BhG 17.20

analiza syntaktyczna

deśe (we [właściwym] miejscu) kāle ca (i we [właściwym] czasie) pātre ca (i wartościowej osobie) dātavyam iti („jest do dania”)
anupakāriṇe (temu, który nie rewanżuje się) yat dānam (który dar) dīyate (jest dawany),
tat dānam (ten dar) sāttvikam (satwicznym) smṛtam (jest znany).

analiza gramatyczna

dātavyam	–	dātavya ( √ dā – dawać) PF 1i.1 n. – do dania, to co powinno być dane;
iti	–	av. – tak (zaznacza koniec wypowiedzi);
yat	–	yat sn. 1i.1 n. – które;
dānam	–	dāna 1i.1 n. – dar, jałmużna, dobroczynność (od: √ dā – dawać);
dīyate	–	√ dā (dawać) Praes. pass. 1c.1 – jest dawany;
anupakāriṇe	–	an-upakārin 4i.1 m. – temu, który nie będzie się rewanżował, temu, który nie pomaga (od: upa- √ kṛ – pomagać, służyć, upakāra – przysługa, pomoc, służba);
deśe	–	deśa 7i.1 m. – w miejscu, w kraju (od: √ diś – pokazywać);
kāle	–	kāla 7i.1 m. – w czasie (od: √ kal – liczyć);
ca	–	av. – i;
pātre	–	pātra 7i.1 m. – we właściwym odbiorcy (od: √ pā – pić, pātra – naczynie, właściwy darbiorca, kompetentna osoba, wartościowy człowiek);
ca	–	av. – i;
tat	–	tat sn. 1i.1 n. – to;
dānam	–	dāna 1i.1 n. – dar, jałmużna, dobroczynność (od: √ dā – dawać);
sāttvikam	–	sāttvika 1i.1 n. – związany z sattwą (od: √ as – być, PPr sant – będący, istnienie, abst. sattva – jestestwo, esencja, mądrość, duch, jedna z trzech gun);
smṛtam	–	smṛta ( √ smṛ – myśleć, pamiętać) PP 1i.1 n. – pamiętane, znane;

warianty tekstu

deśe i kāle zamieniają się miejscami;
smṛtam → viduḥ (znają);

Śāṃkara

idānīṃ dāna-traividhyam ucyate—
dātavyam iti evaṃ manaḥ kṛtvā yad dānaṃ dīyate’nupakāriṇe pratyupakārāsamarthāya, samarthāyāpi nirapekṣaṃ dīyate | deśe puṇye kurukṣetrādau | kāle saṃkrānty-ādau | pātre ca ṣaḍ-aṅga-vid veda-pāraga ity ādau | tad dānaṃ sāttvikaṃ smṛtam

Rāmānuja

phalābhisandhirahitaṃ dātavyam iti deśe kāle pātre cānupakāriṇe yad dānaṃ dīyate, tad dānaṃ sāttvikaṃ smṛtam

Śrīdhara

pūrvaṃ pratijñātam eva dānasya traividhyam āha dātavyam iti | dātavyam evety evaṃ niścayena yad dānaṃ dīyate 'nupakāriṇe pratyupakāra-samarthāya | deśe kurukṣetrādau kāle grahaṇādau | pātre ceti deśa-kāla-sāhacaryāt saptamī prayuktā | pātre pātra-bhūtāya tapaḥ-śrutādi-sampannāya brāhmaṇāyety arthaḥ | yad vā pātra iti tṛj-antam | rakṣakāyety arthaḥ | caturthy evaiṣā | sa hi sarvasmād āpad-gaṇād dātāraṃ pātīti pātā | tasmai yad evambhūtaṃ dānaṃ tat sāttvikam

Madhusūdana

idānīṃ krama-prāptasya dānasya traividhyaṃ darśayati dātavyam iti tribhiḥ | dātavyam eva śāstra-condanā-vaśād ity evaṃ niścayena na tu phalābhisandhinā yad dānaṃ tulā-puruṣādi dīyate 'nupakāriṇe pratyupakārājanakāya | deśe puṇye kurukṣetrādau kāle ca puṇye sūryoparāgādau | pātre ceti caturthy-arthe saptamī | kīdṛśāyānupakāriṇe dīyate pātrāya ca vidyā-tapo-yuktāya | pātra rakṣakāyeti vā | vidyā-tapobhyām ātmano dātuś ca pālana-kṣama eva pratigṛhṇīyād iti śāstrāt | tad evaṃ-bhūtaṃ dānaṃ sāttvikaṃ smṛtam

Viśvanātha

dātavyam ity evaṃ niścayena | na tu phalābhisandhinā yad dānam

Baladeva

atha dānasya traividhyam āha dātavyam iti | niścayena yad dānam anupakāriṇe pātre vidyā-tapobhyāṃ dātū rakṣakāya brāhmaṇāya yad dīyate tad dānaṃ sāttvikam | anupakāriṇe pratyupakāram anuddiśyety arthaḥ | deśe tīrthe kāle ca saṅkrānty-ādau

Michalski

Jeżeli dar będzie dany z myślą, że go należy dać, przytym temu, kto nie jest w stanie się wywzajemnić, – dalej, w odpowiedniem miejscu, odpowiednim czasie i odpowiedniej osobie, taki dar nazywa się sattwam.

Olszewski

Dar, ofiarowany z uczuciem obowiązku człowiekowi, który nie może się wywzajemnić, dar uczyniony w swojem miejscu i czasie i wedle zasługi jest darem prawdy.

Dynowska

Dary miłosierdzia czynione prosto, jako powinność, w odpowiednim miejscu i czasie, ludziom, którzy na pomoc zasługują, a niczym nie mogą się nam odwzajemnić – za czyste są poczytywane.

Sachse

Dar ofiarowany dlatego, że należy go ofiarować,
temu, kto go nie odwzajemni,
w odpowiednim miejscu i czasie,
i odpowiedniej osobie,
uważany jest za dar pełen sattwy.

Kudelska

Dar, podarowany osobie, od której wdzięczności się nie oczekuje, osobie wartościowej, w odpowiednim miejscu i czasie,
Jest uznany za dar ludzi o szlachetnej naturze.

Rucińska

Dar, który daje się z myślą, że trzeba dać, bezwzajemnie,
W stosownym miejscu i czasie, godnemu – to dar sattwiczny.

Szuwalska

Dar darowany darmo właściwej osobie
I we właściwym miejscu, o właściwym czasie
Uważany jest zawsze za harmonii przejaw.

Babkiewicz

Dar zaś dany z obowiązku
temu, kto nie odwzajemni,
we właściwym miejscu, czasie
i osobie tego godnej
nazywają darem istnym.