BhG 17.11

analiza syntaktyczna

aphalākāṅkṣibhiḥ (przez tych, którzy nie pragną owocu) yaṣṭavyam eva iti (zaiste do ofiarowania)
manaḥ (umysł) samādhāya (skoncentrowawszy)
yaḥ vidhi-dṛṣṭaḥ (w której widziane są zasady) yajñaḥ (ofiara) ijyate (jest składana),
saḥ sāttvikaḥ [yajñaḥ asti] (ta jest ofiarą sattwiczną).

analiza gramatyczna

aphalākāṅkṣibhiḥ	–	a-phala-ākāṅkṣin 3i.3 m. ; TP : ye phalaṃ nākāṅkṣanti taiḥ – przez tych, którzy nie pragną owocu (od: √ phal – dojrzewać; phala – owoc, rezultat; ā- √ kāṅkṣ – pragnąć, tęsknić, ākāṅkṣā – pragnienie, tęsknota; -in, -min, -vin – sufiksy tworzące przymiotniki posesywne);
yajñaḥ	–	yajña 1i.1 m. – ofiara, czczenie (od: √ yaj – poświęcać, składać w ofierze, czcić);
vidhi-dṛṣṭaḥ	–	vidhi-dṛṣṭa 1i.1 m. ; BV : yasmin vidhayo dṛṣṭāḥ santi saḥ – ten, w którym widoczne są zasady (od: vidhi – zasada, nakaz, prawo; √ dṛś – widzieć, PP dṛṣṭa – widziany);
yaḥ	–	yat sn. 1i.1 m. – kto;
ijyate	–	√ yaj (poświęcać, składać w ofierze, czcić) Praes. pass. 1c.1 – jest ofiarowywana;
yaṣṭavyam	–	yaṣṭavya ( √ yaj – poświęcać, składać w ofierze, czcić) PF 1i.1 m. – do złożenia w ofierze;
eva	–	av. – z pewnością, właśnie, dokładnie, jedynie;
iti	–	av. – tak (zaznacza koniec wypowiedzi);
manaḥ	–	manas 2i.1 n. – umysł (od: √ man – myśleć);
samādhāya	–	sam-ā- √ dhā (umieszczać, naprawiać, ustawiać, korygować, koncentrować) absol. – umieściwszy, skoncentrowawszy;
saḥ	–	tat sn. 1i.1 m. – on;
sāttvikaḥ	–	sāttvika 1i.1 m. – związany z sattwą, sattwowy (od: √ as – być, PPr sant – będący, istnienie, abst. sattva – jestestwo, esencja, mądrość, duch, jedna z trzech gun);

warianty tekstu

aphalākāṅkṣibhir → aphalākāṃkṣiṇā (przez niepragnącego owocu);
vidhi-dṛṣṭo → vidhi-diṣṭo (ustalony dzięki zasadom) – brak w wydaniu krytycznym, ale zaświadczone np. w komentarzu Śridhary;
ya ijyate → na yujyate (nie przystoi);
yaṣṭavyam → yaṣṭavya (do złożenia w ofierze m. );
eveti → ityeva (tak zaiste);
manaḥ → tataḥ (w ten sposób);
sāttvikaḥ → sāttvikam (sattwiczną);

Śāṃkara

athedānīṃ yajñas trividha ucyate—
aphalākāṅkṣibhir aphalārthibhir yajño vidhi-dṛṣṭaḥ śāstra-codanādṛṣṭau yo yajña ijyate nirvartyate, yaṣṭavyam eveti yajña-svarūpa-nirvartanam eva kāryam iti manaḥ samādhāya, nānena puruṣārtho mama kartavya ity evaṃ niścitya, sa sāttviko yajña ucyate

Rāmānuja

phalākāṅkṣārahitaiḥ puruṣaiḥ vidhidṛṣṭaḥ śāstradṛṣṭaḥ mantradravyakriyādibhir yuktaḥ, yaṣṭavyam eveti bhagavadārādhanatvena svayaṃprayojanatayā yaṣṭavyam iti manas samādhāya yo yajña ijyate, sa sāttvikaḥ

Śrīdhara

yajño 'pi trividhaḥ | tatra sāttvikaṃ yajñam āha aphalākāṅkṣibhir iti | phalākāṅkṣā-rahitaiḥ puruṣair vidhinādiṣṭa āvaśyakatayā vihito yo yajña ijyate 'nuṣṭhīyate sa sāttviko yajñaḥ | katham ijyate | yaṣṭavyam eveti | yajñānuṣṭhānam eva kāryam | nānyat phalaṃ sādhanīyam ity evaṃ manaḥ samādhāyaikāgraṃ kṛtvety arthaḥ

Madhusūdana

idānīṃ krama-prāptaṃ trividhaṃ yajñam āha aphaleti tribhiḥ | agnihotra-darśapūrṇamāsa-cāturmāsya-paśu-bandha-jyotiṣṭomādir yajño dvividhaḥ kāmyo nityaś ca | phala-saṃyogena coditaḥ kāmyaḥ sarvāṅgopasaṃhāreṇaiva mukhya-kalpenānuṣṭheyaḥ | phala-saṃyogaṃ vinā jīvanādi-nimitta-saṃyogena coditaḥ sarvāṅgopasaṃhārāsambhave pratinidhy-ādy-upādānenāmukhya-kalpenāpy anuṣṭheyo nityaḥ | tatra sarvāṅgopasaṃhārāsambhave 'pi pratinidhim upādāyāvaśyaṃ yaṣṭavyam eva pratyavāya-parihārāyāyāvaśyaka-jīvanādi-nimittena coditatvād iti manaḥ samādhāya niścityāphalākāṅkṣibhir antaḥ-karaṇa-śuddhy-arthitayā kāmya-prayoga-vimukhair vidhi-dṛṣṭo yathā-śāstraṃ niścito yo yajña ijyate 'nuṣṭhīyate sa yathā-śāstram antaḥ-karaṇa-śuddhy-artham anuṣṭhīyamāno nitya-prayogaḥ sāttviko jñeyaḥ

Viśvanātha

atha yajñasya traividhyam āha aphalākāṅkṣibhir iti | phalākāṅkṣā-rāhitye kathaṃ yajñe pravṛttir ata āha — yaṣṭavyam eveti | svānuṣṭheyatvena śāstroktatvād avaśya-kartavyam etad iti manaḥ samādhāya

Baladeva

atha yajña-traividhyam āha aphaleti tribhiḥ | aphalākāṅkṣibhiḥ phalecchā-śūnyair yo yajña ijyate kriyate vidhi-dṛṣṭo vidhi-vākyāj jātaḥ sa sāttvikaḥ | nanu phalecchāṃ vinā tatra kathaṃ pravṛttis tatrāha yaṣṭavyam eveti | māṃ prati vedenoktatvāt tat yajanam eva kāryaṃ, na tu tena phalaṃ sādhyam iti manaḥ samādhāyaikāgraṃ kṛtvety arthaḥ

Michalski

Ofiara, która składaną bywa według przepisów i przez tych, którzy zapłaty za nią nie żądają, a w myśli mają tylko to, że ona złożoną być powinna, – taka ofiara jest sattwam.

Olszewski

Ofiara, złożona wedle przepisów, bez oglądania się na nagrodę, jedynie z myślą spełnienia dzieła świętego, jest ofiarą prawdy.

Dynowska

Ofiara bezosobista, bez żadnej prośby ni nadziei nagrody, składana prosto, a ze skupioną myślą, jako obowiązek i zgodnie z Pism świętych wskazaniem, czysta jest i pełna harmonii.

Sachse

Ofiara spełniona zgodnie z przepisem,
przez ludzi nie łaknących jej owocu,
lecz przekonanych, że należy ją spełnić,
pełna jest sattwy.

Kudelska

Ofiara składana bezinteresownie, według reguł przepisanych w księgach, z przeświadczeniem, że tak spełniona być powinna,
Z umysłem na ofierze tylko skupionym, taka ofiara przynależy ludziom o szlachetnej naturze.

Rucińska

Ofiara zgodnie z przepisem przez nie pragnących owocu
Składana w wierze, że trzeba ją spełnić – pełna jest sattwy.

Szuwalska

Ofiara z zasadami pism zgodna, składana
Bez żadnych oczekiwań, pragnienia korzyści,
Ma naturę harmonii.

Babkiewicz

Złożona z regułą w zgodzie,
bez dążenia do owocu,
z myślą: „trzeba ją wypełnić” –
oto jest ofiara istna.