BhG 18.47

analiza syntaktyczna

sv-anuṣṭhitāt (od dobrze wypełnianej) para-dharmāt (dharmy innych) viguṇaḥ (pozbawiona zalet) sva-dharmaḥ (własna dharma) śreyān (lepsza) [asti] (jest).
sva-bhāva-niyatam (powściągnięty dzięki własnej naturze) karma (czyn) kurvan (czyniący) kilbiṣam (przewiny) na āpnoti (nie osiąga).

analiza gramatyczna

śreyān	–	śreyas 1i.1 m. – lepszy, wyższy, doskonały, pomyślny (stopień wyższy od: śrī – śreyas, śreṣṭha);
sva-dharmaḥ	–	sva-dharma 1i.1 m. ; TP : svasya dharma iti – własna dharma (od: sva – własny, swój; √ dhṛ – dzierżyć, posiadać);
viguṇaḥ	–	vi-guṇa 1i.1 m. – pozbawiona zalet, zła, niewłaściwa (od: vi – prefiks: z dala, oddzielnie, bez; √ grah – chwytać, guṇa – cecha, zaleta, sznur);
para-dharmāt	–	para-dharma 5i.1 m. ; TP : parasya dharmād iti – od dharmy innych (od: para – inny, drugi; √ dhṛ – dzierżyć, posiadać);
svanuṣṭhitāt	–	su-anu-ṣṭhita (anu- √ sthā – wykonywać, podążać) PP 5i.1 m. –od dobrze wypełnianej;
sva-bhāva-niyatam	–	sva-bhāva-niyata 2i.1 m. ; TP : svasya bhāvena niyatam iti – powściągnięte dzięki własnej naturze (od: sva – własny, swój; bhāva – byty, stany, natury, sva-bhāva – własna natura, stan; ni- √ yam – zatrzymywać, PP niyata – zatrzymany);
karma	–	karman 1i.1 n. – czyn, działanie i jego skutki (od: √ kṛ – robić);
kurvan	–	kurvant ( √ kṛ – robić) PPr 1i.1 m. – czyniący, robiący;
na	–	av. – nie;
āpnoti	–	√ āp (osiągać) Praes. P 1c.1 – osiąga, zdobywa;
kilbiṣam	–	kilbiṣa 2i.1 n. – grzechu, błędu, przewiny, choroby;

warianty tekstu

viguṇaḥ  → viguṇāt (od pozbawionej zalet);
Po drugiej padzie BhG 18.47 pojawiają się dwie pady (podobne do trzeciej i czwartej pady BhG 3.35):
svadharme nidhanaṃ śreyaḥ paradharmodayād api
Lepsza jest śmierć we własnej dharmie nawet od sukcesu w dharmie innych.

Dwie pierwsze pady BhG 18.47 są takie same jak dwie pierwsze pady BhG 3.35;
Czwarta pada BhG 18.47 jest taka sama jak czwarta pada BhG 4.21

Śāṃkara

yata evam, ataḥ—
śreyān praśasyataraḥ svo dharmaḥ sva-dharmaḥ, viguṇo’pīty api-śabdo draṣṭavyaḥ | para-dharmāt | svabhāva-niyataṃ svabhāvena niyatam, yad uktaṃ svabhāva-jam iti, tad evoktaṃ svabhāva-niyatam iti | yathā viṣa-jātasya kṛmer viṣaṃ na doṣa-karam, tathā svabhāva-niyataṃ karma kurvan nāpnoti kilbiṣaṃ pāpam

Rāmānuja

evaṃ tyaktakartṛtvādiko madārādhanarūpaḥ svadharmaḥ / svenaivopādātuṃ yogyo dharmaḥ; prakṛtisaṃsṛṣṭena hi puruṣeṇendriyavyāpārarūpaḥ karmayogātmako dharmaḥ sukaro bhavati / ataḥ karmayogākhyaḥ svadharmo viguṇo 'pi paradharmāt indriyajayanipuṇapuruṣadharmāj jñānayogāt sakalendriyaniyamanarūpatayā sapramādāt kadācit svanuṣṭhitāc śreyān / tad evopapādayati

prakṛtisaṃsṛṣṭasya puruṣasya indriyavyāpārarūpatayā svabhāvata eva niyatatvāt karmaṇaḥ, karma kurvan kilbiṣaṃ saṃsāraṃ na prāpnoti; apramādatvāt karmaṇaḥ / jñānayogasya sakalendriyaniyamanasādhyatayā sapramādatvāt tanniṣṭhas tu pramādāt kilbiṣaṃ pratipadyetāpi

Śrīdhara

svakarmeti viśeṣaṇasya phalam āha śreyān iti | viguṇo 'pi sva-dharmaḥ samyag-anuṣṭhitād api para-dharmāt śreyān śreṣṭhaḥ | na ca bandhu-vadhādi-muktād yuddhādeḥ svadharmād bhikṣāṭanādi para-dharmaḥ śreṣṭha iti mantavyam | yataḥ svabhāvena pūrvoktena niyataṃ niyamenoktaṃ karma kurvan kilbiṣaṃ nāpnoti

Viśvanātha

na ca kriyādibhiḥ sva-dharmaṃ rājasaṃ ca vīkṣya tatra anabhirucyā sāttvikaṃ karma kartavyam ity āha śreyān iti | para-dharmāt śreṣṭhād api svanuṣṭhitāt samyag anuṣṭhitād api svadharmo viguṇo nikṛṣṭo 'pi samyag-anuṣṭhātum aśakyo 'pi śreṣṭhaḥ | tena bandhu-vadhādi-doṣavattāt sva-dharmaṃ yuddhaṃ tyaktvā bhikṣāṭanādi-rūpa-para-dharmas tvayā nānusṭheya iti bhāvaḥ

Baladeva

nanu kṣatriyādi-dharmāṇāṃ rājasāditvāt teṣu ruci-śūnyaiḥ kṣatriyādibhiḥ sāttviko brahma-dharma evānuṣṭheya iti cet tatrāha śreyān iti | sva-dharmo viguṇaḥ nikṛṣṭo 'pi samyag-anuṣṭhito 'pi vā para-dharmād utkṛṣṭāt svanuṣṭhitāc ca śreyān atipraśasto vihitatvāt

Michalski

Lepiej spełnić niedokładnie swój obowiązek, niż bez zarzutu obowiązek innego. Kto spełnia przez naturę nakazane mu obowiązki, ten nie dopuści się grzechu.

Olszewski

Lepiej jest spełniać swoje obowiązki, nawet poślednie, niż obowiązki cudze, choćby wyższe; albowiem człowiek, spełniając czyn, który wypływa z jego natury, nie popełnia grzechu.

Dynowska

Lepszą jest własna Dharma, choćby najskromniejsza, aniżeli cudza choćby najlepiej spełniana. Kto własne pełni zadanie, z jego prawem wewnętrznym zgodne, ten nie popada w grzech.

Sachse

Lepiej jest spełniać własny obowiązek,
nawet bez powodzenia,
niż dobrze spełniać obowiązek cudzy.
Nie dopuści się błędu ten,
kto popełni czyn przeznaczony mu przez jego stan.

Kudelska

Lepsza własna powinność, nawet poślednia, od cudzej powinności, choć wspaniałą się zdaje,
Ten, kto wypełnia obowiązki wynikające z jego natury, na grzech się nie naraża.

Rucińska

Lepiej źle spełniać swą własną powinność niż dobrze cudzą –
Kto wyznaczony z natury czyn spełnia, złem się nie plami.

Szuwalska

A spełnianie ich w zgodzie ze swoją naturą,
Choćby niedoskonałe, lepsze jest niżeli
Wykonywanie cudzych w sposób doskonały.

Babkiewicz

Lepsze prawo swe bez zalet
niż spełniane dobrze cudze.
Czyn, co w zgodzie jest z naturą,
ten kto pełni, zła nie zyska.