BhG 18.76

analiza syntaktyczna

he rājan (o królu!),
keśavārjunayoḥ (Keśawy i Ardźuny) imam adbhutam puṇyam saṃvādam (tę zdumiewającą szlachetną rozmowę) saṃsmṛtya saṃsmṛtya (wciąż rozpamiętując) muhuḥ muhuḥ (ciągle i ciągle) aham (ja) hṛṣyāmi (raduję się).

analiza gramatyczna

rājan	–	rājan 8i.1 m. – o władco! (od: √ raj – władać);
saṃsmṛtya saṃsmṛtya	–	sam- √ smṛ (pamiętać w pełni, przypominać sobie) absol. – ciągle przypominając sobie (powtórzenie w znaczeniu continuum);
saṃvādam	–	sam-vāda 2i.1 m. – mowę, rozmowę (od: sam- √ vad – mówić razem, rozmawiać);
imam	–	idam sn. 2i.1 m. – tego;
adbhutam	–	ad-bhuta 2i.1 m. – nadnaturalnego, wspaniałego, zadziwiającego;
keśavārjunayoḥ	–	keśava-arjuna 6i.2 m. ; DV : keśavasya ca arjunasya ceti – Keśawy i Ardźuny (od: keśa – włosy; -va = -vant – posiadacz); lub ka – Brahma; īśa – władca, Śiwa; -va = -vant – posiadacz, ka-īśa-va – władcy Brahmy i Śiwy; arjuna – biały, jasny);
puṇyam	–	puṇya 2i.1 m. – szlachetny, dobry, pobożny, czysty (od: √ pū – oczyszczać, lub √ puṇ – działać cnotliwie);
hṛṣyāmi	–	√ hṛṣ (ekscytować się) Praes. P 3c.1 – raduję się, ekscytuję się;
ca	–	av. – i;
muhuḥ muhuḥ	–	av. – znowu i znowu (od: muhur – niespodziewanie, w każdej chwili, ciągle, wciąż, stale; powtórzenie w znaczeniu continuum);

warianty tekstu

imam → idam (tego);
adbhutam → uttamam (najwyższego);
hṛṣyāmi ca → hṛṣyāmīva (jakby się raduję);
muhuḥ muhuḥ → punaḥ punaḥ (ponownie i ponownie);

Śāṃkara

he rājan dhṛtarāṣṭra, saṃsmṛtya saṃsmṛtya pratikṣaṇaṃ saṃvādam imam adbhutaṃ keśavārjunayoḥ puṇyam imaṃ śravaṇenāpi pāpa-haraṃ śrutvā hṛṣyāmi ca muhur muhuḥ pratikṣaṇam

Rāmānuja

keśavārjunayor imaṃ puṇyam adbhutaṃ saṃvādaṃ sākṣāc chrutaṃ smṛtvā muhur muhur hṛṣyāmi

Śrīdhara

kiṃ ca rājann iti | hṛṣyāmi romāñcito bhavāmi harṣaṃ prāpnomīti vā | spaṣṭam anyat

Viśvanātha

komentarz wspólny przy BhG 18.74

Baladeva

rājan dhṛtarāṣṭra puṇyaṃ śrotur avidyā-paryanta-sarva-doṣa-haram | muhur muhuḥ prati-kṣaṇaṃ hṛṣyāmi romāñcito 'smi

Michalski

I kiedykolwiek, o królu, przypominam sobie tę przepiękną rozmowę Bujnowłosego z Ardżuną, cieszę się zawsze na nowo, na nowo.

Olszewski

O królu mój, przypominam sobie, przypominam bez ustanku tę wzniosłą, tę świętą rozmowę Ardżuny i wojownika długowłosego i radość mię przepełnia, zawsze, zawsze…

Dynowska

Pamiętając, wspominając tę świętą i cudu pełną rozmowę Szri Kriszny z Ardżuną, raduję się o królu, wciąż i wciąż od nowa.

Sachse

Ilekroć przypominam sobie, o królu,
tę niezwykłą, świętą rozmowę
Bujnowłosego i Ardżuny,
cieszę się niezmiernie.

Kudelska

Królu, wciąż przywołując w pamięci tę wspaniałą, oczyszczającą
Rozmowę między Kriszną i Ardżuną, raduję się nią ciągle na nowo.

Rucińska

O królu! Gdy tylko wspomnę cudowną, świętą rozmowę
Ową Kesiawy z Ardżuną, co chwila dreszcz mnie przenika!

Szuwalska

Gdy tylko, drogi królu, przypominam sobie
Te słowa tak cudowne Ardżuny i Kryszny,
Radości niepojętej oprzeć się nie mogę,
Tak cieszy mnie bez przerwy ten raj zmysłów pyszny.

Babkiewicz

Wciąż wspominam i wspominam
tę rozmowę cudną, królu,
Pięknowłosego z Ardźuną
i na nowo się zachwycam.