BhG 1.37

analiza syntaktyczna

he mādhava (Madhawo!),
tasmāt (dlatego) vayaṃ (my) sa-bāndhavān (wraz z krewnymi) dhārtarāṣṭrān (Dhrytarasztrowiców) hantuṃ na arhāḥ (nie powinniśmy zabijać).
sva-janaṃ hi (albowiem własny lud) hatvā (zabiwszy),
[vayam] (my) kathaṃ (jak?) sukhinaḥ (szczęśliwi) syāma (bylibyśmy).

analiza gramatyczna

tasmāt	–	av. – dlatego (od: tat s.n. 5i.1 m. – z tego);
na	–	av. – nie;
arhāḥ	–	arha 1i.3 m. – zasługujący na, warci, ci, którzy mogą (od: √arh – być godnym, móc; łączy się z inf.);
vayam	–	asmat sn. 1i.3 – my;
hantum	–	√han (zabijać) inf. – zabić;
dhārtarāṣṭrān	–	dhārtarāṣṭra 2i.3 m. – synów Dhrytarasztry (od: dhṛta-rāṣṭra – utrzymujący królestwo, od: √dhṛ – dzierżyć, PP dhṛta – trzymany; rāṣṭra – królestwo);
sa-bāndhavān	–	sa-bāndhava 2i.3 m.; BV: ye bāndhavaiḥ saha vartante tān – tych, którzy są wraz z krewnymi (od: sa – razem z, wespół; krótka forma od: saha lub sama; występuje głównie w złożeniach, wymaga instrumentalisu; √bandh – wiązać, bandu – związek, krewny, skoligacony, przyjaciel, poddany, bāndhava – poddany, przyjaciel, krewny);
sva-janam	–	sva-jana 2i.1 m.; TP: svasya janam iti – własny lud (od: sva – własny, swój; √jan – rodzić, stwarzać, jana – człowiek, stworzenie);
hi	–	av. – ponieważ, albowiem, właśnie, zaiste, z pewnością (nie występuje na początku zdania);
katham	–	av. – jak?
hatvā	–	√han (zabić) absol. – zabiwszy;
sukhinaḥ	–	sukhin 1i.3 m. – szczęśliwi, mający szczęście (od: su – prefiks: dobry, wspaniały, piękny, szlachetny; kha – zagłębienie, otwór, piasta; su-kha – radość, szczęście, dosłownie: dobre zagłębienie [przez które przechodzi oś rydwanu] stąd poruszanie się gładko; lub od: su-√sthā; przeciwieństwo do: duḥkha – cierpienie, niedola);
syāma	–	√as (być) Pot. P 3c.3 – moglibyśmy być;
mādhava	–	mādhava 8i.1 m. – o potomku króla Madhu (od: madhu – słodycz, miód); lub TP: mātur dhava iti – o mężu Matki – Lakszmi (od: mā – matka, Lakszmi; dhava – mąż);

warianty tekstu

sa-bāndhavān → sva-bāndhavān (własnych krewnych);
sva-janaṃ→ sva-janān / sa-janaṃ (własnych ludzi / będących z krewnymi);

Śāṃkara

brak komentarza aż do wersu BhG 2.10

Rāmānuja

brak komentarza aż do wersu BhG 1.47

Madhva

brak komentarza aż do wersu BhG 2.11

Śrīdhara

komentarz wspólny przy wersecie BhG 1.38

Viśvanātha

komentarz wspólny przy wersecie BhG 1.38

Baladeva

komentarz wspólny przy wersecie BhG 1.38

Michalski

Nie powinniśmy zabijać swych krewnych, stojących po stronie Dhritarasztry, jakżeż bowiem, wytraciwszy własny swój ród, moglibyśmy być szczęśliwi, Madhawo?

Olszewski

Nie przystoi nam więc zabijać synów Dhrtarasztry, krewnych naszych, bo niszcząc nasze rodziny, jakoż możemy się radować, o Madhavo?

Dynowska

Nie przystoi nam na życie tych zacnych Kaurawów, krewnych naszych, godzić; zaprawdę pozbawiwszy życia naszych bliskich, jakże byśmy mogli być po tym szczęśliwi, o Kriszno?

Sachse

Nie wolno nam zabijać naszych krewnych,
synów Dhritarasztry.
Bo czyż moglibyśmy być szczęśliwi
zabiwszy swoich krewnych, Potomku Madhu?

Kudelska

Gdyż nie jest godne nas, abyśmy zabijali synów Dhritarasztry, krewnych naszych,
Jakież szczęście może nas spotkać, Madhawo, gdy zabijemy naszych bliskich?

Rucińska

Dlatego nam się nie godzi pozbawiać życia swych krewnych –
Jak moglibyśmy się cieszyć, zabiwszy bliskich, Madhawo?

Szuwalska

Nic na tym nie zyskamy, nie zaznamy szczęścia.

Byrski

Więc nie godzi się nam zabić krewnych Dhrytarasztrowiców.
Zabiwszy swojaków jakże będziemy szczęśliwi, Madhawo?

Babkiewicz

Nam nie godzi się więc zabić
Dhrytarasztrów wraz z krewnymi.
Jak możemy być szczęśliwi,
swych mordując, o Madhawo?