BhG 12.2

analiza syntaktyczna

śrī-bhagavān (chwalebny Pan) uvāca (powiedział):
ye (którzy) parayā śraddhayā (w najwyższą wiarę) upetāḥ (wyposażeni) mayi (we mnie) manaḥ (umysł) āveśya (umieściwszy)
nitya-yuktāḥ (zawsze zaprzężeni) mām (mnie) upāsate (czczą),
te (oni) yukta-tamāḥ [iti] (najlepiej zaprzężeni) me (przeze mnie) matāḥ (uważani).

analiza gramatyczna

śrī-bhagavān	–	śrī-bhagavant 1i.1 m. ; TP : śriyā yukto bhagavān iti – Pan połączony z majestatem (od: śrī – blask, majestat, fortuna; √ bhaj – dzielić, dostarczać, radować się, oddawać cześć, bhaga – dział, udział, pomyślność, majątek; -mant / -vant – sufiks oznaczający posiadacza, bhagavant – posiadacz fortuny);
uvāca	–	√ vac (mówić) Perf. P 1c.1 – powiedział;
mayi	–	asmat sn. 7i.1 – we mnie;
āveśya	–	āveśya (ā- √ viś – zbliżać się, wchodzić) caus. absol. – spowodowawszy wejście, umieściwszy;
manaḥ	–	manas 1i.1 n. – umysł (od: √ man – myśleć);
ye	–	yat sn. 1i.3 m. – którzy;
mām	–	asmat sn. 2i.1 – mnie;
nitya-yuktāḥ	–	nitya-yukta 1i.3 m. ; nityaṃ yuktā iti – zawsze zaprzęgnięci (od: av. nityam – zawsze; √ yuj – zaprzęgać, łączyć, PP yukta – połączony, zaprzężony);
upāsate	–	upa- √ ās (oddawać cześć, wielbić) Praes. Ā 1c.3 – oddają cześć, uczestniczą;
śraddhayā	–	śrad-dhā 3i.1 f. – z wiarą, z przekonaniem (od: śrat  – w złożeniach: wiara; √ dhā – pokładać [wiarę]);
parayā	–	para 3i.1 f. – z daleką, z ostateczną, z najwyższą, z najlepszą;
upetāḥ	–	upeta (upa- √ i – podchodzić, osiągać) PP 1i.3 m. – podeszli, obdarzeni, posiadający;
te	–	tat sn. 1i.3 m. – oni;
me	–	asmat sn. 6i.1 – mój (skrócona forma od: mama);
yuktatamā	–	yukta-tama 1i.3 m. – najlepiej zaprzężeni (od: √ yuj – zaprzęgać, łączyć; stopień najwyższy od: PP yukta – połączony, zaprzęgnięty);
matāḥ	–	mata ( √ man – myśleć) PP 1i.3 m. – myślani, uważani, szanowani;

warianty tekstu

yukta-tamā → yukta-tamo (najlepiej zaprzężony);
te me yuktatamā matāḥ → te me yuktāḥ samā matāḥ (ci przeze mnie uważani są za równych zaprzężonym);

Druga pada BhG 12.2 taka sama jak czwarta pada BhG 9.14;

Śāṃkara

śrī-bhagavān uvāca—ye tv akṣaropāsakāḥ samyag-darśino nivṛttaiṣaṇās te tāvat tiṣṭhantu | tān prati yad vaktavyam, tad upariṣṭād vakṣyāmaḥ | ye tv itare—
mayi viśva-rūpe parameśvara āveśya samādhāya mano ye bhaktāḥ santaḥ, māṃ sarva-yoge varāṇām adhīśvaraṃ sarvajñaṃ vimukta-rāgādi-kleśa-timira-dṛṣṭim, nitya-yuktā atītānantarādhyāyāntokta-ślokārtha-nyāyena satata-yuktāḥ santa upāsate śraddhayā parayā prakṛṣṭayopetāḥ, te me mama matā abhipretā yuktatamā iti | nairantaryeṇa hi te mac-cittatayāho-rātram ativāhayanti | ato yuktaṃ tān prati yuktatamā iti vaktum

Rāmānuja

atyarthamatpriyatvena mano mayy āveśya śraddhayā parayopetāḥ nityayuktāḥ nityayogaṃ kāṅkṣamāṇāḥ ye mām upāsate prāpyaviṣayaṃ mano mayy āveśya ye mām upāsata ityarthaḥ te yuktatamāḥ māṃ sukhenācirāt prāpnuvantītyarthaḥ

Śrīdhara

tatra prathamāḥ śreṣṭhā ity uttaraṃ śrī-bhagavān uvāca mayīti | mayi parameśvare sarvajñādi-guṇa-viśiṣṭe | mana āveśyaikāgraṃ kṛtvā | nitya-yuktā mad-artha-karmānuṣṭhānādinā man-niṣṭhāḥ santaḥ śreṣṭhayā śraddhayā yuktā ye mām ārādhayanti te yuktatamā mamābhimatāḥ

Madhusūdana

brak komentarza do BhG 12.4

Viśvanātha

tatra mad-bhaktāḥ śreṣṭhā ity āha mayi śyāmasundarākāre mama āveśyāviṣṭaṃ kṛtvā nitya-yuktā man-nitya-yoga-kāṅkṣiṇaḥ parayā guṇātītayā śraddhayā | yad uktaṃ –
sāttviky ādhyātmikī śraddhā karma-śraddhā tu rājasī |
tāmasy adharme yā śraddhā mat-sevāyāṃ tu nirguṇā || [BhP 11.25.27] iti |
te me madīyā ananya-bhaktā yuktatamā yoga-vittamā ity arthaḥ | tenānanya-bhaktebhyo nyūnā anye jñāna-karmādi-miśra-bhaktimanto yoga-vittarā ity artho 'bhivyañjito bhavati | tataś ca jñānād bhaktiḥ śreṣṭhā bhaktāv apy ananya-bhaktiḥ śreṣṭhety upapāditam

Baladeva

evaṃ pṛṣṭho bhagavān uvāca mayīti | ye bhaktā mayi nīlotpala-śyāmalatvādi-dharmiṇi svayaṃ bhagavati devakī-sūnau mana āveśya nirataṃ kṛtvā parayā dṛḍhayā śraddhayopetāḥ santo mām ukta-lakṣaṇam upāsate | śravaṇādi-lakṣaṇām upāsanāṃ mama kurvanti | nitya-yuktā nityaṃ mad-yogam icchantas te mama matena yuktatamā matāḥ | śīghra-mat-prāpakopāyinas te

Michalski

Wzniosły rzekł:
Ci, którzy serce swe złożyli we mnie i którzy, na wieki oddani, mi służą, napełnieni najwyższą wiarą, ci są najbardziej oddani.

Olszewski

Błogosławiony.
Ci, którzy składając we mnie swego Bucha, służą mi bezustannie pełni wiary doskonałej, to są ci, którzy w oczach moich uprawiają najlepiej Jedność świętą.

Dynowska

Pan rzecze:
Tych za najdoskonalszych w Jodze poczytuję, którzy myśl całą we Mnie skupiają i w nieustannej Jodze zjednoczenia z najwyższą wielbią Mnie wiarą.

Sachse

Czcigodny rzekł:
Za najdoskonalszych w jodze uważam tych,
których umysł zagłębił się we mnie
i którzy, pogrążeni w jodze bezustannie,
mnie otaczają czcią, pełni najgłębszej wiary.

Kudelska

Czcigodny pan rzecze:
Ten, kto we mnie serce swe pokłada, żarliwie mnie wielbi,
A wiara jego pełna, on jest według mnie najdoskonalszy.

Rucińska

Rzekł Pan:
Ci, co myśl we mnie złożywszy wielbią mnie z wiarą najgłębszą,
Stale skupieni – ci dla mnie są najlepszymi z joginów.

Szuwalska

A Pan odpowiedział:
»Ci, co umysł skupiają na Mnie nieustannie,
Służą z wiarą, co poza świat zmysłów wykracza,
Najdoskonalsi z wszystkich są, bądź tego pewien.

Babkiewicz

Chwalebny Pan rzekł:
Których myśli we mnie trwają,
którzy przęgnąc się mnie wielbią,
obdarzeni wielką wiarą,
tych uważam za najlepszych.