅkalpaḥ / asya sarveśvarasya paramapuruṣasya parasya brahmaṇo jagadupakṛtimartyasya vasudevasūnoś caturbhujam eva svakīyaṃ rūpam; kaṃsād bhītavasudevaprārthanena ākaṃsavadhād bhujadvayam upasaṃhṛtaṃ paścād āviṣkṛtaṃ ca / „jāto 'si deva deveśa śaṅkhacakragadādhara / divyaṃ rūpam idaṃ deva prasādenopsaṃhara // ….. upasaṃhara viśvātman rūpam etac caturbhujam” iti hi prārthitam / śiśupālasyāpi dviṣato 'navaratabhāvanāviṣayaś caturbhujam eva vasudevasūno rūpam, „udārapīvaracaturbāhuṃ śaṅkhacakragadādharam” iti / ataḥ pārthenātra tenaiva rūpeṇa caturbhujanety ucyate

Śrīdhara

evam uktvā prāktanam eva rūpaṃ mat-sakhaṃ prasannaṃ tava saumyaṃ janārdana idānīm adhunāsmi saṃvṛttaḥ saṃjātaḥ | kim ? sa-cetāḥ prasanna-cittaḥ | prakṛtiṃ svabhāvaṃ gataś cāsmi

Madhusūdana

vāsudevo 'rjunam iti prāg-uktam uktvā yathā pūrvam āsīt tathā svakaṃ rūpaṃ kirīṭa-makara-kuṇḍala-gadā-cakrādi-yuktaṃ caturbhujaṃ śrīvatsa-kaustubha-vanamālā-pītāmbarādi-śobhitaṃ darśayāmāsa bhūyaḥ punar āśvāsayāmāsa ca bhītam enam arjunaṃ bhūtvā punaḥ pūrvavat saumya-vapur anugra-śarīro mahātmā parama-kāruṇikaḥ sarveśvaraḥ sarvajña ity ādi-kalyāṇa-guṇākaraḥ

Viśvanātha

yathā svāṃśasya mahogra-rūpaṃ darśayāmāsa | tathā mahā-madhuraṃ svakaṃ rūpaṃ caturbhujaṃ kirīṭa-gadā-cakrādi-yuktaṃ tat-prārthitaṃ madhuraiśvarya-mayaṃ bhūyo darśayāmāsa | tataḥ punaḥ sa mahātmā somya-vapuḥ kaṭaka-kuṇḍaloṣṇīṣa-pītāmbara-dharo dvibhujo bhūtvā bhītam enam āśvāsayāmāsa

Baladeva

tato yad abhūt tat saṃjaya uvāca ity arjunam iti | vāsudevo 'rjunaṃ prati pūrvoktam uktvā yathā saṅkalpenaiva sahasra-śiraskaṃ rūpaṃ darśitavān tathaiva svakaṃ nīlotpala-śyāmalatvādi-guṇakaṃ devakī-putra-lakṣaṇaṃ caturbhujaṃ rūpaṃ darśayāmāsa evaṃ saumya-vapuḥ sundara-vigraho bhūtvā bhītam enam arjunaṃ punar āśvāsayāmāsa | mahātmā udāra-manā

Michalski

Sandżaja rzekł:
To powiedziawszy, Wasudewa – stanął przed Ardżuną w swej dawnej postaci – i ukoił go, wylękłego, – wszechmocny, przybrawszy znowu przyjazny kształt.

Olszewski

Sandżaya.
Przy tych słowach wielkoduszny Vasudeva ukazał Ardżunie inną swoją postać i uspokoił strach jego, jawiąc się na nowo ze swem jasnem obliczem.

Dynowska

Sandżaja rzekł:
I po tych słowach Pan znów w swej dawnej, słodkiej stanął postaci, przed Ardżuną, wstrząśniętym do dna, łagodnym darząc go uspokojeniem.

Sachse

Sandżaja rzekł:
Tak to wtedy przemówił do Ardżuny syn Wasudewy
i znów ukazał mu się w swej [zwykłej] postaci.
I pocieszył zalęknionego Najwyższy
gdy tylko przybrał swój dawny, łagodny wygląd.

Kudelska

Sandżaja powiada:
Gdy te słowa Wasudewa do Ardżuny wypowiedział, ukazał mu ponownie
swa postać poprzednią,
Pan wspaniały, znów o swym miłym kształcie, serce przestraszonego uspokaja.

Rucińska

Rzekł Sandżaja:
Tak do Ardżuny rzekłszy, Wasudewa
pokazał jeszcze mu swą własną postać
I zlęknionego pocieszył, Duch Wielki,
na powrót wygląd przybrawszy łagodny.

Szuwalska

Zwróciwszy się w ten sposób do Ardżuny, Kryszna
Ponownie przybrał postać przyjazną i bliską,
Kojąc serce zamarłe, tchu wracając lekkość.

Jurewicz

Sańdźaja rzekł:
Gdy Wasudewa do Ardźuny te słowa wyrzekł, ukazał znów swoją postać. I uspokajał go, przerażonego, przybrawszy na powrót kształty życzliwe.

Babkiewicz

Sańdźaja rzekł:
Gdy Wasudewa
tak odrzekł Ardźunie,
znów mu ukazał
swoją własną postać
i wylękłego
ukoił szlachetny,
przybrawszy znowu
swą postać najsłodszą.