BhG 11.51

analiza syntaktyczna

arjunaḥ (Ardźuna) uvāca (rzekł):
he janārdana (Dźanardano!),
tava (twoją) idam saumyam (tę delikatną) mānuṣam rūpam (ludzką postać) dṛṣṭvā (zobaczywszy)
idānīm (teraz) [aham] (ja) sa-cetāḥ (wraz z rozsądkiem) saṃvṛttaḥ (będący) prakṛtim (w naturę) gataḥ (weszły) asmi (jestem).

analiza gramatyczna

arjunaḥ	–	arjuna 1i.1 m. – biały, jasny;
uvāca	–	√ vac (mówić) Perf. P 1c.1 – powiedział;
dṛṣṭvā	–	√ dṛś (widzieć) absol. – zobaczywszy;
idam	–	idam 2i.1 n. – to;
mānuṣam	–	mānuṣa 2i.1 n. – ludzki (od: √ man – myśleć, manu – człowiek);
rūpam	–	rūpa 2i.1 n. – postać, kształt, piękno (od: √ rūp – formować);
tava	–	yuṣmat sn. 6i.1 – twój;
saumyam	–	saumya  2i.1 n. – delikatną, miłą (od: √ su – wyciskać, soma – sok, nektar, księżyc, Soma);
janārdana	–	jana-ardana 8i.1 m. – pobudzający / trapiący ludzi (od: √ jan – rodzić, stwarzać, jana – człowiek, ludzkość; √ ard – dręczyć, krzywdzić, ardana – niepokojenie niszczenie) lub BV : yo janānām abhadram ardati sa – ten, który niszczy niepomyślność ludzi;
idānīm	–	av. – teraz, właśnie, dzisiaj;
asmi	–	√ as (być) Praes. P 3c.1 – jestem;
saṃvṛttaḥ	–	sam-vṛtta (sam- √ vṛt – stawać się) PP 1i.1 m. – ten, który się stał;
sa-cetāḥ	–	sa-cetas PP 1i.1 m. ; BV : yo cetasā saha vartate saḥ – będący wraz z myślą, świadomy, racjonalny (od: sa – razem z, wespół; krótka forma od: saha lub sama; występuje głównie w złożeniach, wymaga instrumentalisu; √ cit – postrzegać, myśleć, cetas – umysł, myśl, serce, świadomość);
prakṛtim	–	prakṛti 2i.1 f. – w naturę, w podstawę, w praprzyczynę, w przejawiony świat (od: pra- √ kṛ – stwarzać);
gataḥ	–	gata ( √ gam – iść) PP 1i.1 m. – odeszły;

warianty tekstu

dṛṣṭvedaṃ → dṛṣṭvaivaṃ (tak ujrzawszy);
saumyaṃ → saumya (o delikatny!);

Śāṃkara

dṛṣṭvedaṃ mānuṣaṃ rūpaṃ mat-sakhaṃ prasannaṃ tava saumyaṃ janārdana, idānīm, adhunāsmi saṃvṛttaḥ saṃjātaḥ | kiṃ ? sa-cetāḥ prasanna-cittaḥ prakṛtiṃ svabhāvaṃ gataś cāsmi

Rāmānuja

anavadhikātiśayasaundaryasaukumāryalāvaṇyādiyuktaṃ tavaivāsādhāraṇaṃ manuṣyatvasaṃsthānasaṃsthitam atisaumyam idaṃ tava rūpaṃ dṛṣṭvā idānīṃ sacetās saṃvṛtto 'smi; prakṛtiṃ gataś ca

Śrīdhara

tato nirbhayaḥ sann arjuna uvāca dṛṣṭvedam iti | sa-cetāḥ prasanna-cittaḥ | idānīṃ saṃvṛtto jāto 'smi | prakṛtiṃ svāsthyaṃ ca prāpto 'smi | śeṣaṃ spaṣṭam

Madhusūdana

tato nirbhayaḥ san arjuna uvāca dṛṣṭvedam iti | idānīṃ sacetā bhaya-kṛta-vyāmohābhāvenāvyākula-cittaḥ saṃvṛtto 'smi tathā prakṛtiṃ bhaya-kṛta-vyathā-rāhityena svāsthyaṃ gato 'smi | spaṣṭam anyat

Viśvanātha

tataś ca mahā-madhura-mūrtiṃ kṛṣṇam ālokyānanda-sindhu-snātaḥ sann āha idānīm evāhaṃ sa-cetāḥ saṃvṛttaḥ sa-ceto abhuvaṃ prakṛtiṃ gataḥ svāsthyaṃ prāpto 'smi

Baladeva

tato nirvyathaḥ prasanna-manāḥ sann arjuna uvāca dṛṣṭvedam iti | he janārdana tavedaṃ saumyaṃ manojñaṃ caturbhujaṃ rūpaṃ dṛṣṭvāham idānīṃ sa-cetāḥ prasanna-cittaḥ prakṛtiṃ vyathādy-abhāvena svāsthyaṃ ca gataḥ saṃvṛtto jāto 'smi | kīdṛśaṃ rūpam ity āha mānuṣam iti | caitanyānanda-vigrahaḥ kṛṣṇo vakṣyamāṇa-śruti-smṛtibhyaḥ | sa hi yaduṣu | pāṇḍaveṣu dvibhujaḥ kadācic caturbhujaś ca krīḍati | tad-ubhaya-rūpasyāsya mānuṣavat saṃsthānāc ceṣṭitāc ca | mānuṣa-bhāvenaiva vyapadeśa iti prāg abhāṣi

Michalski

Ardżuna rzekł:
Gdy widzę twą ludzką przyjazną postać, o dręczycielu ludzi, spokojny jestem i powróciłem do równowagi.

Olszewski

Ajdżuna.
Teraz, kiedy widzę twoją łagodną postać ludzką, o wojowniku, znów panuję nad swoją myślą i wracam do porządku naturalnego.

Dynowska

Ardżuna mówi:
Otom znów sobą i spokój serca mi wraca, gdy na nowo Twą dobrotliwą, człowieczą mam przed sobą postać, o przenajdroższy Panie.

Sachse

Ardżuna rzekł:
Na widok łagodnej, ludzkiej twej postaci,
o Niepokojący,
odzyskałem przytomność, przyszedłem do siebie.

Kudelska

Ardżuna powiada:
Gdy widzę twą człowieczą postać, tak miłą dla mnie, Dżanardano,
To powracam do równowagi i mój umysł jest znów świadomy.

Rucińska

Rzekł Ardżuna:
Gdy widzę Twą ludzką postać łagodną, o Dżanardano,
Jestem już teraz spokojny, wróciłem do równowagi.

Szuwalska

»Znów Cię widzę człowiekiem drogim – rzekł Ardżuna –
Uroczy Dżanardano. Jestem już spokojny.
Ustała burza wrażeń. Znowu jestem sobą.«

Jurewicz

Ardźuna rzekł:
„Teraz, gdy widzę tę Twą łagodną postać człowieczą, o Dręczycielu Wrogów, odzyskałem rozeznanie, przyszedłem do siebie”.

Babkiewicz

Ardźuna rzekł:
Gdym twą ludzką postać ujrzał,
tę najsłodszą, Dręczycielu,
zaraz wraca mi świadomość,
równowagę odzyskuję.