Skróty przyjęte w tekście

Aby uzyskać większą przejrzystość tekstu wprowadzono numeryczne określenia dla przypadku, liczby i osoby. Przy opisie przypadków pozwala to na uniknięcie terminologii łacińskiej (brak w języku polskim odpowiednika ablatiwu wyklucza możliwość wprowadzenia terminologii polskich przypadków), a jednocześnie bliższe jest systemowi wprowadzonemu przez gramatyków indyjskich, nazywających przypadki kolejnymi liczebnikami porządkowymi. W przypadku osób wprowadzono numery zgodne z porządkiem indyjskim to znaczy trzecia osoba oznaczona jest nr 1. Oto tabele ukazujące numerację:

Imiona:

		l. pojedyn.	l. podwójna	l. mnoga
1	nominativus	1i.1 nominativus singularis – mianownik l.poj. – prathamā eka-vacana	1i.2 nominativus dualis – mianownik l.podwój. – prathamā dvi-vacana	1i.3 nominativus pluralis – mianownik l.mn. – prathamā bahu-vacana
2	accusativus	2i.1 accusativus singularis – biernik l.poj. – dvitīyā eka-vacana	2i.2 accusativus dualis – biernik l.podwój. – dvitīyā dvi-vacana	2i.3 accusativus pluralis – biernik l.mn. – dvitīyā bahu-vacana
3	instrumentalis	3i.1 instrumentalis singularis – narzędnik l.poj. – tṛtīyā eka-vacana	3i.2 instrumentalis dualis – narzędnik l.podwój. – tṛtīyā dvi-vacana	3i.3 instrumentalis pluralis – narzędnik l.mn. – tṛtīyā bahu-vacana
4	dativus	4i.1 dativus singularis – celownik l.poj. – caturthī eka-vacana	4i.2 dativus dualis – celownik l.podwój. – caturthī dvi-vacana	4i.3 dativus pluralis – celownik l.mn. – caturthī bahu-vacana
5	ablativus	5i.1 ablativus singularis – pañcamī eka-vacana	5i.2 ablativus dualis – pañcamī dvi-vacana	5i.3 ablativus pluralis – pañcamī bahu-vacana
6	genetivus	6i.1 genetivus singularis – dopełniacz l.poj. – ṣaṣṭhī eka-vacana	6i.2 genetivus dualis – dopełniacz l.podwój. – ṣaṣṭhī dvi-vacana	6i.3 genetivus pluralis – dopełniacz l.mn. – ṣaṣṭhī bahu-vacana
7	locativus	7i.1 locativus singularis – miejscownik l.poj. – saptamī eka-vacana	7i.2 locativus dualis – miejscownik l.podwój. – saptamī dvi-vacana	7i.3 locativus pluralis – miejscownik l.mn. – saptamī bahu-vacana
8	vocativus	8i.1 vocativus singularis – wołacz l.poj. – sambodhana eka-vacana	8i.2 vocativus dualis – wołacz l.podwój. – sambodhana dvi-vacana	8i.3 vocativus pluralis – wołacz l.mn. – sambodhana bahu-vacana

Czasowniki:

	l. pojedyn.	l. podwój.	l. mnoga
3 osoba	1c.1 3. osoba l.poj. prathama-puruṣa eka-vacana	1c.2 3. osoba l.podwój. prathama-puruṣa dvi-vacana	1c.3 3. osoba l.mn. prathama-puruṣa bahu-vacana
2 osoba	2c.1 2. osoba l.poj. madhyama-puruṣa eka-vacana	2c.2 2. osoba l.podwój. madhyama-puruṣa dvi-vacana	2c.3 2. osoba l.mn. madhyama-puruṣa bahu-vacana
1 osoba	3c.1 1. osoba l.poj. uttama-puruṣa eka-vacana	3c.2 1. osoba l.podwój. uttama-puruṣa dvi-vacana	3c.3 1. osoba l.mn. uttama-puruṣa bahu-vacana

Przy tworzeniu pozostałych skrótów starano się być wiernym kategoryzacji indyjskiej. Gdy termin łaciński swym zakresem pasuje do indyjskiego pojęcia gramatycznego, to go zastosowano, jeśli nie, to użyto skrótu od terminu sanskryckiego. Np. nie ma rozróżnienia na: spójniki, przysłówki, pre- i post-pozycje, wykrzykniki, ale użyto terminu zbiorczego avyaya (av.). Podobnie nie rozróżniono zaimków rzeczownych, przymiotnych i pytających, ale zastosowano termin sarva-nāma (sn.), który określa zaimki i grupę wyrazów odmienianych według tego samego schematu co one.

czasy:

Praes.	– praesentis – czas teraźniejszy – vartamāna
Pot.	– potentialis – tryb przypuszczający – vidhi
Imperat.	– imperativus – tryb rozkazujący – ājñā
Imperf.	– imperfectum – czas przeszły – anadyatana-bhūta
Aor.	– aorist – czas przeszły – bhūta
Perf.	– perfectum – czas przeszły – parokṣa-bhūta
Ben.	– benedictivus – tryb błogosławiący – āśīs
Fut.p.	– futurum periphrasticum – czas przyszły opisowy – anadyatana-bhaviṣyat
Fut.	– futurum – czas przyszły – bhaviṣyat
Cond.	– conditionalis – tryb warunkowy – saṃketa

koniugacje pochodne (dhātu-vṛtti):

caus.	– causativum – forma kauzatywna, sprawcza – ṇy-anta
des.	– desiderativum – dezyderat, wyrażenie pragnienia – san-anta
intens.	– intensivum – forma intensyfikująca – yaṅ-anta
denom.	– denominativum – forma odrzeczownikowa – nāma-dhātu
pass.	– passivum – strona bierna – karmaṇi-/ bhave-prayoga

derywaty odczasownikowe (kṛd-anta):

inf.	– infinitivus – bezokolicznik
absol.	– absolutivum – imiesłów przysłówkowy
PF	– participium futurum, necessitativum – imiesłów czasu przyszłego – bhaviṣyate kṛd-anta
PP	– participium perfectum – imiesłów przeszły, na ogół bierny, czasem czynny (PP act.) – bhūte kṛd-anta
PPr	– participium praesentis – imiesłów czasu teraźniejszego (fut./pass.) – vartamāne kṛd-anta

rodzaje:

m.	– masculinum – rodzaj męski – puṃ-liṅga
f.	– femininum – rodzaj żeński – strī-liṅga
n.	– neutrum – rodzaj nijaki – napumsaka-liṅga

złożenia:

BV	– złożenie bahu-vrīhi
DV	– złożenie dvandva
KD	– złożenie karma-dhāra
TP	– złożenie tat-puruṣa

pozostałe:

Ā	– ātmanepada – strona ‘dla siebie’
P	– parasmaipada – strona ‘dla innego’
√	– pierwiastek czasownikowy – dhātu
av.	– avyaya – wyraz nieodmienny
loc.abs.	– locativus absolutus – satī saptamī
sn.	– sarva-nāman – zaimek
abst.	– abstractum – pojęcia abstrakcyjne