BhG 13.25

analiza syntaktyczna

anye tu (ale inni) evam (w ten sposób) ajānantaḥ (niewiedzący) anyebhyaḥ (od innych) śrutvā (usłyszawszy) upāsate (czczą).
te api (oni chociaż) śruti-parāyaṇāḥ (oddani słuchaniu) mṛtyum (śmierć) atitaranti (przekraczają).

analiza gramatyczna

anye	–	anya sn. 1i.3 m. – inni;
tu	–	av. – ale, wtedy, z drugiej strony, i;
evam	–	av. – w ten sposób;
ajānantaḥ	–	a-jānant ( √ jña – wiedzieć, rozumieć) PPr 1i.3 m. – nierozumiejący;
śrutvā	–	√ śru (słuchać) absol. – usłyszawszy;
anyebhyaḥ	–	anya sn. 5i.3 m. – od innych;
upāsate	–	upa- √ ās (oddawać cześć, wielbić) Praes. Ā 1c.3 – oddają cześć, uczestniczą
te	–	tat sn. 1i.3 m. – oni;
api	–	av. – chociaż, jak również, także, co więcej, nawet;
ca	–	av. – i;
atitaranti	–	ati- √ tṝ (przekraczać) Praes. P 1c.3 – przekraczają;
eva	–	av. – z pewnością, właśnie, dokładnie, jedynie;
mṛtyum	–	mṛtyu 2i.1 m. – śmierć (od: √ mṛ – umierać);
śruti-parāyaṇāḥ	–	śruti-parāyaṇa 1i.3 m. ; BV : yeṣāṃ śrutiḥ parāyaṇam asti te – ci, dla których słuchanie jest najwyższym celem (od: √ śru – słuchać, śruti – słyszenie, uszy; para – daleki, odległy, poza, wcześniejszy, późniejszy, starożytny, ostateczny, najlepszy; ayana – droga; parāyaṇa – najwyższa droga, ostateczny cel; w złożeniach – całkowicie poświęcony czemuś, oddany);

warianty tekstu

tv evam → caivam / tv idam  (i w ten sposób / ale tego [nie znający]);
ajānantaḥ → ajāyantaḥ (nienarodzeni);
eva → evaṃ (w ten sposób);

Śāṃkara

anye tv eṣu vikalpeṣu anyatamenāpy evaṃ yathoktam ātmānam ajānanto’nyebhyaḥ ācāryebhyaḥ śrutvā “idam eva cintayata” ity uktā upāsate śraddadhānāḥ santaś cintayanti | te’pi cātitaranty eva atikrāmanty eva mṛtyuṃ mṛtyu-yuktaṃ saṃsāram ity etat | śruti-parāyaṇāḥ śrutiḥ śravaṇaṃ param ayanaṃ gamanaṃ mokṣa-mārga-pravṛttau paraṃ sādhanaṃ yeṣāṃ te śruti-parāyaṇāḥ | kevala-paropadeśa-pramāṇāḥ svayaṃ viveka-rahitā ity abhiprāyaḥ | kim u vaktavyaṃ pramāṇaṃ prati svatantrā vivekino mṛtyum atitarantīty abhiprāyaḥ

Rāmānuja

anye tu karmayogādiṣu ātmāvalokanasādhaneṣv anadhikṛtāḥ anyebhyaḥ tattvadarśibhyo jñānibhyaḥ śrutvā karmayogādibhir ātmānam upāsate; te 'py ātmadarśanena mṛtyum atitaranti / ye śrutiparāyaṇāḥ śravaṇamātraniṣṭhāḥ, ete ca śravaṇaniṣṭhāḥ pūtapāpāḥ krameṇa karmayogādikam ārabhyātitaranty eva mṛtyum / apiśabdāc ca pūrvabhedo 'vagamyate

Śrīdhara

ati-mandādhikāriṇāṃ nistāropāyam āha anya iti | anye tu sāṅkhya-yogādi-mārgeṇa evambhūtam upadraṣṭṛtvādi-lakṣaṇam ātmānam sākṣātkartum ajānanto 'nyebhya ācāryebhya upadeśataḥ śrutvā upāsante dhyāyanti | te 'pi ca śraddhayopadeśa-śravaṇa-parāyaṇāḥ santo mṛtyuṃ saṃsāraṃ śanair atitaranty eva

Madhusūdana

mandatarāṇāṃ jñāna-sādhanam āha anya iti | anye tu mandatarāḥ | tu-śabdaḥ pūrva-ślokokta-trividhādhikāri-vailakṣaṇya-dyotanārthaḥ | eṣūpāyeṣv anyatareṇāpy evaṃ yathoktam ātmānam ajānanto 'nyebhyaḥ kāruṇikebhya ācāryebhyaḥ śrutvā „idam eva cintayata” ity uktā upāsate śraddadhānāḥ santaś cintayanti | te 'pi cātitaranty eva mṛtyum saṃsāram śruti-parāyaṇāḥ svayaṃ vicārāsamarthā api śraddadhānatayā gurūpadeśa-śravaṇa-mātra-parāyaṇāḥ | te 'pīty api-śabdādye svayaṃ vicāra-samarthās te mṛtyum atitarantīti kim u vaktavyam ity abhiprāyaḥ

Viśvanātha

anye itas tataḥ kathā-śrotāraḥ

Baladeva

anye tv evam īdṛśānupāyān ajānantaḥ śruti-parāyaṇās tat-tat-kathā-śravaṇādi-niṣṭhāḥ sāmpratikā anyebhyas tad-vaktṛbhyas tān upāyān śrutvā taṃ maheśvaram upāsate | te 'pi cāt ta-saṅginaś ca krameṇa tān upalabhyānuṣṭhāya ca mṛtyum atitaranty eveti tat-kathā-śruti-mahimātiśayo darśitaḥ

Michalski

inni znów nie mogą poznać Atmana, lecz słyszą o nim od innych i czczą go. Ci przezwyciężą śmierć, gdy oddadzą się całkiem temu, co słyszeli.

Olszewski

Ci wreszcie, którzy jej nie znali, uczą się od innych poznawać ją i oddają się jej: wszyscy ci ludzie oddani nauce boskiej jednako unikają śmiertelności.

Dynowska

A ci, którzy sami o tych drogach Jogi nie wiedzą, lecz słysząc od innych szczerze wielbią i wedle świętych postępują Ksiąg, wznoszą się również ponad śmierć, te rady biorąc za swój cel.

Sachse

Jeszcze inni, nie znając tych dróg,
oddają cześć [atmanowi]
usłyszawszy o nim od innych.
I oni również pokonują śmierć,
uczyniwszy to, o czym usłyszeli,
swym celem najwyższym.

Kudelska

A jescze inni ludzie, którym te drogi nie są znane, gdy usłyszą o nich od innych, przyjmują tę wiedzę jako własną,
Wielbieniu żarliwemu się oddają i dzięki temu przezwyciężają śmierć.

Rucińska

Niektórzy czczą go nie znając, lecz słysząc o nim od innych –
Nawet ci śmierć przekraczają, temu co słyszą oddani!

Szuwalska

Ci, co sami nie wiedzą, jak dotrzeć do tego,
Z czcią słuchają od innych prawdy, co śmierć niszczy.

Babkiewicz

Inni, chociaż go nie znają,
czczą, gdyż o nim usłyszeli.
Oni też śmierć przekraczają,
bo słuchaniu są oddani.