BhG 16.17

analiza syntaktyczna

te ātma-sambhāvitāḥ (oni szanowani przez siebie) stabdhāḥ (aroganccy) dhana-māna-madānvitāḥ (obdarzeni są dumą i szaleństwem z powodu bogactwa) dambhena (oszustwem) nāma-yajñaiḥ (ofiarami dla [zdobycia] dobrego imienia) avidhi-pūrvakam (niezgodnie z zasadami) yajante (składają ofiary).

analiza gramatyczna

ātma-saṃbhāvitāḥ	–	ātma-saṃbhāvita 1i.3 m. ; TP : ātmanā saṃbhāvitā iti  – szanowani przez siebie (od: ātman – jaźń; sam- √ bhū – schodzić się, powstawać, być właściwym, PP caus. saṃ-bhāvita – szanowany, uważany, stosowny);
stabdhāḥ	–	stabdha ( √ stambh – stać stabilnie, zatrzymywać, stawać się nieruchomym) PP 1i.3 m. – nieruchomi, dumni, aroganccy;
dhana-māna-madānvitāḥ	–	dhana-māna-mada-anvita 1i.3 m. ; TP : dhanasya mānena ca madena cānvitāḥ – ci, którzy obdarzeni są dumą i szaleństwem z powodu bogactwa (od: dhana – podbój, łupy, bogactwo; √ man – myśleć, māna – szacunek, honor, duma; √ mad – bawić się, cieszyć się, być skonfundowanym, mada –zachwyt, zabawa, duma, arogancja, alkohol; anu- √ i – podążać, PP anv-ita – połączony, obdarzony, wyposażony: w co? – wymaga instrumentalu);
yajante	–	√ yaj (poświęcać, składać w ofierze, czcić) Praes. Ā 1c.3 – czczą, składają ofiary;
nāma-yajñaiḥ	–	nāma-yajña 3i.3 m. ; TP : ye nāma-mātra-prasiddhaye yajñāḥ taiḥ – ofiarami [spełnianymi w celu zdobycia] dobrego imienia / ofiary jedynie z nazwy (od: nāman – imię, zawołanie, dobre imię, sława; √ yaj – poświęcać, składać w ofierze, czcić, yajña – ofiara, czczenie) lub ye nāma-mātrena yajñāḥ taiḥ – ofiary jedynie z imienia;
te	–	tat sn. 1i.3 m. – oni;
dambhena	–	dambha 3i.1 m. – oszustwem, udawaniem, hipokryzją, dumą (od: √ dabh – oszukiwać, zwodzić, niszczyć);
avidhi-pūrvakam	–	av. – niezgodnie z zasadami (od: vidhi – zasada, nakaz, prawo; pūrvaka – wcześniejszy, starożytny, na końcu złożeń: poprzedzony;

warianty tekstu

dhana-māna-madānvitāḥ → dhana-māna-samanvitāḥ (obdarzeni dumą z powodu bogactwa);
nāma-yajñais → kāma-yajñais / māna-yajñais (ofiarami dla zdobycia uciech / ofiarami dla zdobycia szacunku);

Śāṃkara

ātmasaṃbhāvittāḥ sarvaguṇaviśiṣṭatayā ātmanaiva saṃbhāvitāḥ ātmasaṃbhāvitāḥ, na sādhubhiḥ | stabdhāḥ apraṇatātmānaḥ | dhanamānamadānvitāḥ dhananimittaḥ mānaḥ madaś ca, tābhyāṃ dhanamānamadābhyām anvitāḥ | yajante nāmayajñaiḥ nāmamātrair yajñais te dambhena dharmadhvajitayāvidhipūrvakaṃ vidhivihitāṅgetikartavyatārahitam

Rāmānuja

ātmanaiva saṃbhāvitāḥ / ātmanaivātmānaṃ saṃbhāvayantītyarthaḥ / stabdhāḥ paripūrṇaṃ manyamānā na kiṃcitkurvāṇāḥ / katham ? dhanamānamadānvitāḥ dhanena vidyābhijanābhimānena ca janitamadānvitāḥ, nāmayajñaiḥ nāmaprayojanaiḥ yaṣṭetināmamātraprayojanair yajñaiḥ yajante / tad api dambhena hetunā yaṣṭṛtvakhyāpanāya, avidhipūrvakam ayathācodanaṃ yajante

Śrīdhara

yaksya iti ca yas teṣāṃ manoratha uktaḥ sa kevalaṃ dambhāhaṅkārādi-pradhāna eva na tu sāttvika ity abhiprāyeṇāha ātmeti dvābhyām | ātmanaiva sambhāvitāḥ pūjyatāṃ nītāḥ | na tu sādhubhiḥ kaiścit | ataeva stabdhā anamrāḥ | dhanena yo manomadaś ca tābhyāṃ samanvitāḥ santas te | nāma-mātreṇa ye yajñās te nāma-yajñāḥ | yad vā dīkṣitaḥ soma-yājīty evam ādi nāma-mātra-prasiddhaye ye yajñās tair yajante | katham | dambhena | na tu śraddhayā | avidhi-pūrvakaṃ ca yathā bhavati tathā

Madhusūdana

nanu teṣām api keṣāṃcid vaidike karmaṇi yāga-dānādau pravṛtti-darśanād ayuktaṃ narake patanam iti nety āha ātma-sambhāvitā iti | sarva-guṇa-viśiṣṭatā vayam ity ātmanaiva saṃbhāvitāḥ pūjyatāṃ prāpitā na tu sādhubhiḥ kaiścit | stabdhā anamrāḥ | yato dhana-māna-madānvitā dhana-nimitto yo māna ātmani pūjyatvātiśayādhyāsas tan-nimittaś ca yo madaḥ parasmin gurvādāv apy apūjyatvābhimānas tābhyām anvitās te nāma-yajñaiḥ nāma-mātrair yajñair na tāttvikair dīkṣitāḥ soma-yājīty ādinām amātra-sampādakair vā yajñair avidhi-pūrvakaṃ vihitāṅgeti-kartavyatā-rahitair dambhena dharma-dhvajitayā na tu śraddhayā yajante | atas tat-phala-bhājo na bhavantīty arthaḥ

Viśvanātha

ātmanaiva sambhāvitāḥ pūjyatāṃ nītā na tu sādhubhiḥ kaiścid ity arthaḥ | ataeva stabdhā anamrāḥ | nāma-mātreṇaiva ye yajñās te nāma-yajñās taiḥ

Baladeva

ātmanaiva sambhāvitāḥ śraiṣṭhyaṃ nītāḥ | na tu śāstrajñaiḥ sadbhiḥ | stabdhāḥ anamrāḥ | dhanena sampadā mānena ca paramahaṃso mahā-śramaṇaḥ śrī-pūjya-pādo mahā-pūjāvid ity evaṃ lakṣaṇena ssat-kāreṇa yo mado garvas tenānvitāḥ | nāma-yajñair nāma-mātreṇa yajñaiḥ pūjā-vidhibhiḥ sva-kalpitā devatā yajante sva-svakānāṃ gṛhiṇām abhyudayāya dambhena dharma-dhvajitvena viśiṣṭā virakta-veśāḥ santa ity arthaḥ | avidhi-pūrvakam aveda-vihitaṃ yathā bhavati tathā

Michalski

Poważani tylko przez siebie, uparci, pełni pychy i dumy ze swych bogactw, składają nie według nakazów obłudne ofiary, które są ofiarami tylko z imienia.

Olszewski

Zarozumiali, uparci, opętani pychą i bezrozumnością swoich bogactw, składają ofiary obłudne, w których nie zachowują przepisów, i które są tylko z imienia ofiarami.

Dynowska

Pełni samouwielbienia, zaciętości i pychy, pijani zbytkiem, obłudnie – tylko z próżności – składają ofiary, wbrew Ksiąg świętych przepisom.

Sachse

Zadufani w sobie, próżni,
pełni podniecenia i pychy płynącej z bogactwa,
składają ofiary będące nimi z imienia tylko,
nieszczerze, a więc niezgodnie z tym, co się godzi.

Kudelska

W pełni z siebie zadowoleni, niezwykle wyniośli, durnni ze swych bogactw i zaszczytów,
Składają ofiary, które są ofiarami tylko z nazwy, gdyż są pełne pychy i niezgodne z odwiecznymi zasadami.

Rucińska

Zarozumiali, zuchwali, dumni z bogactwa i pyszni,
Z nazwy składają ofiary, obłudnie i wbrew przepisom.

Szuwalska

Uparci, zachwyceni sobą,
Oszołomieni zbytkiem, kierując się dumą,
Składają wiele ofiar, choć nie znają zasad.

Babkiewicz

Sami siebie wielce cenią,
dumni, mieniem upojeni,
wbrew zasadom i obłudne
jeno z nazwy ich ofiary.