BhG 18.56

analiza syntaktyczna

mad-vyapāśrayaḥ (ten, dla którego jestem oparciem) sarva-karmāṇi api (choć wszelkie czyny) kurvāṇaḥ (wykonujący) mat-prasādāt (z mojego zadowolenia) śāśvatam avyayam padam (wieczną niezmienną siedzibę) avāpnoti (osiąga).

analiza gramatyczna

sarva-karmāṇi	–	sarva-karman 2i.3 n. ; TP : sarvāṇi karmāṇi iti – wszystkie czyny  (od: sarva – wszystko; √ kṛ – robić, karman – czyn, działanie i jego skutki);
api	–	av. – chociaż, jak również, także, co więcej, nawet;
sadā	–	av. – zawsze;
kurvāṇaḥ	–	kurvāṇa ( √ kṛ – robić) PPr 1i.1 m. – czyniący, robiący;
mad-vyapāśrayaḥ	–	mad-vyapāśraya 1i.1 m. ; BV : yasyāhaṃ vyapāśrayo ‘smi saḥ – ten, dla którego ja jestem oparciem (od: mat – forma podstawowa zaimka osobowego ’ja’ w l.poj. używana głównie na początku złożeń; vi-apa-ā- √ śri – przyjmować schronienie, uciekać się do, vyapāśraya – schronienie, oparcie);
mat-prasādāt	–	mat-prasāda 5i.1 m. ; TP : mama prasādād iti – z mojego zadowolenia (od: mat – forma podstawowa zaimka osobowego ’ja’ w l.poj. używana głównie na początku złożeń; pra- √ sad – osiąść, stać się zadowolonym, odnieść sukces, prasāda – zadowolenie, przejrzystość, jasność, spokój, ukojenie, stateczność, sukces, przychylność, względy);
avāpnoti	–	ava- √ āp (osiągać) Praes. P 1c.1 – osiąga, zdobywa;
śāśvatam	–	śāśvata 2i.1 n. – wieczne, nieustanne, stałe;
padam	–	pada 2i.1 n. – krok, stopę, odcisk stopy, pozycję, siedzibę, część, dział, słowo (od: √ pad – padać, stawiać, iść);
avyayam	–	a-vyaya 2i.1 n. – niezmienny, niewyczerpalny (od: vi- √ i – odchodzić, znikać, vyaya – odejście, rozchód, zniszczenie);

warianty tekstu

sadā → naraḥ / tadā (człowiek / wówczas);
mad-vyapāśrayaḥ → mayi apāśrayaḥ (we mnie schroniony);

Śāṃkara

sva-karmaṇā bhagavato’bhyarcana-bhakti-yogasya siddhi-prāptiḥ phalaṃ jñāna-niṣṭhā-yogyatā, yan-nimittā jñāna-niṣṭhā mokṣa-phala-vasānā | so bhagavad-bhakti-yogo’dhunā stūyate śāstrārthopāsaṃhāra-prakaraṇe śāstrārtha-niścaya-dārḍhyāya—
sarva-karmāṇy api pratiṣiddhāny api sadā kurvāṇo’nutiṣṭhan mad-vayapāśrayo’haṃ vāsudevaḥ īśvaro vyapāśrayo vyapāśrayaṇaṃ yasya saḥ, mad-vayapāśrayaḥ mayy arpita-sarva-bhāvaḥ ity arthaḥ | so’pi mat-prasādāt mama īśvarasya prasādāt avāpnoti śāśvataṃ nityaṃ vaiṣṇavaṃ padam avyayam

Rāmānuja

evaṃ varṇāśramocitanityanaimittikakarmaṇāṃ parityaktaphalādikānāṃ paramapuruṣārādhanarūpeṇānuṣṭhitānāṃ vipāka uktaḥ / idānīṃ kāmyānām api karmaṇām uktenaiva prakāreṇānuṣṭhitānāṃ sa eva vipāka ity āha
na kevalaṃ nityanaimittikāni karmāṇi, api tu sarvāṇi kāmyāny api karmāṇi, madvyāśrayaḥ mayi saṃnyastakartṛtvādikaḥ kurvāṇo matprasādāc chāśvataṃ padam avyayam avikalaṃ prāpnoti / padyate gamyata iti padam; māṃ prāpnotītyarthaḥ

Śrīdhara

sva-karmabhiḥ parameśvarārādhanād uktaṃ mokṣa-prakāram upasaṃharati sarva-karmāṇīti | sarvāṇi nityāni naimittikāni ca karmāṇi purvokta-krameṇa sarvadā kurvāṇaḥ mad-vyapāśrayaḥ aham eva vyāpāśrayaḥ āśrayaṇīyo na tu svargādi-phalaṃ yasya sa mat-prasādād śāśvatam anādi sarvotkṛṣṭaṃ padam prāpnoti

Viśvanātha

tad evaṃ jñānī yathā-krameṇaiva karma-phala-sannyāsa-karma-sannyāsair mat-sāyujyaṃ prāpnotīty uktam | mad-bhaktas tu māṃ yathā prāpnoti tad api śṛṇv ity āha sarveti | mad-vyapāśrayo māṃ viśeṣato 'pakarṣeṇa sakāmatayāpi ya āśrayate so 'pi kiṃ punar niṣkāma-bhakta ity arthaḥ | sarva-karmāṇy api nitya-naimittika-kāmyāni putra-kalatrādi-poṣaṇa-lakṣaṇāni vyavahārikāṇy api sarvāṇi kurvāṇaḥ kiṃ punas tyakta-karma-yoga-jñāna-devatāntaropāsanānya-kāmāny abhakta ity arthaḥ |
atrāśrayate samyag sevata iti āḍ-upasargena sevāyāḥ pradhānībhūtatvam | karmāṇy apīty api-śabdenāpakarṣa-bodhakena karmaṇāṃ guṇībhūtatvam | ato 'yaṃ karma-miśra-bhaktimān, na tu bhakti-miśra-karmavān iti prathama-ṣaṭkokte karmaṇi nātivyāptiḥ | śāśvataṃ mahat-padaṃ mad-dhāma vaikuṇṭha-mathurā-dvārakāyodhyādikam āpnoti |
nanu mahā-pralaye tat tad dhāma kathaṃ sthāsyati | tatrāha – avyayaṃ mahā-pralaye mad-dhāmnaḥ kim api na vyayati mad-atarkya-prabhāvād iti bhāvaḥ |
nanu jñānī khalv anekair janmabhir aneka-tapa-ādi-kleśaiḥ sarva-viṣayendriyoparāmeṇaiva naiṣkarmye saty eva yat sāyujyaṃ prāpnoti | tasya te nityaṃ dhāma sakarmakatve sakāmakatve 'pi tvad-āśrayaṇa-mātreṇaiva kathaṃ prāpnoti | tatrāha mat-prasādād iti mat-prasādasyātarkyam eva prabhāvatvaṃ jānīhīti bhāvaḥ

Baladeva

atha pariniṣṭhitānām āha sarveti sārdha-dvayābhyām | mad-vyapāśrayo mad-ekāntī sarvāṇi sva-vihitāni karmāṇi yathā-yogaṃ kurvāṇaḥ | api-śabdād gauṇa-kāle mad-ekāntinas tasya mukhya-kālābhāvāt | evam āha sūtrakāraḥ – sarvathāpi tatra vobhaya-liṅgāt (Vs 3.4.34) iti | īdṛśaḥ sa mat-prasādān mad-atyanugrahāt śāśvataṃ nityam avyayam apariṇāmi-jñānānandātmakaṃ padaṃ param-vyomākhyam avāpnoti labhate

Michalski

I jeżeli spełnia wszystkie swe czyny, we mnie złożywszy swoją nadzieję, – przez moją łaskę osiągnie wieczną, nieprzemijającą siedzibę.

Olszewski

Kto bez wypoczynku spełnia swoje obowiązki, do mnie się zwróciwszy, ten również dochodzi łaską moją do siedziby wiecznej i niezmiennej.

Dynowska

Nadal wszystkie wypełnia czynności, lecz we Mnie nieustannie przebywa i przez łaskę Mą, w Mój wieczysty i niezniszczalny wchodzi Przybytek.

Sachse

Cokolwiek czyni, odwołuje się do mej opieki.
Dzięki mej łasce
wstępuje do krainy wiecznej i niezmiennej.

Kudelska

We mnie znajduje schronienie, nadal wykonując swą powinność,
Dzięki mej łasce osiąga wieczną, nieprzemijającą krainę.

Rucińska

Choć spełnia wciąż wszystkie czyny, gdy we mnie znajdzie schronienie,
Dzięki mej łasce osiąga wieczną, niezmienną siedzibę.

Szuwalska

I choćby nadal pracą zajęty był wszelką,
Kto we Mnie swe nadzieje pokłada i wiarę,
Przez łaskę Moją dotrze do krainy wiecznej.

Babkiewicz

Na mnie wsparty, chociaż stale
wykonuje wszystkie czyny,
z mojej łaski on osiąga
siedzibę niezmienną, wieczną.