BhG 12.20

analiza syntaktyczna

ye tu [janāḥ] (ale ci ludzie) mat-paramāḥ (dla których ja jestem najwyższy) idam yathā uktam dharmyāmṛtam (temu tak opisanemu nektarowi prawości) paryupāsate (oddają cześć),
te śraddadhānāḥ (ci pokładający wiarę) bhaktāḥ (wielbiciele) me (mi) atīva (nadzwyczaj) priyāḥ [bhavanti] (są drodzy).

analiza gramatyczna

ye	–	yat sn. 1i.3 m. – którzy;
tu	–	av. – ale, wtedy, z drugiej strony, i;
dharmyāmṛtam	–	dharmya-amṛta 2i.1 n. ; TP : dharmyasya amṛtam iti – nektar prawości, nieśmiertelną prawość (od: √ dhṛ – dzierżyć, posiadać, dharma – dharma, szlachetność, prawość; dharmya – prawe, szlachetne; √ mṛ – umierać; mṛta PP – umarły, a-mṛta – nie umarły, wieczny, nektar nieśmiertelności);
idam	–	idam 2i.1 n. – to;
yathā	–	av. – tak jak (korelatyw do: tathā);
uktam	–	ukta ( √ vac – mówić) PP 2i.1 n. – nazwane, powiedziane;
paryupāsate	–	pari-upa- √ ās (oddawać cześć, wielbić) Praes. Ā 1c.3 – oddają cześć, uczestniczą;
śraddadhānāḥ	–	śrad-dadhāna 1i.3 m. –pokładający wiarę (od: śrat- – w złożeniach: wiara; √ dhā – pokładać [wiarę], PPr dadhāna – pokładający);
mat-paramāḥ	–	mat-parama 1i.3 m. ; yeṣām ahaṃ paramaḥ ‘smi te – ci, dla których ja jestem najwyższy (od: mat – forma podstawowa zaimka osobowego ’ja’ w l.poj. używana głównie na początku złożeń; para – daleki, odległy, poza, wcześniejszy, późniejszy, starożytny, ostateczny, parama – najdoskonalszy, najlepszy);
bhaktāḥ	–	bhakta ( √ bhaj – dzielić, czcić, kochać) PP 1i.3 m. – rozdani, kochani; czciciele, wielbiciele, miłośnicy, kochający, oddani;
te	–	tat sn. 1i.3 m. – oni;
atīva	–	av. – nadmiernie, wyjątkowo, bardzo, nadzwyczaj;
me	–	asmat sn. 6i.1 – mój (skrócona forma od: mama);
priyāḥ	–	priya 1i.3 m. – lubiani, ukochani, mili (od: √ prī – sprawić radość);

warianty tekstu

dharmyāmṛtam → dharmāmṛtam (nieśmiertelną dharmę);
me priyāḥ → mat-priyāḥ (moi ukochani);

Śāṃkara

adveṣṭā sarva-bhūtānāṃ [gītā 12.13] ity ādinākṣaropāsakānāṃ nivṛtta-sarveṣaṇānāṃ saṃnyāsināṃ paramārtha-jñāna-niṣṭhānāṃ dharma-jātaṃ prakrāntam upasaṃhriyate—
ye tu saṃnyāsino dharmyāmṛtaṃ dharmād anapetaṃ dharmyaṃ ca tad amṛtaṃ ca tat, amṛtatva-hetutvāt, idaṃ yathoktam, adveṣṭā sarva-bhūtānām ity ādinā paryupāsate’nutiṣṭhanti śraddadhānāḥ santaḥ mat-paramāḥ yathokto’ham akṣarātmā paramo niratiśayā gatir yeṣāṃ te mat-paramāḥ, mad-bhaktāś cottamāṃ paramārtha-jñāna-lakṣaṇāṃ bhaktim āśritāḥ, te’tīva me priyāḥ | priyo hi jñānino’ty arthaṃ [gītā 7.18] iti yat sūcitaṃ tat vyākhyāyehopasaṃhṛtaṃ bhaktās te’tīva me priyā iti | yasmād dharmyāmṛtam idaṃ yathoktam anutiṣṭhan bhagavato viṣṇoḥ parameśvarasyātīva priyo bhavati, tasmād idaṃ dharmyāmṛtaṃ mumukṣuṇā yatnato’nuṣṭheyaṃ viṣṇoḥ priyaṃ paraṃ dhāma jigamiṣuṇeti vākyārthaḥ

Rāmānuja

asmād ātmaniṣṭhād bhaktiyoganiṣṭhasya śraiṣṭhyaṃ pratipādayan yathopakramam upasaṃharati
dharmyaṃ cāmṛtaṃ ceti dharmyāmṛtam, ye tu prāpyasamaṃ prāpakaṃ bhaktiyogam, yathoktam „mayy āveśya mano ye mām”ityādinoktena prakāreṇa upāsate; te bhaktāḥ atitarāṃ mama priyāḥ

Śrīdhara

uktaṃ dharma-jātaṃ sapahalam upasaṃharati ye tv iti | yathoktam ukta-prakāram | dharma evāmṛtam | amṛtatva-sādhanatvāt | dharmyāmṛtam iti kecit paṭhanti | ye tad upāsate 'nutiṣṭhanti śraddhāṃ kurvantaḥ | mat-parāś ca santaḥ | mad-bhaktās te 'tīva me priyā iti

Madhusūdana

adveṣṭety ādinākṣaropāsakādīnāṃ jīvanmuktānāṃ saṃnyāsināṃ lakṣaṇa-bhūtaṃ svabhāva-siddhaṃ dharma-jāta-muktam| yathoktaṃ vārtike –
utpannātmāvabodhasya hy adveṣṭṛtvādayo guṇāḥ |
ayatnato bhavanty eva na tu sādhana-rūpiṇaḥ || iti |
etad eva ca purā sthita-prajña-lakṣaṇa-rūpeṇābhihitam | tad idaṃ dharma-jātaṃ prayatnena sampādyamānaṃ mumukṣor mokṣa-sādhanaṃ bhavatīti pratipādayann upasaṃharati ye tv iti | ye tu saṃnyāsino mumukṣavo dharmāmṛtaṃ dharma-rūpam amṛta-sādhanatvād amṛtavad āsvādyatvād vedaṃ yathoktam adveṣṭā sarva-bhūtānām ity ādinā pratipāditaṃ paryupāsate 'nutiṣṭhanti prayatnena śraddadhānāḥ santo mat-paramā ahaṃ bhagavān akṣarātmā vāsudeva eva paramaḥ prāptavyo niratiśayā gatir yeṣāṃ te mat-paramā bhaktā māṃ nirupādhikaṃ brahma bhajamānās te 'tīva me priyāḥ | priyo hi jñānino 'tyartham ahaṃ sa ca mama priyaḥ iti pūrva-sūcitasyāyam upasaṃhāraḥ |
yasmād dharmāmṛtam idaṃ śraddhayānutiṣṭhan bhagavato viṣṇoḥ parameśvarasyātīva priyo bhavati tasmād idaṃ jñānavataḥ svabhāva-siddhatayā lakṣaṇam api mumukṣuṇātma-tattva-jijñāsunātma-jñānopāyatvena yatnād anuṣṭheyaṃ viṣṇoḥ paramaṃ padaṃ jigamiṣuṇeti vākyārthaḥ | tad evaṃ sopādhika-brahmābhidhyāna-paripākān nirupādhikaṃ brahmānusandadhānasyādveṣṭṛtvādi-dharma-viśiṣṭasya mukhyasyādhikāriṇaḥ śravaṇa-manana-nididhyāsanāny āvartayato vedānta-vākyārtha-tattva-sākṣātkāra-sambhavāt tato mukty-upapater mukti-hetu-vedānta-mahāvākyārthānvaya-yogyas tat-padārtho 'nusandheya iti madhyamena ṣaṭkena siddham

Viśvanātha

uktavān bahuvidha-svabhakta-niṣṭhān dharmān upasaṃharan kārtsnyenaital-lipsūnāṃ tac-chravaṇa-vicāraṇādi-phalam āha ye tv iti | ete bhakty-uttha-śānty-uttha-dharmā na prākṛtā guṇāḥ bhaktyā tuṣyati kṛṣṇo na guṇaiḥ ity ukta-koṭitaḥ | tu bhinnopakrame ukta-lakṣaṇā bhaktā ekaika-susvabhāva-niṣṭhāḥ | ete tu tat-tat-sarva-sal-lakṣaṇepsavaḥ sādhakā api tebhyaḥ siddhebhyo 'pi śreṣṭhāḥ | ataevāteti padam

Baladeva

ukta-bhakti-yogam upasaṃharan tasmin niṣṭhā-phalam āha ye tv iti | ye bhaktā yathoktaṃ mayy āveśya mano ye mām ity ādibhir yathā-gatam idaṃ dharmāmṛtaṃ paryupāsate | prāpyaṃ mām iva prāpakaṃ tat samāśrayanti | śraddadhānā bhakti-śraddhā-lavo mat-paramā man-niratās te mamātīva priyā bhavanti

Michalski

Ci jednak, którzy czczą tę świętą, tu oznajmioną wiedzę nieśmiertelności – wierzący, całkiem mi oddani i kochający – ci są mi mili nad wszelką miarę.

Olszewski

Ci, którzy zasiadają, jako rzekłem przy świętej uczcie nieśmiertelności, pełni wiary, mając mię za jedyny przedmiot: oto są moi najmilsi służebnicy.

Dynowska

Lecz ten Mój żarliwiec, który we Mnie widzi swój jedyny i najwyższy cel i nieustanne dążenie i z wiarą najgłębszą, niezłomnie pełni wyłożona tu przez Mnie – a do nieśmiertelności wiodącą -Dharmę, ten drogi Mi jest nade wszystko.

Sachse

A szczególnie drodzy są dla mnie ci,
którzy przestrzegają tej wyłożonej przeze mnie
nieśmiertelnej nauki,
ufni, mnie uznający za najwyższe dobro,
moi wyznawcy.

Kudelska

Jak już wcześniej objaśniłem, ci moi czciciele są mi najdrożsi, którzy kochają mnie żarliwie
I postępując zgodnie z nieśmiertelną zasadą, mnie mają za swój cel najwyższy.

Rucińska

Lecz ci, co wyżej podany ów nektar dharmy spijają,
Ufni, mnie pełni – czciciele ci są nadzwyczaj mi mili!

Szuwalska

Jednak ci, co religii, którą opisałem,
Nieśmiertelności nektar piją z pełną wiarą,
Mnie za swój cel najwyższy i jedyny mając,
Są najdrożsi ze wszystkich przez swoje oddanie.«

Babkiewicz

Ci, co czczą prawości nektar
– jak powyżej opisałem –
wielbiciele mi oddani,
ufni, są mi wielce mili.