aho bata mahat pāpaṃ kartuṃ vyavasitā vayam
yad rājya-sukha-lobhena hantuṃ sva-janam udyatāḥ
Update RequiredTo play the media you will need to either update your browser to a recent version or update your Flash plugin.
aho bata (co za nieszczęście!), vayaṃ (my) mahat pāpaṃ (wielki grzech) kartuṃ (uczynić) vyavasitāḥ (ci, którzy postanowili).
yad (dla którego) rājya-sukha-lobhena (przez zachłanność królewskich radości) sva-janaṃ (swych krewnych) hantum (zabić) udyatāḥ (ci, którzy się podjęli).
| aho bata |
– |
av. – o niestety! (atīva duḥkham – co za nieszczęście!); |
| mahat |
– |
mahant 2i.1 n. – wielki (√mah – powiększać); |
| pāpam |
– |
pāpa 2i.1 n. – zło, grzech; |
| kartum |
– |
√kṛ (robić) inf. – zrobić; |
| vyavasitāḥ |
– |
vi-ava-sita (vi-ava-√so – kończyć, postanowić) PP 1i.3 m. – ci, którzy postanowili; |
| vayam |
– |
asmat sn. 1i.3 – my; |
| yat |
– |
av. – ponieważ, dlaczego (w znaczeniu: yataḥ – z którego powodu);
lub: yat sn. 2i.1 n. – który; |
| rājya-sukha-lobhena |
– |
rājya-sukha-lobha 3i.1 m.; TP: rājyasya sukhasya lobheneti – przez zachłanność królewskich radości (od: √rāj – władać, PF rājya – do władania, królestwo, władza; su – prefiks: dobry, wspaniały, piękny, szlachetny; kha – zagłębienie, otwór, piasta; su-kha – radość, szczęście, dosłownie: dobre zagłębienie [przez które przechodzi oś rydwanu], stąd poruszanie się gładko;
lub od: su-√sthā; przeciwieństwo do: duḥkha – cierpienie, niedola; √lubh – być chciwym, lobha – chciwość, zachłanność, pożądliwość); |
| hantum |
– |
√han (zabijać) inf. – zabić; |
| sva-janam |
– |
sva-janam 2i.1 m.; TP: svasya janam iti – własny lud (od: sva – własny, swój; √jan – rodzić, stwarzać, jana – człowiek, stworzenie); |
| udyatāḥ |
– |
udyata (ud-√yam – powstać, podjąć) PP 1i.3 m. – ci, którzy podjęli się; |
rājya-sukha-lobhena → rājya-sukha-bhogena (przez radowanie się królewskimi rozkoszami);
hantuṃ sva-janam udyatāḥ → haṃtuṃ su-janam udyatāḥ / kartuṃ svajanam udyatāḥ / svajanān haṃtum udyatāḥ (podjęliśmy się zabić szlachetnych / podjęliśmy się uczynić najdroższych / własnych ludzi zabicia podjęliśmy się);
brak komentarza aż do wersu BhG 2.10
brak komentarza aż do wersu BhG 1.47
brak komentarza aż do wersu BhG 2.11
bandhu-vadhādhyavasāyena santy upamāne āha aho batetyādi | svajanaṃ hantum udyatā iti yat etan-mahat-pāpaṃ kartum adhyavasāyaṃ kṛtavanto vayam | aho bata mahat kaṣṭam ity arthaḥ
brak komentarza aż do wersu BhG 1.47
bandhu-vadhādhyavasāyenāpi pāpaṃ sambhāvyānupapannāha aho iti | bateti sandehe
O biada, biada! Umyśliliśmy spełnić zbrodnię olbrzymią, gdyż, rozkoszy panowania spragnieni, broń podnosimy na ród swój własny!
Ach! Zamierzamy grzech wielki, skoro omamieni rozkoszą panowania, postanowiliśmy zabijać bliźnich naszych.
Biada nam! oto jak szkaradny grzech popełnić dziś chcemy, godząc na życie krewnych naszych, z żądzy uciech królewskich i władzy.
Ach, biada!
Ważyliśmy się na spełnienie wielkiego zła!
Gnani żądzą szczęścia i władzy
targnęliśmy się na życie naszych krewnych!
Ach, biada nam! o jakiż wielki grzech się pokusiliśmy,
Z żądzy posiadania królestwa i przyjemności jesteśmy gotowi zabić naszych krewnych.
Ach, biada! Jakiż grzech straszny popełnić dziś zamierzamy,
Że z żądzy władzy i uciech gotowiśmy zabić krewnych!
Co za nieszczęście, Kryszno! Jak to jest możliwe,
Że jesteśmy gotowi popełnić tę zbrodnię?
Kierowani chciwością pragniemy królestwa
Za cenę życia krewnych.
Ach, biada nam! Wielką zbrodnię gotowiśmy dziś popełnić,
Skoro szczęścia, władzy żądni swojaków zabijać chcemy.
Och nieszczęśni! Zamierzamy
grzech szkaradny dziś popełnić.
Dla zdobycia uciech pańskich
chcemy zabić własnych krewnych.
